مرکز خبر- نیجریه زنان را در خط مقدم مبارزه با آلودگی پلاستیکی قرار می‌دهد، آلودگی که شهرها، آبراه‌ها و جوامع روستایی را ویران کرده است.

 زنان نیجریەای در جوامعی که زباله‌های پلاستیکی انباشته می‌شوند، زباله‌ها را جمع‌آوری می‌کنند تا آلودگی ناشی از پلاستیک را کاهش دهند، این یک اقتصاد دایره‌ای پلاستیکی پایدار ایجاد می‌کند و سیستم‌های مدیریت زباله را بهبود می‌بخشند.

در اوایل سال جاری، گروهی از محققان در نیجریه از طریق پروژه‌ی همکاری «Global Plastic Action Partnership»  انتخاب شده بودند، تجزیه و تحلیل یکنواخت و جامعی از آلودگی پلاستیک در نیجریه انجام دادند.

محققان با جوامعی در پنج ایالت از شمال تا جنوب نیجریه مشورت کردند و با زنان و مردان جوامع بومی و اتنیک‌های ساکن این ایالت‌ها و افرادی که در سکونت‌گاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند، افرادی که در فقر زندگی می‌کنند، افرادی که به دلیل درگیری در شمال نیجریه آواره شده‌اند و جوامع کشاورزی و جمعیت‌های اتنیکی به حاشیه رانده شده، صحبت کردند.

اکثراً زنان تولید، ذخیره‌سازی و جمع‌آوری زباله‌های پلاستیکی خانگی را با بیش از ٩١ درصد انجام می‌دهند که برای امرار معاش نیاز به کار دارند و در حال حاضر حفاظت از محیط زیست خود را نمایندگی می‌کنند. ٧٨ درصد از زنانی که زباله‌های پلاستیکی را جمع‌آوری می‌کنند افراد آواره‌ی داخلی هستند وظیفه‌ی روزانه‌ی آن‌ها جمع‌آوری پلاستیک‌های دور ریخته شده از کنار جاده‌ها و زباله‌دان‌ها و سپس شستشو و جداسازی قطعات شکسته و دور ریخته شده‌ی پلاستیکی است.

معمولاً زنان فقیر در مکان‌هایی زندگی می‌کنند که پلاستیک تولید می‌شود و پلاستیک‌های دور ریخته شده انباشته می‌شوند. محققان دریافتند که این جوامع که بیشتر از همه تحت تأثیر بحران پلاستیک قرار گرفته‌اند، علی‌رغم موانع قابل توجه، زنان در نیجریه با تبدیل ضایعات پلاستیکی که بازیافت آن‌ها دشوار است، در نوآوری زباله‌های پلاستیکی پیشرو هستند. مانند بطری‌های آب پلاستیکی که در حال تبدل شدن به محصولات سازگار با محیط زیست هستند، اما به دلیل کمبود سرمایه و دسترسی به منابع مالی با موانعی در توسعه‌ی واحدهای تولیدی روبرو هستند.

عدم دسترسی به خدمات مالی همچنین مانع راه‌اندازی کسب‌وکار یا رشد کسب‌وکار می‌شود، این امر با یافته‌ها بدست آمده تأکید می‌کند که مردان با ٩٨ درصد مالکیت بر کسب‌وکارهای کوچک تسلط دارند و در مقابل زنان ۵٠ درصد مالکیت کسب‌وکارهای خرده فروشی را دارند که نشان می‌دهد زنان به احتمال زیاد صاحب کسب‌وکارهای کوچکی هستند که دارای درآمد کمتری است.

این موانع دسترسی مالی را می‌توان در بسیاری از موارد به تبعیض قانونی علیه زنان نسبت داد، به عنوان مثال محدودیت‌های قانونی در توانایی آن‌ها برای کار، وظایف خانه، انتخاب محل سکونت و ارث، و همچنین فرهنگ و آداب و رسوم، میزان خشونت علیه زنان و ازدواج زودهنگام زنان فرصت‌های کمتری برای تحصیلی یا کسب درآمد برای زنان فراهم می‌کند.