لارا گوهری

اورمیه- ۸ مارس روزی است که زنان جهان بدون توجه به تفاوت‌های فکری، عقیدتی و نژادی به دستاوردهای مبارزاتی، موفقیت‌هایشان می‌پردازند. مبارزات زنان بسته به فرهنگ و فضای حاکم در آن فرهنگ و از شخصی به شخص دیگر متفاوت است و همین تفاوت سبب تفاوت در مبارزات می‌شود اما آنچه که وجود دارد یک فضای دائمی مبارزه برای زنان علیه مردسالاری و فرهنگ زن ستیز حاکم است.

با وجود آنکه شهر اورمیە مرکز استان است ولی رشد شهرنشینی در مناطق کوردها نسبت به مناطق دیگر فرق دارد آنها بیشتر در حاشیه هستند و کمتر امکانات رفاهی دارند و میزان خشونت و زن کشی در آن مناطق بیشتر است و کمتر پوشش داده می‌شوند. فعالیت در این مناطق محدود است و فعلایت‌های مدنی برای حاکمیت جنبەی امنیتی دارد اما در چند سال اخیر زنان با استعداد زیادی وارد عرصه شدند گام‌هایی کوچک ولی موثر برداشتەاند.  

هانیه قادری اهل سیلوانا است او ارشد علوم سیاسی دارد و فعال زنان است او می‌گوید: « ٨ مارس را به تمام زنان آزادیخواه و خصوصا زنان به حاشیه کشیده شده کرمانج اورمیه تبریک می گویم. زنان که در خفا ظلم و استبداد حکومتی و عرف نادرست را تحمل می کنند ولی اراده آنها از بین نرفته است و همچنان در حال مبارزه هستند. وضعیت زنان در این مناطق زیاد خوب نیست چون فعالیتهای مدنی در اینجا در نطفه خفه می شوند. خودم دوساله ازدواج کردم با وجود اینکه نویسنده هستم ولی حق ندارم تنهای به خیابان بروم همسرم اجازه نمی دهد سه ماه به خانه پدرم برگشتم چون برایم خانه مستقل نمی گرفت و زندگی با چند خانواده برای من سخت بود. یک روز وقتی که روسریم از سرم افتاد برادر شوهرم یک سیلی خیلی محکم به صورتم زد و من سکوت کردم چون هیچکس حق به من نمی دهد. تازگی حامله شدم و به خاطر بچه ام این زندگی را ادامه می دهم ولی دست از نوشتن و مبارزه بر نمی دارم و علیه این حکومت زن ستیز تلاش می کنم چون تا حکومتی دموکراتیک بر سرکار نیاید زنان آزاد نخواهند شد».

فایقه.ع اهل اورمیه است. او درباره‌ی دستاوردهایش در میدان مبارزه می‌گوید: «شانزده‌ساله بودم که بدون آنکه بخواهم ازدواج کردم و دوباره بدون آنکه خودم بخواهم در ۱۸ سالگی صاحب یک بچه بودم. در فرهنگ ما چیزی به‌عنوان طلاق وجود ندارد‌. همسر من بیماری اسکیزوفرنی داشت و حتی دو بار دور گردنم طناب انداخته بود و جانم در آن خانه درخطر بود. خانواده‌ام باوجود اطلاع از این قضیه و تائید پزشک از طلاق من حمایت نکردند و حتی باجانم مرا تهدید کردند. من اما بدون داشتن کوچک‌ترین حمایتی خودم طلاق گرفتم و وقتی از طلاق سخن می‌گویم از دید آن‌ها یعنی کاری بسیار زشتی انجام داده‌ام! اگرچه چهار سال است از خانواده ترد شده‌ام و دخترم را ندیده‌ام اما باز از تصمیم خودم رضایت دارم. من با این کار به دخترم یاد می‌دهم هر چیزی را تحمل و قبول نکند تنها به آن دلیل که زن است! زنان کورد مخصوصاً در اورمیه با تابوهای بسیار پیش‌پاافتاده‌ای روبه‌رو هستند که به آن‌ها اجازه‌ی زندگی به‌عنوان یک انسان آزاد را نمی‌دهد‌. پیام من به تمام زنان این است که قبل از هر چیزی خودتان را دوست داشته باشید و برای حقوق خودتان مبارزه کنید. آزادی خود را با هیچ‌چیزی معاوضه نکنید. درس بخوانید و کارکنید و یاد بگیرید و اجازه ندهید مردسالاری این حق را از شما سلب کند. با هر تابوشکنی شما بخشی از یک انقلاب می‌شوید که ذره‌ذره در طول سالیان دراز در حال رخ دادن است پس با شکستن هر تابو به خودتان افتخار کنید و بدانید ما برای آینده‌ای بهتر برای زن، زندگی و آزادی در حال مبارزه‌ایم».

الیترا زن جوان ارمنی اهل اورمیه ضمن تبریک روز جهانی زن می‌گوید: «من به‌عنوان یک زن که جزو یک اقلیت دینی به‌حساب می‌آید تا به امروز سختی‌های فراوانی را متحمل شده‌ام‌ اما هرگز دست از تلاش برنداشته‌ام پیام من برای تمام زنان با هر فکر و عقیده‌ای این است که آنچه را به شما تحمیل و القا می‌کنند همان چیزی نیست که واقعاً باید وجود داشته باشد. انقلاب ژینا به ما نشان داد که راه آزادی از گیسوی زنان می‌گذرد. اکنون‌که صدها نفر در راه آزادی زن جان دادند و یا در زندان به سر می‌برند وظیفه‌ی ماست که نگذاریم جایشان خالی باشد و اجازه ندهیم جمهوری اسلامی به این فکر بیافتد که صدای آزادی‌خواهی ما به‌جایی نمی‌رسد زیرا این فریاد زن، زندگی، آزادی است که به تمام جهان می‌رسد».