زنان رهبری مخالفان را در ونزوئلا بر عهده گرفته‌اند
الکساندرا وینکلر می‌گوید محبوبیت ماچادو نتیجه‌ی این است که او به «مادر بی‌باک» کشور بدل شده است و خود را وقف اتحاد خانواده‌های ونزوئلا کرده است. به گفته‌ی او، رهبری ماچادو می‌تواند راه را برای رهبران زن بیشتری در قاره آمریکا هموار کند.
به گفته‌ی منابع متعددی از جمله رهبران اپوزیسیون، تحلیل‌های آماری و حتی منابعی که مستقیماً از تصمیمات رئیس‌جمهور مطلع هستند، نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور مستبد ونزوئلا، به نفع خود در انتخابات مجدد دست برده است.
این رقابت بین مادورو و ادموندو گونزالس اوروتیا برگزار شد، اکنون این زنان هستند که به رهبری ماریا کورینا ماچادو، «بانوی آهنین» ونزوئلا، رهبری مبارزه‌ی مخالفان را بر عهده گرفته‌اند. ماچادو، علیرغم ترس از دست دادن جان خود، در تمام مبارزات حاضر می‌شود، به خیابان‌ها می‌آید و راهپیمایی‌ها و اعتراضات پایتخت کاراکاس را رهبری می‌کند.
ماچادو در ماه اکتبر با ۹۳ درصد پیروزی در انتخابات مقدماتی حزبش موفق به شرکت در انتخابات شد. با اینحال در ماه ژانویه، دادگاه عالی دادگستری ونزوئلا او را به جرم توطئه و فساد از انتخابات منع کرد. حتی جایگزین منتخب او، کورینا یوریس نیز از شرکت در انتخابات منع شد. با اینحال، گونزالس (که به مراتب کمتر شناخته شده بود) یک روز پیش از پایان ضرب‌الاجل، به عنوان نامزد حزب معرفی شد.
این کشور از زمان انتخابات ۲۸ ژوئیه، زمانی که مادورو مدعی پیروزی در برابر گونزالس شد، با اعتراضات درگیر بوده است. بیش از ۲۰۰۰ نفر زندانی و حداقل ۲۳ نفر در این اعتراضات کشته شده‌اند.
برای درک بهتر این درگیری، Women Rule با الکساندرا وینکلر، معاون سابق شهردار شهرداری ال‌هاتیلو در کاراکاس صحبت کرد. او در سال ۲۰۱۸، پس‌از اینکه پلیس در خانه‌‌ی خانوادگی‌اش اقدام به دستگیری او کرد، مجبور شد مهاجرت کند.
الکساندرا وینکلر می‌گوید محبوبیت ماچادو نتیجه‌ی این است که او به «مادر بی‌باک» کشور بدل شده است و خود را وقف اتحاد خانواده‌های ونزوئلا کرده است. به گفته‌ی او، رهبری ماچادو می‌تواند راه را برای رهبران زن بیشتری در قاره آمریکا هموار کند.
او در مورد نقش جنسیت ماچادو در کمپین او می‌گوید: ونزوئلا در حال حاضر با آمار بالای مهاجرت دست و پنجه نرم می‌کند. در سالهای اخیر مهاجرت در این کشور بسیار گسترده بود و اگر مادورو همچنان در صدر قدرت بماند، گسترده‌تر نیز خواهد شد. مردم روز ۲۸ ژوئیه به پای صندوق‌های رای رفتند تا بتوانند در دولت جدید خانواده‌های خود را در کنارشان داشته باشند. آنها می‌خواستند به کسی رای بدهند که قادر باشد پدر و مادر، بچه ها، عموهایشان را پیششان بیاورد. ماچادو نماینده مادری نترس است که برای خانواده و فرزندانش هر کاری می‌کند تا آنها را به خانه بازگرداند.
بچه‌های خود ماچادو در کشور نیستند. او مراسم فارغ‌التحصیلی فرزندانش را از طریق واتساپ و فیس‌تایم دیده است. او با افراد زیادی ارتباط برقرار کرده است زیرا خانواده‌اش را نیز در کنار خود ندارد.
اگر مادورو در قدرت بماند، مردم به فرار ادامه خواهند داد. اما آنها خواهان بازگشت خانواده‌های خود هستند. من می‌خواهم پیش پدر و مادرم در ونزوئلا برگردم.
الکساندرا وینکلر در مورد موفقیت ماچادو در مورد جایگاه زنان در سیاست ونزوئلا را اینگونە ارزیابی کردە و می‌گوید: در ونزوئلا ۶۰ درصد خانواده‌ها مادرسالار هستند، بنابراین در غیاب این شخصیت پدر، مادربزرگ‌ها، مادران و خاله‌ها مسئولیت همه‌چیز را بر عهده می‌گیرند.
زنان ونزوئلا مسئولیت اقتصادی و عاطفی حفظ خانواده را درک می‌کنند. حتی با وجود اینکه رژیم مادورو تلاش زیادی برای شکستن این چهره‌ها و تغییر هنجارهای فرهنگی و اجتماعی انجام داده است، هنوز موفق نشده است هیچ خللی در نظم فرهنگی این مردم ایجاد کند. ماچادو نمونه‌ی بارز زنی است که محکم ایستاده و از نردبان پیشرفت بالا می‌رود تا برای آینده‌ی کشورش بجنگد.
وی با توجە بە سرکوب‌کردن ماچادو و یوریس توسط رژیم، در حالی که گونزالس که در واقع نامزد انتخابات است، در مورد جایگاه زنان ونزوئلا در سیاست را اینگونە ارزیابی می‌کند: کورینا یوریس از نامزدی منع شد زیرا به طور خاص توسط ماچادو انتخاب شده بود. میدان‌دادن به گونزالس بیشتر یک تصمیم مذاکره‌شده بین طرفین بود. هیچ‌کس واقعاً او را نمی‌شناخت، بنابراین رژیم نیز او را به عنوان یک تهدید نمی‌دید. اما ماچادو گونزالس را بسیار قوی‌تر کرد. اکنون آنها دست در دست هم کار می‌کنند. درست مانند وضعیتی که در ایالات‌متحده می‌بینید، رئیس‌جمهور و معاون رئیس‌جمهور برای برنده‌شدن در انتخابات بعدی متحد شده‌اند .
وضعیت کنونی ونزوئلا برای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را چنین تعبیر می‌کند: شاهد ظهور زنان در مناصب سیاسی مختلف در سراسر این نیمکره هستیم. نه تنها کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور، بلکه رئیس‌جمهور جدید مکزیک، کلودیا شینبام، نیز یکی از مهره‌های جهانی تاثیرگذار است. سیاستمدار زن بودن آسان نیست، اما قطعا موثر است. به باور من ماچادو راه را برای ورود بیشتر زنان هموار می‌کند.
وی تاثیر انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بر سیاست ونزوئلا را نیز ارزیابی کردە و می‌گوید: فکر می‌کنم موضوع ونزوئلا نیز مانند آمریکا، همیشه میدان تقابل دو حزب بوده است. این یک مبارزه‌ی ایدئولوژیک بین جناح راست یا چپ نیست، مبارزه‌ی بین دموکراسی و دیکتاتوری است.
رئیس‌جمهور پیشین دونالد ترامپ و رئیس‌جمهور جو بایدن، رویکردهای متفاوتی نسبت به رژیم داشته‌اند. همانطور که دیدیم ترامپ رویکردی مبتنی بر فشار حداکثری بر طرف مقابل داشت؛ در حالی که دولت بایدن بیشتر رویکرد خود را بر دیپلماسی و مذاکرات متمرکز کرده بود. هر دولت موافقان و مخالفان خود را داشت.
در نهایت، ونزوئلا نیز با هر دو حزب به آزادی خواهد رسید.
الکساندرا وینکلر آینده‌ی ونزوئلا را چنین ترسیم می‌کند: همه‌ی خانواده و دوستان من بابت اتفاق روز ۲۸ جولای هیجان‌زده هستند. ما می‌دانیم که در انتخابات پیروز شده‌ایم و تسلیم نمی‌شویم. بیرون می‌رویم، اعتراض می‌کنیم و این ماراتن را ادامه می‌دهیم. همه می‌دانستند که وقتی در انتخابات پیروز شدیم، حداقل شش ماه دیگر آشفتگی پیش رو خواهیم داشت. مردم برای این کار آماده بودند. آخر هفته‌ی گذشته، ماچادو برای تظاهرات فراخوان داد و میلیون‌ها نفر در سراسر کشور و همچنین خارج از کشور در کنار او حضور پیدا کردند. این مردم، علیرغم سرکوب وحشتناک رژیم، حاضرند به هر قیمتی که ممکن است از حقوق خود دفاع کنند.