افزایش مشاغل زنان در دوران جنگ جهانی اول
جنگ جهانی، ویرانی بسیاری در سطح جهان بە بار آورد، در عین حال این جنگ بهانەای شد تا زنان بە آنچە کە تا آن زمان شغل مردانە محسوب می‌شد روی آورند، در حالی کە زنان از سوی جامعە منع و محدود می‌شدند، اما توانایی آنان در انجام چنین مشاغلی اثبات کرد کە زنان نیز همانند مردان قادر بە انجام هر گونە کاری می‌باشند.
بریوان کمال
سلیمانیە- در دوران جنگ جهانی زنان نقش برجستەای در انجام امور مربوط بە جنگ داشتند و بیشتر کارهای خدماتی این دورە برعهدەی زنان بود. در نتیجەی جنگ مشاغل جدید افزایش یافت، سال ١٩١٨ و در نتیجەی جنگ نیاز بە ساخت اسلحە افزایش یافت و تولیدی‌ها و کارخانەهای اسلحە نیز افزایش یافتند، زنان نیز در این کارخانەها استخدم شدند. اگر چە در این دوران مردان بیشتر در میدان نبرد بودند و زنان تنها نیروی کار برای این کارخانەها بودند اما استخدام زنان در این کارخانەها اعتراضات بسیاری را در پی داشت، چرا کە کار در اسلحەسازی کار مردانە محسوب می‌شد.
اکنون با آغاز جنگ، زنان در مکان‌هایی کار می‌کردند کە قبلا مردان در آن کار کردە بودند، مشاغلی همانند نگهبانی ریل و ایستگاەهای قطار، جمع آوری بلیط مسافران قطار، اتوبوس شهری، کارمندان پست، پلیس، آتش نشانی، برعهدەی زنان بود. همچنین زنان مشاغل دیگری همانند مهندسی را بر عهدە گرفتند. در مزارع برای حمل و نقل از اسب و گاری استفادە می‌کردند اما دستمزد کمتری نسبت بە مردان دریافت می‌کردند، بدین گونە اعتراضات زنان برای افزایش دستمزد آغاز شد.
در دوران جنگ جهانی اول نسبت استخدام زنان افزایش یافت، سال ١٩٩۴ استخدام زنان در مشاغل ٢٣.۶٪ بود، سال ١٩١٨ این نسبت بە ٣٧.٧ ٪ افزایش یافت. بیشتر زنان خانەدار در مشاغل جدید استخدام شدند، استخدام زنان خانەدار تا سال ١٩١٨، ۴٠٪ افزایش یافت.
پس از پایان جنگ اول، زنان نگران شدند چرا کە صاحبان مشاغل با وجود پایان یافتن جنگ و برگشت مردان اما استخدام زنان ارا ادامە دهند و تغییری در دستمزد آنان انجام ندهند، اما اینگونە نبود چرا کە صاحبان مشاغل زنان را اخراج کردند تا سربازانی کە پس از جنگ بیکار بودند را استخدام کنند. تعداد اندک زنانی کە بە اخراج نشدە بودند با وجود کار برابر با مردان اما دستمزدی کمتر دریافت می‌کردند، زنان بە این امر معترض شدند، حتی قبل از پایان جنگ زنان اعتراض خود را آغاز کردە بودند و نپذیرفتند با وجد انجام کار برابر با مردان دسمتزد کمتر دریافت کنند.
زنان کارگر اتوبوس‌های شهری لندن سال ١٩١٨ اعتصاب کردند و خواستار افزایش دستمزد خود شدند، اعتصابات بە شهرهای جنوبی و شرقی بریتانیا گسترش یافت، بدین گونە نخستین اعتصاب زنان در لندن و بریتانیا آغاز و دست یاتن بە بخشی از حقوق محصول این اعتصابات بود.
پس از آغاز اعتراضات زنان برای دریافت دستمزد برابر، سال ١٩١٨ کمیتەای از سوی کابینەی جنگ برای رسیدگی بە موضوع دستمزد برابر زنان تشکیل داد و پس از پایان یافتن جنگ گزارش خود را در این زمینە منتشر کرد.
در یان گزارش اساس "دستمزد برابر برای کار برابر" تصویب شد، اما نظر آنان اینگونە بود کە بە دلیل "قدرت جسمانی کمتر و مشکلات تندرستی، زنان کمترین محصول را نسبت بە مردان خواهند داشت"، با وجود مدارک لازم مبنی بر اینکە زنان همان کار را برعهدە گرفتەاند کە مردان انجام می‌دهند و هنگام جنگ این امور را بە درستی انجام دادەاند، اما دید مردم و دولت‌ها را مبنی بر اینکە زنان محصول کمتری نسبت بە مردان دارند، تغییر نیافت.
اتحادیەها متعهد شدند در مشاغلی کە زنان بە جای مردان کار می‌کنند دستمزد یکسان دریافت کنند، اما این تغییرات تنها تا پایان جنگ ادامە داشت و پس از اتمام جنگ و بازگشت سربازان دستمزد زنان کاهش یافت.