رفيف اسليم

غزه - هنرمند جوان غزه‌ای، آلاء سعده، در اردوگاه آوارگان یرموک به ابتکاری جالب دست زده است. او که مجبور شد همراه مادرش زیر آتش بمباران از خانه‌شان در شمال بیت‌لاهیا فرار کند و تمام وسایل نقاشی‌اش را جا بگذارد، اکنون از چادرهای آوارگان به عنوان بوم نقاشی استفاده می‌کند تا رنج زنان و کودکان را در این روزهای سخت به تصویر بکشد.  

نقاشی‌های آلاء روی چادرها، روایتگر داستان گرسنگی، سرما و آوارگی مردم غزه است. او در یکی از آثار اخیرش، تصویر زنی باردار را با لوگوی خبرگزاری ما (NUJINHA) کشیده تا نشان دهد این رسانه همچون مادری مهربان، صدای رنج زنان خاورمیانه را به گوش جهانیان می‌رساند.

این هنرمند جوان می‌گوید پس از روزها بی‌کاری در چادر و حسرت کارگاه نقاشی‌اش، تصمیم گرفت با همین امکانات محدود، واقعیت تلخ آوارگی را روایت کند. او که جز یک مداد و تکه‌ای زغال چیزی برایش باقی نمانده بود، با خرید چند رنگ آبرنگ و یک قلم‌مو از کتابفروشی نزدیک اردوگاه، دوباره شروع به نقاشی کرد.

به گفته آلاء، اگرچه کیفیت این نقاشی‌ها قابل مقایسه با آثار قبلی‌اش نیست، اما امیدوار است به زودی دوباره به وسایل نقاشی‌اش دسترسی پیدا کند. او معتقد است هنر تنها پناهگاه امنی است که می‌تواند در این روزهای سخت، او را از رنج جنگ و آوارگی برهاند.

نقاشی‌های آلاء روایتگر گرسنگی، سرما و آوارگی مردم غزه است. او از خطرات مسیر می‌گوید و از لحظه‌ای که پدر و برادرش در ابتدای راه بازداشت شدند. پس از آن، او به همراه مادر و خواهران کوچکش مجبور شدند با کوله‌باری از رنج به راه خود ادامه دهند. راه چنان طولانی و پر مخاطره بود که از شدت خستگی و هراس شلیک‌ها و بمباران‌های پیاپی، بارها تا مرز از هوش رفتن پیش رفتند.

او از صحنه‌های تکان‌دهنده این مسیر می‌گوید؛ از زن شصت ساله‌ای که ناچار بود در تمام طول راه، کیسه‌ای آرد بر دوش بکشد. زنی که احتمالاً پسران جوانش توسط نیروهای اسرائیلی بازداشت شده بودند و او در میانه قحطی و کمبود غذا، تنها این بار سنگین را حمل می‌کرد.

«خلق هر نقاشی دو تا سه ساعت زیر آفتاب سوزان طول می‌کشد»، آلاء این را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «در میان همهمه اردوگاه و قصه‌های آوارگان نقاشی می‌کنم. آن‌ها برای گذر زمان و فراموشی روزهای تلخی که پس از ترک خانه‌هایشان به کابوس شبانه‌شان تبدیل شده، با هم حرف می‌زنند؛ همه اینها در چادرهایی که نه از گرمای روز در امان‌اند و نه از سرمای شب.»

مشکلات کار برای آلاء کم نیست. بسیاری از خانواده‌های آواره اجازه نقاشی روی چادرهایشان را نمی‌دهند و او حالا باید به دنبال بوم‌های جدیدی برای هنرش باشد. از سوی دیگر، قیمت بالای وسایل نقاشی و عدم توانایی در خرید آن‌ها، کار را برایش دشوارتر کرده است.

آلاء اما تسلیم نمی‌شود. او تصمیم دارد در روزهای آینده روی دیوارهای شهر و حتی آوارها نقاشی کند تا به جای تصاویر مرگ و ویرانی، زندگی را به تصویر بکشد. امید دارد به زودی کشتار در غزه پایان یابد و بتواند از طریق صفحات اجتماعی‌اش، پیام صلح و زندگی را به جهان مخابره کند.

این هنرمند جوان امیدوار است نقاشی‌هایش در شبکه‌های اجتماعی بازتاب گسترده‌ای داشته باشد تا صدای مردم فلسطین به گوش جهانیان برسد. او از تلاش خبرگزاری ما در انعکاس صدای هنرمندان جوان غزه در این روزهای دشوار قدردانی می‌کند.