مرکز خبر- روز دوشنبه ٢٠ مردادماه، خانواده‌های فعالان بلوچ بازداشت شده عضو کمیته همبستگی بلوچ (بلوچ یکجهتی) و ناپدیدشدگان اجباری بلوچ برای بیست و هفتمین روز متوالی در اسلام‌آباد به تحصن ادامه دادند و خواستار آزادی رهبران کمیته همبستگی بلوچ (BYC) و پایان ناپدیدشدگی‌های اجباری در بلوچستان شدند.

دکتر مهرنگ بلوچ و پنج فعال دیگر بلوچ از جمله گلزادی بلوچ، بیبو بلوچ، بیبرگ زهری، صبغت‌الله شاه‌جی، و عبدالغفار قمبرانی به دنبال تجمع گسترده مردم بلوچ در روز جمعه ۱ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ در شهر کویته بازداشت شدند. این تجمع اعتراضی در واکنش به بازداشت‌ها و ناپدیدسازی‌های قهری شهروندان بلوچ و دفن مخفیانه اجساد قربانیان توسط نهادهای امنیتی شکل گرفته بود، اما با یورش نظامیان پاکستان به خشونت کشیده شد و دست‌کم سه کشته، از جمله یک کودک ۱۲ ساله و چندین زخمی بر جای گذاشت.

گفتنی است که از روز چهارشنبه ۲۵ تیرماه ۱۴۰۴، خانواده‌های این فعالان بازداشت‌شده بلوچ با برپایی تجمع اعتراضی در مقابل باشگاه خبرنگاران در شهر اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان، خواستار آزادی بی‌قید و شرط عزیزان خود شدند و با گذشت بیست و هشت روز این تجمع ادامه دارد.

با وجود گرمای سوزان تابستان، زنان مسن، کودکان خردسال و دانش‌آموزان بدون داشتن سرپناه در کنار جاده تحصن کرده‌اند. مقامات دولتی همچنان اجازه برپایی چادر به این خانواده‌ها را نمی‌دهند و مسیر منتهی به باشگاه مطبوعات اسلام‌آباد که معمولاً به عنوان مکانی برای شنیده شدن صدای قربانیان در نظر گرفته شده است، به طور کامل مسدود مانده است.

دولت پاکستان نیز به جای پاسخگویی به خواسته‌های قانونی خانواده‌ها، با ایجاد موانع جاده‌ای، اعمال نظارت و اذیت و آزار شرکت‌کنندگان در تحصن، تلاش می‌کند آنها را از ادامه اعتراض باز دارد. با این حال، این خانواده‌ها با وجود سختی‌ها و شرایط نامساعد جوی، مصمم به ادامه تحصن خود هستند و اعلام کرده‌اند تا زمانی که عدالت برقرار نشود، دست از مطالبه حقوق خود برنمی‌دارند.

ناپدیدشدگی‌های اجباری در بلوچستان سال‌هاست که به یکی از جدی‌ترین مشکلات حقوق بشری تبدیل شده است. این موضوع ریشه در تنش‌های سیاسی و اتنیکی دیرینه منطقه دارد. ده‌ها سال است که فعالان، دانشجویان، میهن‌دوستان و فعالان بلوچ و روشنفکران به دلیل درخواست حق تعیین سرنوشت و حقوق بیشتر، هدف اقدامات امنیتی قرار گرفته‌اند و هزاران نفر بدون طی مراحل قانونی ناپدید شده‌اند. خانواده‌ها معمولاً از سرنوشت عزیزان خود بی‌اطلاع مانده و به دنبال عدالت و پاسخگویی هستند.

سازمان‌های حقوق بشری داخلی و بین‌المللی این ناپدیدشدگی‌ها را محکوم کرده و آنها را نقض قوانین بین‌المللی خوانده‌اند. دولت پاکستان علیرغم انکار مسئولیت، تا کنون نتوانسته به صورت شفاف این پرونده‌ها را بررسی و حل کند.