civak/jiyan

08:54

Jinên Sûdanê destnîşan dikin ku mêr dema jinek qetil dikin rastî cezayên sivik tên lewma qetilkirinên jinan ji bo wan hêsan dibe û gotin: “Bila cezayên giran bidin wan, da ku rawestin.”

10:47

Jinek Elewî ku bûye şahida komkujiyên li herêmên peravê yên Sûriyeyê, tiştên hatine jiyîn mîna paqijiya etnîkî pênase kir. Bi vê şahidiya xwe trajediya bi hezaran jinên ku bûne qurbanên vê hovîtiyê raxist ber çavan.

10:40

Malbatên Iraqî yên ku koçberî kampa Holê bûne, bi pirsgirêkan re rûbirû ne di nav de nebûna belgeyên nasnameyê ji bo zarokên ku di kampê de ji dayik bûne, wêrankirina malên wan û tirsa ji tolhildanê.

10:08

Dunya Ferhan, tevî dijwariyên qada rojnamegeriya werzîşê û tunebûna piştgiriyê, di welatekî ku şer û qeyranan li pey hev didomin de, dest bi rêwîtiya xwe ya rojnamegeriya werzîşê kir.

10:00

Doha El-Saîfî ya Xezayî, diyar dike ku zarokên wê yên hatine kuştin tenê hejmar nîn in her yek ji wan xwedî jiyan û serpêhatiyek bûye û dibêje ku ew ji bo vegotina serpêhatiyên wan têdikoşe.

08:20

Jinên ku li Zirganê piştî rojeke tijî kar û bar berê xwe didin Parka Kornîş da ku enerjiya xwe ya pozîtîf kom bikin û enerjiya negatîf bavêjin, gotin ku park ji bo kombûna jin û zarokên keç, yek ji cîhên bi ewle ye.

10:40

Êşa jinên Xezayê yên ku ji ber şer birîndar bûne û lingên wan hatine qutkirin, ji ber nebûna lênêrîna tenduristî û rehabîlîtasyona psîkolojîk û civakî, girantir dibe.

10:34

Mona Arafat a di nav xirbeyan de xwe bi hêviyan digre û bi zarokên xwe re xwe spartine mala xwe ya hatiye hilweşandin, dixwaze ku wek rojên berê di mala xwe de bi aramî bijî.

08:46

Jinên Filistînî yên Xezayê di Rojhilata Navîn û cîhanê de ji ber kombûna trawmayek rojane, koçberiya bi darê zorê û nebûna hêmanên bingehîn ên ewlehî û edaletê ve, di rêza pêşîn a êşên derûnî de ne.

08:57

Jinên Xezayê rûbirû bi kêşeyan re dimînin. Herî zêde di warê peydakirina ar, pêxistina agir bi çopan û amadekirina xwarinê de zehmetiyan dikşînin. Her wiha peydakirina ar û daran bûye kabûsek ji jinan re.

08:00

Rehef Îbrahîm a ji gundê Zirganê yê Kantona Cizîrê ye û ev 5 sal in bi êrîşên dagirkeriya Tirk re rû bi rû ye, dîsa jî dibêje “Pêvajo ji bo me giran e lê em bi xwe bawer in ku em ê wê derbas bikin.”

10:10

Li Misrê karkerên jin ên çandiniyê, ji wesayîdên bê ewle bigre heta riyên xirabe, ji destdirêjiya li zeviyên ku dixebitin bigre heta gelek binpêkirin û rewşên bi xeter re rûbirû dimînin.

08:25

Jin dikarin di dema krîz û karesatên xwezayî de di warê pêşxistina çareseriyên berfireh de tevlî xebatan bibin û li gorî girîngiya rewşê rolên xwe baştir dilîzin.

10:02

Şêxa Ehmed weke bi hezaran jinan, ji gundê zaroktiya xwe lê derbas kir ji ber êrîşên dagirkeriya Tirk koçber dibe, di rêwîtiya koçberiyê de ji ber zor û zehmetiyên jiyanê, biryar dide tenûr û kewarên mêşên hingiv çêbike û pêdîviya xwe pêk bîne.

09:25

Rojnameger Emal Ammar roja ku keça xwe tîne dinê hevjînê wê yê rojnameger tê kuştin dibêje: “Ev mala min û cihê min e. Ez nikarim vê axê biterikînim. Ez nikarim ji bo xwarin û vexwarinê ber bi başûr ve biçim.”

08:38

Jinên Xezayên yên ku ji ber êrîşên hêzên Îsraîlê koçî perava bajarê Xezayê bûne qala zehmetî û kêşeyan kirin û gotin: "Perav ne cihekî ji bo penaber lê bi cih bibin e, em bi gelek rewşên zor re rûbirû dijîn."

08:11

Gulistan Îbrahîm a ku li mala xwe çûka zerîle û pisîkan xwedî dike dibêje ku parastina lawirên bê ziman erka xwe dibîne û zarokên xwe jî bi hezkirina xwezayê ya ku mirov, xweza û lawir weke xeleka ku ji hev nayê veqetandin bi nav dike, mezin kiriye.

08:27

Li Zirgana nêzî 6 sal in bi êrîşên dagirkeriya Tirk re rû bi rû maye, jin li tax û kolanan li hev dicivin û rewşa dawî nîqaş dikin. Her wiha di civatên xwe de çareseriyan ji pirsgirêkên malbatê re dibînin.

09:03

Herî zêde jin bedelên giran ji ber şer didin, rastî her cure tundiya fîzîkî û derûnî tên, endamên malbata xwe winda dikin. Ji ber ku ji bo xwe û zarokên xwe di lêgerîna ewlehiyê de ne koçberiyê û çûyîna cihên din tercîh kirin.

09:31

Li gundewarên Tunisê, ewlehiya zarokan ji ber pirsgirêkên veguhastinê dema ku diçin dibistanê nayê hesibandin. Mamoste û xwendekar ji rayedarên herêmî û hikûmetê hêvî dikin ku çareseriyên bilez bibînin da ku wekhevî di perwerdehiyê de misoger bikin.