روشیل جونیور

سویدا- ایمان ابوعساف، فعال سیاسی و حقوق بشری، تأکید نمود که انقلاب سوریه که در سال ۲۰۱۱ میلادی آغاز یافت، فرصتی اسثنایی برای رهایی از استبداد سیاسی، مذهبی و اجتماعی بود و در سال ۲۰۲۳ میلادی استمرار یافت، جایی که زنان با مشارکت فعالانەی خویش در جنبش سویدا، صحنه را تصاحب نمودند.

انقلاب سوریه نقشی کلیدی در بیداری آگاهی زنان ایفا نمود، چرا که پیش از این آنان در حاشیەی جامعه و عرصەی سیاست قرار داشتند و نقششان نادیده انگاشته می‌شد. ایمان ابوعساف در تبیین عواملی که زنان را برای مشارکت در روشن نمودن جرقەی انقلاب نخستین ترغیب نمود، به تحولات در حوزەی فناوری اشاره نمود که موجب آزادی یادگیری و آموزش گردید و در نتیجه به انباشت دانش انجامید که سرانجام به انقلاب سوریه در سال ۲۰۱۱ میلادی منتهی گشت. بخصوص هنگامی که گروهی از جوانان در سال‌های نخست در میادین و خیابان‌ها حضور یافتند و ادامه دادند تا آنجا که دولت دمشق در صدد سرکوب و متوقف ساختن انقلاب آنان برآمد. وی افزود که انقلاب موجب گردید تا زنان بر اصرار و ارادەی خویش بیفزایند، زیرا واقف بودند که آزادی نمی‌تواند تنها بر یک جنس استوار باشد.

وی همچنین متذکر گردید که «زنان سوری تا حد زیادی موفق شدند تا از سال ٢٠١١ به بعد، علیرغم سرکوب شدید انقلاب، صدای خویش را به گوش جهانیان برسانند هرچند به صورت نسبی. اگرچه شهر سویدا از انقلاب کنار کشید، اما مشارکت زنان در اعتراضات یا ابراز عقیده ناچیز بود. با این حال، نارضایتی زنان که کاملاً با خواسته‌های مردم همراه بودند و حق آگاهی را که برای انان همانند همتایان مرد خویش حائز اهمیت بود می‌دانستند، به طور ضمنی بزرگ و حاضر بود».

وی دربارەی مشارکت زنان در جنبش سویدا چنین عنوان داشت: «زنان در سویدا توانستند صدای خویش و صدای زنان سوری را به گوش جهانیان برسانند که موجب گردید تا آنان درک نمایند انقلاب در سوریه، انقلابی با مطالبات قانونی است که هستەی اصلی آن آزادی، کرامت و کشور شهروندی می‌باشد. زنان با تعدادی که برابر یا بیشتر از مردان در مقایسه با سال ۲۰۱۱ میلادی بود، به خیابان‌ها آمدند.»

 وی خاطرنشان ساخت که زنان توانستند آگاهی و حق قانونی خویش را در یک کشور آزاد، امن و با ثبات بیشتر اثبات نمایند. «زنان با شیوه‌ها و روش‌های مسالمت‌آمیز، به تمام معنای این واژه، صدای خویش را به گوش می‌رسانند و همچنان در تمامی آیین‌ها و جشن‌ها پیشگام می‌باشند و آمادەی پذیرفتن عواقب نظر آزاد و کار انقلابی خویش هستند.»

در مورد موفقیت زنان سوری در به کارگیری این آگاهی در قالب کار سازمان یافته، ایمان ابوعساف گفت: «هنوز جریان‌های مختلف با نظرات متفاوت وجود دارند و ما هنوز به یک نهاد سیاسی که این جنبش را در سطح عمومی یا خصوصی متبلور کند، نرسیده‌ایم. اما نکته امیدوارکننده این است که در تمام جریان‌ها، زنان مشارکت دارند و این نشانه واضحی است که نشانه‌های کار سازمان یافته زنان به زودی محقق خواهد شد. این یک واقعیت است و ما باید با آن به شکلی طبیعی و واضح برخورد کنیم.»

 او بر لزوم حمایت از زنان، به ویژه پس از مشارکت آنها در مراکز تصمیم گیری تأکید کرد: «تجهیز آنها با آگاهی و اعتقاد بیشتر به اینکه هیچ مبارزه‌ای، چه صلح آمیز چه با هر شیوه‌ای، بدون مشارکت آنها مجاز نیست. در این مرحله، سهمیه‌هایی موقت تعیین خواهد شد که به آن «سیستم سهمیه بندی» گفته می‌شود و پس از آن از آن فراتر خواهیم رفت تا به مرحله برابری برسیم.»