۸ مارچ، صدای زنان افغانستان: زنده‌باد همبستگی سراسری زنان دنیا!
زنان افغانستان همیشه از همبستگی و درد مشترک زنان جهان صحبت کردند و یگانه راه رهایی زنان را در همین موضوع می‌دانند و یقین دارند که پیکار زنان باعثی رهایی‌شان خواهد شد.
بهاران لهیب
افغانستان- هشتم مارچ، روز جهانی زن، در حالی در افغانستان فرامی‌رسد که هر سال ده‌ها زن قربانی شده و جان خود را از دست می‌دهند. زنانی که در بستر جنگ و جنایت در افغانستان متولد شده‌اند و تمام عمرشان را با خشونت‌های چندلایه سپری کرده‌اند. این ستم را جامعه، خانواده و دولت‌ها بر آنان روا داشته است، اما هیچ‌گاه برای تحقق عدالت کوچک‌ترین اقدامی از سوی دولت‌ها در افغانستان صورت نگرفته و همواره تلاش بر این بوده که این جنایات به هر قیمتی پنهان بماند.
زنان افغانستان در طول بیش از چهل سال با تجاوز گروهی، قطع پستان‌های‌شان، محرومیت از کار و تحصیل، از دست دادن عزیزان‌شان، خشونت‌های خانوادگی، بریدن گوش و بینی، اجبار به خودکشی و سوختاندن، و هزاران جنایت دیگر مواجه شده‌اند. با اطمینان می‌توان گفت که لیست این جنایات طولانی‌تر از آن است که در اینجا ذکر شود.
اما از سوی دیگر، زنان آگاه سکوت نکرده‌اند و صدای خود را بلند کرده‌اند، حتی اگر به قیمت جانشان تمام شده باشد، اما همچنان به مبارزه ادامه داده‌اند.
به مناسبت هشتم مارچ، با لیلا نواب، زن ۶۰ ساله‌ای که در کنار یکی از جاده‌های کابل دست‌فروشی می‌کند، گفت‌وگو کردیم. او زندگی پرمشقتی را سپری کرده و برای ادامه حیات همچنان مبارزه می‌کند. لیلا به ما گفت: «من حدود ۶۰ سال زندگی کرده‌ام، اما در این مدت، غیر از فقر و بدبختی چیزی در اطرافم ندیده‌ام. آیا روزی وجود دارد که به نام من باشد؟»
از سر و روی او خستگی می‌بارید. پس از سکوتی طولانی ادامه داد: «پسرم پیش از آمدن طالبان، در نظام پیشین کار می‌کرد و زندگی نسبتاً خوبی برای من، همسر و فرزندانش ساخته بود. اما وقتی طالبان به قدرت رسید، هر روز با هزار ترس زندگی می‌کرد. در نهایت، مجبور شد به ایران پناه ببرد و از آن روز به بعد هیچ خبری از او نداریم.»
اشک از چشمان لیلا سرازیر شد. او دو سال است که همراه یکی ازفرزندان پسرش در کنار جاده دست‌فروشی می‌کند و هر روز مجبور است حدود ۵۰ افغانی به نماینده طالبان بپردازد تا اجازه کار پیدا کند. لیلا افزود: «تنها امید من سه فرزند پسرم هستند. آرزو دارم بزرگ شوند، باسواد شوند و زندگی بهتری برای خود بسازند. شب و روز من و همسر پسرم تلاش‌مان همین است که به هر قیمتی که شده، آنها را باسواد کنیم.»
یلدا احمد روانشناس و فعال حقوق زنان پیامی به مناسب هشتم مارچ روز جهانی زن فرستاده است: «قسمی که همه می‌دانیم هشتم مارچ با مبارزات، اعتصابات و پیکارهای زنان به خاطر کسب حقوق حقه‌شان رقم خورده است. مسله مهم و اساسی که امروز ما زنان از آن بیاموزیم اینست که فقط و فقط خود زنان هستند که با همبستگی و اتحاد انواعی زنجیر‌های ستم را از دست و پایی‌شان پاره کنند.»
یلدا ادامه داد: «امروز زنان در کشور‌های چون افغانستان از در زیر چکمه‌های خون‌الودی جاهل‌ترین گروه‌های قرون وسطی‌ای پامال می‌شوند و یا این که زنان ایران توسط رژیم اعدام شاهی به جوخه‌های سپرده می‌شوند و یا زنان در فلسطین در جنگ بین قدرت‌های امپریالیستی خانواده و دار و ندارشان را از دست می‌دهند و یا زنان کورد همه روزه مسلحانه در مقابل جنایات درندگان داعیشی وغیر داعیشی می‌رزمند و کشته می‌شوند و یا این که زنان در اقسا نقاط دنیا در خشونت و انواع ستم‌ها به سر می‌برند. به عقیده من راه جز مبارزه و پیکار و ایستادگی در مقابل عاملین این جنایات چیز دیگری نیست.»
نامبرده برمبارزه زنان امیدوار نشان داده و گفت: «من یقین دارم همین پیکار زنان است باعثی رهایی‌شان خواهد شد. زنده‌باد همبستگی سراسری زنان دنیا! به امید فردایی بدون جنگ و خشونت.»