Li Îranê her diçe ji ber desteserkirina keda jinan xizanî girantir dibe

Jinên karker li Îranê bi cudakariya zayendî re rû bi rû ne û di jîngeha kar de bi mêran re xwedî mafên wekhev nîn in.

ŞADI AHMADIYAN

Rojên cîhanî yên wek roja karker û hemşîreyan û roja mamosteyan, bûne derfetek bo desthilatdariya li Îranê ku bi hinceta kêmkirina bandora binpêkirinên di jîngeha kar de rû didin, hin sozên pûç bidin piştre tên jibîrkirin.

 Vê carê jî dor hatiye kedkarên ku di nava xirabtirîn şert û mercên aborî de dijîn, rastî çewisandin û binpêkirinan tên û dengê wan nagihîje desthilatdariyê û ger bigihîje jî ew ji nedîtî ve tên.

Xemsariya li hemberî êş û azarên karkeran ên li pêşberî xwediyên kar û her wiha pirsgirêkên aborî yên li ser civakê, roj bi roj maseyên wan kêm dike û her ku behsa karkeran dike, ev yek bi giranî tenê bi mêran ve girêdayî ye. Jinên kedkar, kes behsa wan û pirsgirêkên wan ên giran nake, di nava civakê de ji nedîtî ve tên, di warê kar de jî rêz ji wan re nayê girtin.

Gelek jin ji bo debara malên xwe bikin dixebitin

Yek ji gelek pirsên ku îro tê bîra mirov ew e ku ji sedî çend jin ji bo debara malbata xwe dixebitin, çima mehaneya wan ji mêran kêmtir e tevî ku ew çend saetan dixebitin jî?

Li ser jinên ku malbatên xwe eşkere dikin tu amûrên fermî û rast tune ne lê piraniya wan ji ber şert û mercên jiyanê yên dijwar di karên ne fermî de dixebitin, mîna ku di atolyeyên jêrzemînê de bê sîgorte dixebitin.

Navê wan li tu derê nehatiye qeydkirin

Jinbûna xizaniyê navê herî eşkere ye ku dikare di van şert û mercên jinên kedkar tê bilêvkirin, dema ku karbidest behsa îstîhdamkirina jinan û piştgirîkirina jinên kedkar dikin, ji gotinên xwe yên qanûnî yên jinên ku di saziyên dewletê de dixebitin û zagonan dikin. Karkerên ku bi karên zagonî hatine sîgortekirin, nexasim jinên kedkar ên xwedî bîmeya civakî ne, ji ber ku navê wan li tu derê nehatiye qeydkirin, ên ku hatine pejirandin rewşa jinan nagirin ber çavan.

Di nava hemû cureyên kar û kesayetên civakê de fonksiyona jinên malê di rastiyê de tune ye, ev xebata bê pere ji bo berjewendiyên tevahiya pergala aborî û ji bo îstîsmarkirina jiyana jinan e.

Ji aliyê din ve jinên ku karên malê yên wek paqijî, xalîçe tevn, hunerên destan, xizmetên xwarinê, dirûtinê, cotkarî û karên din ên ku hûn li malê dikin, ji tiştên ku tên darizandin tên derxistin û ev yek jî zehmetiyê dikşîne.