روشیل جونیور

سویداء - در جریان این اعتراض، حاضران بر لزوم مداخله جامعه‌ جهانی تاکید کردند تا از نقض‌‌ها علیه غیرنظامیان جلوگیری شود و یک تحقیق مستقل درباره‌ی این جنایات آغاز شود: «باید مسیرهای انسانی باز شود و اجازه داده شود رسانه‌ها و صلیب‌سرخ وارد شوند تا مستندسازی جرم‌ها و بیرون کشیدن اجساد انجام شود.»

دیروز، سه‌شنبه ۱۲ آگوست، ده‌ها نفر از ساکنان سویداء به همراه اعتراضاتی هم‌زمان در پایتخت‌های اروپایی همچون نروژ، آلمان، سوئیس، فرانسه، بلژیک و سوئد در میدان کرامت تجمع کردند، خواستار رفع محاصره‌ای که از ۱۳ ژوئیه بر این شهر تحمیل شده، و تحقیق درباره‌ی جنایات علیه غیرنظامیان به‌ویژه زنان و کودکان شدند.

معترضان، سکوت جامعه بین‌المللی و «هماهنگی رسانه‌ای» را مشکوک دانستند، در حالی‌که محاصره شدید زندگی روزمره مردم را به یک تراژدی تبدیل کرده و هیچ نوع پوشش خبری مستقل یا مداخلات بشردوستانه‌ای وجود نداشته است.

یکی از زنان حاضر در اعتراض‌ که خواست نامش فاش نشود، اشاره کرد: «من در مرز غربی بودم و برایم کلیپ‌هایی از قتل‌ و کشتارها فرستادند؛ آنچه دیدم غیرقابل توصیف است.»
او به یک مورد از جدیدترین جنایت‌ها اشاره کرد: «یک جوان بیست‌ساله با روشی هولناک کشته شد، و همچنین یک دختر بچه به قتل رسید و سپس جسدش مورد توهین قرار گرفت.»

او افزود که اعدام‌های میدانی علیه غیرنظامیان انجام شده‌اند: «ما همه چیز را مستند کردیم، چون داشتند زنان و غیرنظامی‌های بی‌دفاع را می‌کشتند و از آن فیلم می‌گرفتند.»

او تاکید کرد: «جامعه‌ی جهانی باید وارد شود و این نقض‌ها علیه دروزی‌ها را متوقف کند، چون ما به کسی حمله نکردیم؛ همیشه پذیرای مردم در خانه‌هایمان بودیم، حتی اگر از ما نبودند. متأسفانه، کسانی را که پذیرفتیم، خیانت کردند و ما را کشتند. آن‌ها پزشکان، مهندسان، افسران را هدف قرار دادند. ورودشان به سویداء مثل این بود که می‌خواستند آن را از مردمش پس بگیرند.»

 

مطالبات انسانی فوری

میرفت بو ترابی، هماهنگ‌کننده‌ی انجمن جوانان مدنی، گفت که آنچه در سویداء می‌گذرد، فراتر از یک بحران محلی است و تبدیل به جنایت انسانی مستندسازی‌شده با فیلم و صدا شده است: «ما به مدرسه‌ها و بیمارستان‌ها رفتیم و دیدیم چه‌قدر افراد ما بی‌خانمان شده‌اند، فرزندان‌شان را از دست داده‌اند، زندگی‌شان نابود شده است. مردم در خانه‌هایشان در امنیت بودند اما ناگهان بی‌سرپناه، بدون لباس، بدون غذا شدند. نه گاز هست، نه نفت، نه بنزین، و تأمین نان، میوه و دارو تقریباً غیرممکن شده است.»

او از همه کشورها خواست تا راه‌حلی نهایی بیابند و اجازه دهند رسانه‌ها وارد شوند و حقیقت را مستندسازی کنند، زیرا رسانه‌ی رسمی سوری واقعیت را معکوس جلوه می‌دهد و جرایم علیه سویداء را توجیه می‌کند: «ما ورود کمیته‌ی تحقیقی که توسط الجولانی تشکیل شده را رد می‌کنیم و خواهان یک کمیته‌ی بین‌المللی مستقل برای تحقیق هستیم.»

 

سویداء؛ نماد همزیستی

فعال مدنی رهام عواد گفت که سویداء هرگز میدان خشونت نبوده، بلکه نماد همزیستی بوده است: «ما به اینکه سوری هستیم افتخار می‌کردیم، اما امروز به اینکه از بنی‌معروفیم افتخار می‌کنیم، کسانی که نمی‌دانند قتل چیست. ما خواهان افتتاح گذرگاه انسانی، و اجازه ورود رسانه‌های خارجی برای مستندسازی جنایات و تحقیق درباره‌ی نقض‌هایی هستیم که حتی در بیمارستان‌ها صورت گرفته است.»

او افزود: «تا همین لحظه پیکرهایی هستند که هنوز نتوانسته‌ایم به آن‌ها برسیم. ما از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم مداخله کند و اجازه بدهد صلیب‌سرخ وارد روستاهای آسیب‌دیده شود تا اجساد را خارج کند.»