«این نشست‌ها زندگی اسفبارتری را به همراه می‌آورد»
شهلا اساس در خصوص نشست‌های مرتبط با افعانستان می‌گوید: این نشست‌ها زندگی اسفبارتری را به مردم افغانستان به خصوص زنان به همراه می‌آورد، و از طرف دیگر تأیید کننده سیاست‌های طالبان و بادارانشان هستند، به مبارزه بپردازیم.
بهاران لهیب
افغانستان - تاریخ مذاکرات در افغانستان طولانی می‌باشد. اکثراً رهبری آن را سازمان ملل متحد در امور افغانستان به دست داشته است. قبل حاکمیت تنظیم‌های هشت ثور۱۳۷۰، بنون سوان(Benon Sevan) نماینده سازمان ملل در امور افغانستان برای آوردن جهادی‌ها به قدرت با «صلح و رفا» باعث قتل عام ۶۵ هزار کابلی، چور و چپاول و غارت دارایی عامه و مردم، تجاوز جنسی بر طفل هفت ساله تا مادر هفتاد ساله، زنده سوختاندن مردم در کانتینر‌ها، میخ زد بر سر مردم، کشیدن چشم و قطع پستان‌های زنان شد.
در اوخر حاکمیت اشرف غنی باز هم تحت نام مذاکرات «صلح» افغانستان را یک شبه به طالبان سپردند. طالبان هم اولین سرکوب‌شان را بر زنان روا داشتند که مانع کار و تحصیل آنان شدند و زنان را به حبس خانگی محکوم نمودند.
از زمانی که طالبان قدرت را به دست گرفتند کشورهای دخیل در افغانستان نشست‌های متعدد را برگزار کردند که همه بی‌نتیجه به پایان رسیده است. در این نشست‌ها زنانی هم به نمایندگی زنان افغانستان شرکت نمودند. بارها از طرف زنان افغانستان، به آنان خطاب شده است: «هیچگاهی نماینده ما زنان بوده نمی‌توانید.» دلیل عمده که آنان را قبول ندارند در جریان مذاکرات «صلح» آنان طالبان را «برادران تغییر یافته» می‌گفتند و اضافه می‌کردند: «طالبان برنامه‌های خوبی بر زنان روی دست دارند.»
باز هم آمریکا، قطر و سایر کشورهای دخیل در افغانستان نشستی را در دوحه به راه انداخته‌اند، به همین دلیل ما با یک تن از زنان افغانستان مصاحبه را انجام دادیم تا نظر آنان را در این مورد بیشتر بدانیم.
شهلا اساس برای ما گفت: «من همچون نشست‌ها را قبول ندارم به دلیل که فقط خاک پاشیدن به چشم مردم افغانستان و ما زنان می‌باشد. بارها به یاد دارم که گفته شده نشست برای وضعیت زنان افغانستان برگزار شد اما بعد ختم نشست، ما زنان بیشتر از پیش سرکوب شده‌ایم.»
وی در ادامه افزود: «من بیشتر از مردان که خود را به قیمت‌های گزاف به بادارانشان سپرده‌اند، طرف سخنم با زنان حاضر در نشست دوحه است که نباید بگذارند حقوق ما پایمال گردد. ما از زمان حاکمیت طالبان شاهد نشست‌های در دوحه بودیم که هر بار با ختم جلسه به دستگیری دختران نوجوان ما پرداخته‌اند تا ترس را بین ما زنان ایجاد نمایند.»
شهلا به عنوان آخرین سخنانش، بیان داشت: «به یاد داشته باشید که این نشست‌ها زندگی اسفبارتری را به مردم افغانستان به خصوص زنان به همراه می‌آورد، به نظرم این وظیفه تمام زنان و مردان آگاه جامعه ماست که جنایات‌های طالبان و بادارانشان و همچنین کسانی که ادعای به اصطلاح روشنفکری را دارند افشا نموده، به مبارزه بپردازیم. خطر این به اصطلاح روشنفکران طالبی بیشتر می‌باشد تا سمت مبارزه ما را به کج راه بکشانند.»