آیا انقلاب ۱۹ ژوئیه موازنه سیاسی را دگرگون کرد؟
دستاوردهای انقلاب نوزدهم ژوئیه، داستانی از مبارزه که از روستای «علبلور» آغاز شد و با شکل‌گیری نظام «اداره خودمدیریتی» که نماینده اراده ملت‌های شمال و شرق سوریه است، به بار نشست.
سیلوا ابراهیم-آورین نافدار
رقه- انقلاب ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲ تنها واکنشی به انکار نبود، بلکه تلاشی برای ساخت نظامی دموکراتیک و الهام‌بخش در سراسر سوریه بود. در این مسیر، مردم شمال و شرق سوریه نظام «خودمدیریتی» را بنا نهادند.
عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد، در سال ۱۹۷۹ از طریق کوبانی وارد سوریه شد و چهل روز در روستای علبلور ماند. این حضور، نقطه عطفی در آگاهی و مبارزه مردم منطقه بود و زمینه‌ساز انقلاب شد.
عایشه افندی، از زنان پیشگام انقلاب و مادر شهید شروان، می‌گوید حضور اوجالان در کوبانی آگاهی ملی را تقویت کرد و این شهر را به جرقه‌زن اصلی انقلاب بدل ساخت. به گفتهٔ او، تأثیر آموزش‌های اوجالان کوبانی را به نماد انقلابی‌گری تبدیل کرد.
آغاز انقلاب از کوبانی
با آغاز انقلاب سوریه در ۲۰۱۱ و خلأ رهبری ارتش آزاد، کوردهای روژآوا برای دفاع از مناطق خود و پایان سلطه رژیم بعث، در ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲ با خیزش کوبانی وارد عمل شدند. عایشه افندی می‌گوید: «ما تصمیم گرفتیم آزاد شویم.» کوبانی در محاصره بود، اما با امکانات محدود و همبستگی چهار بخش کوردستان، مقاومت کردند. این انقلاب بدون حمایت خارجی و با الهام از فلسفه عبدالله اوجالان شکل گرفت و مشارکت ملل مختلف و زنان عرب در آن نقش مهمی داشت.
میان اراده آزاد و حملات دشمن
در میانهٔ انقلاب، کوردها در سه منطقهٔ کوبانی، عفرین و جزیره سازماندهی شده و نیروهای مدافع خلق و زنان را تشکیل دادند تا از مردم دفاع کنند. دولت ترکیه که با اراده و خودمدیریتی کوردها مخالف بود، با حمایت از گروهک‌های مزدور مانند «ارتش آزاد» و سپس داعش، تلاش کرد این ساختار را درهم بشکند. در سال ۲۰۱۳، حمله به سری کانیه با مقاومت نیروهای مدافع ناکام ماند.
کوردها تنها به دفاع نظامی اکتفا نکردند و هم‌زمان ساختارهای اجتماعی، خدماتی و سیاسی مانند شوراها و خانه‌های مردم را ایجاد کردند. از دل این تلاش‌ها، نظامی با سه زبان رسمی و اصولی چون برابری، آزادی زن، آموزش، بهداشت و عدالت شکل گرفت و در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۴ با عنوان «اداره خودمدیریتی» اعلام شد.
ترکیه سپس با حمایت از داعش، حمله به کوبانی در سال ۲۰۱۴ را سازمان داد. اما مقاومت کوبانی، و آزادی شهرهایی چون منبج، رقه و دیرالزور، موجب گسترش تجربه انقلاب به سراسر شمال و شرق سوریه شد.
انقلاب ۱۹ ژوئیه و گره‌خوردن امید به نابودی داعش
خود العیسی، سخنگوی تجمع زنان «زنوبیا»، گفت انقلاب سوریه با ظهور داعش از مسیر اصلی منحرف شد و رنج و خشونت بیشتری به مردم تحمیل کرد. آزادی کوبانی نقطه عطف نابودی داعش و امیدی برای منطقه بود. نیروهای سوریه دموکراتیک (ه‌س‌د) شهرهای مختلف را آزاد کردند و اداره خودمدیریتی با مشارکت همه اقوام و زنان شکل گرفت. العیسی خواستار تدوین قانون اساسی ملی فراگیر و دموکراتیک با مشارکت همه اقوام و زنان شد تا حقوق همه تضمین شود.
یگان‌های مدافع زنان و نقش پیشگام آن‌ها در مبارزه با داعش
امیره محمد، فرمانده یگان‌های مدافع زنان (ی پ ژ)، گفت انقلاب ۱۹ ژوئیه با پیشگامی زنان از کوبانی آغاز شد و رنج زنانی که قربانی داعش بودند، انگیزه‌ای شد تا به صفوف ی پ ژ بپیوندند. او تأکید کرد این تنها ارتش زنانه‌ای بود که داعش را شکست داد و ارادهٔ پولادین زنان، روح انقلاب را شکل داد.
او افزود ترکیه که از آغاز در صدد تضعیف این انقلاب بود، داعش را حمایت، تجهیز و وارد خاک سوریه کرد. پس از شکست داعش، ترکیه به‌طور مستقیم وارد عمل شد و بخش‌هایی از شمال سوریه را اشغال کرد. رهبران ی پ ژ، از جمله ژیان تولهلدان و شروین سردار، نیز هدف حملات قرار گرفتند و جان خود را فدای آزادی کردند.
ادارهٔ خودمدیریتی، ثمره انقلاب ۱۹ ژوئیه
اوین سوید، ریاست مشترک شورای اجرایی شمال و شرق سوریه، اداره خودمدیریتی دموکراتیک را میراث انقلاب دانست که با سال‌ها فداکاری شکل گرفته است. او تأکید کرد زنان نقش فعالی در انقلاب داشته و الگویی نوین بر پایه برابری و عدالت ایجاد کردند. اوین به دفاع زنان از جامعه و مقاومت در برابر حملات اشاره کرد و اداره خودمدیریتی را نماینده اراده مردم و راهی برای خروج سوریه از بحران خواند. او بر اهمیت فراخوان صلح اوجالان و انتقال تجربه به سایر مناطق تأکید کرد و خواستار تضمین نقش زنان در تدوین قانون اساسی و رهبری سوریه نوین شد.