چشم‌انداز مبهم سوریه و اهمیت مقاومت زنان کورد
کبیره شاطر، فعال سیاسی مراکشی، بر تأثیر منفی عوامل خارجی متعدد بر بحران‌های خاورمیانه، به‌ویژه وضعیت زنان در سوریه تأکید کرد.
حنان حارت
مراکش- کبیره شاطر، فعال سیاسی و حقوق زنان در منطقه عربی و آفریقا، وضعیت سوریه پس از سقوط حکومت بشار اسد را «مبهم» توصیف کرد.
این فعال سیاسی خاطرنشان کرد که جرقه‌های اولیه سقوط اسد به سیزده سال پیش، همزمان با خیزش‌های مردمی سال ۲۰۱۱ در مصر، تونس، مراکش، لیبی، یمن و سایر کشورها بازمی‌گردد. در سوریه، هنگامی که خلق‌های سوریه در درعا علیه حکومت تظاهرات کردند، نیروهای حکومتی علیه آنها اقدام کردند و مسیر درگیری‌ها به دلیل مداخلات خارجی تغییر کرد.
درباره عوامل خارجی بحران سوریه، او به تأسیس گروه‌های تروریستی داعش در منطقه با حمایت آمریکا اشاره کرد و توضیح داد: «برنامه‌های آمریکا و اسرائیل بر کسی پوشیده نیست. همان‌طور که هیلاری کلینتون در خاطراتش به انگیزه‌های تشکیل گروه‌های داعشی با اشکال مختلف، از القاعده تا داعش و النصره اشاره کرده است. این گروه‌ها در جامعه سوریه نفوذ کرده و افکار عمومی را شکل داده‌اند.»
درباره عامل دوم، این فعال سیاسی توضیح داد که تعرض اسرائیل به حاکمیت سوریه و نقض حریم هوایی این کشور، موجب اختلال در عملیات هوایی نظامی شده است: «تجاوزات اسرائیل نقض آشکار توافق‌های منعقد شده از سال ۱۹۶۷ پس از اشغال جولان است. هدف اسرائیل قنیطره است تا مسیر مقاومت فلسطین را مسدود کند.»
او تأکید کرد که عامل سوم به دولت ترکیه مربوط می‌شود که به دنبال گسترش نوار مرزی برای تأمین مرزهایش و محدود کردن تحرکات خلق کورد در منطقه شمال و شرق سوریه است. ترکیه همچنین کارخانه‌های نساجی، فولاد و دیگر صنایع را به خاک خود منتقل کرده و در تلاش برای احیای امپراتوری عثمانی پیش از ۱۹۲۳ است.
درباره عامل دیگر بحران سوریه، او توضیح داد: «برخی کشورهای خلیج نیز در رسیدن سوریه به وضعیت کنونی نقش داشته‌اند.» به گفته این فعال سیاسی، رسانه‌های منطقه از پیش از سال ۲۰۱۱ به ترویج نفرت می‌پرداختند و با انتشار اظهارات مقامات خلیج، نشان می‌دادند که آنها دستورات آمریکا را درباره توزیع پول و سلاح اجرا می‌کنند. ترکیه نیز به پل ورود مزدوران از ۱۳۷ ملیت مختلف به سوریه تبدیل شد.
او یادآور شد که کشورهای غربی با تحریم مقامات سوریه و تلاش برای جذب شهروندان به جنگ علیه حکومت، موجب فروپاشی جامعه از درون شدند. این مداخلات یکی از پایه‌های قیام در درعا و دیرالزور در سال ۲۰۱۱ بود که پس از ۱۳ سال دوباره شعله‌ور شده است.
به گفته او، آمریکا با تأمین مالی تروریست‌ها و ارسال تسلیحات پیشرفته، منطقه‌ای را اشغال کرد تا از خودگردانی خلق کورد جلوگیری کند؛ خلقی که از قرارداد اجتماعی برخوردارند و حقوق اقلیت‌ها و زنان را تأمین می‌کنند.
درباره ویژگی‌های جامعه سوریه، این فعال سیاسی تأکید کرد که این جامعه ترکیبی از گروه‌های با ایدئولوژی‌های متفاوت است: دروزی‌ها، کوردها، علوی‌ها، بهایی‌ها، شیعیان، سنی‌ها، مسیحیان و ارمنی‌ها که علی‌رغم تفاوت‌ها، همزیستی داشتند تا اینکه داعش، که امروز با نام هیئت تحریر الشام فعالیت می‌کند، به آنها حمله کرد.
او ادامه داد که گروه‌های وابسته به ناتو با نام‌های مختلف مانند ارتش آزاد یا ارتش ملی، با گرایش ترکی-اخوانی، با هیئت تحریر الشام درآمیخته‌اند. او پیش‌بینی کرد که در شرایط کنونی، اقلیت‌های مذهبی یا باید دین جدید را بپذیرند یا جزیه بپردازند.
درباره وضعیت زنان در سوریه، او گفت: «تروریست‌ها با هدف قرار دادن دستاوردهای زنان، از آنها به عنوان اهرم فشار استفاده می‌کنند. زنان مسیحی، دروزی و ارمنی بیشتر در معرض تجاوز قرار دارند، اما زنان کورد همچنان در منطقه خود هستند و با تسلط بر شیوه‌های دفاع از آزادی، از سوریه محافظت می‌کنند.»
این فعال سیاسی خواستار اجرای قوانین بین‌المللی حقوق زنان و تأمین امنیت آنها در سوریه مستقل شد و برای توقف تجاوزات، از تظاهرات در برابر سازمان‌ها و سفارتخانه‌ها سخن گفت. در پایان، او امید خود را به زنان سوری و به‌ویژه زنان کورد ابراز کرد که با تجربه در مقاومت، باید دوباره با گروه‌های مذهبی تهدیدکننده هویت و آزادی‌شان مقابله کنند.