روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان؛ «خشونت دیگر بس است!»
یک کنشگر سیاسی و مدنی در شهر کرماشان از همەی زنان می‌خواهد مقابل خشونت بایستند، چراکه به باور وی زمان تغییر فرا رسیده است.
صبا مجیدی
کرماشان - به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، با «ھ.گ» کنشگر سیاسی و مدنی اهل شهر کرماشان گفتگوی کوتاهی داشتەایم که طی آن ایشان به نکات حائز اهمیتی در خصوص انواع خشونتی که زنان به طور کلی و زنان کرماشان به طور اخص با آن مواجه هستند سخن گفته است.
روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان برای شما به چه معناست؟ چه پیامی برای شما دارد؟
این روز برای من و تمام زنانی کە امید دارند بە عنوان یک انسان در جامعە، حقوق برابر با مردان داشتە باشند سرشار از مفهوم است. نامگذاری روز ۲۵ نوامبر بە عنوان روز مبارزە با خشونت علیە زنان نشان می‌دهد کە تعداد زیادی از زنان و مردان در جهان برای ریشەکن کردن اینگونە خشونتها عزم راسخ دارند و نهادهای بین‌المللی همچون سازمان ملل متحد هم ناچار گشتەاند بە این موضوع اهمیت دهند. چنین مناسبت‌هایی موجب اقزایش خودآگاهی، آگاهی جمعی، همفکری و کنش‌های جمعی زنان در سراسر جهان می‌شود. کنش‌هایی که موجب شدەاند که موضوع زن و جنسیت به موضوع اصلی قرن بیست و یکم بدل شود.
زنان هم نسل شما در کرماشان با چه خشونت‌هایی روبرو بوده و هستند؟
خشونت علیه زنان شامل بستر گستردەای می‌شود کە از جملە مهمترین آنها شامل خشونت جنسی، خشونت زبانی، عادی سازی نابرابری زن و مرد، محروم کردن زنان از حق انتخاب در بسیاری از زمینەها (برای مثال در ایران می‌توانیم بە حق انتخاب پوشش بە عنوان یکی از حقوق اولیە انسان‌ها اشارە کنیم)، عدم پرداخت دستمزد برابر و... می‌شود. بسیاری از زنان هم نسل من هم در کرماشان در زمینەهایی مانند حق تحصیل، حق انتخاب همسر، حق انتخاب پوشش و حقوق برابر با مردان در زندگی مشترک با خشونت روبرو بوده و هستند.
به نظر می‌رسد خشونت علیه زنان کرماشان، شامل چند لایه خشونت می‌شود که به هویت‌های جنسی، ملی، طبقاتی و دینی برمی‌گردد، نظر شما چیست؟
بله خشونت چند لایه و مضاعف را به واضح‌ترین نحو ممکن می‌توان در شهر کرماشان و استان کرماشان مشاهده نمود. زنان در کرماشان همزمان با تجربەی ستم جنسی و جنسیتی شدیدی که با آن مواجه هستند، با ستم‌های نژادی یا ملی، طبقاتی، دینی و ستم‌های ناشی از حاشیەنشینی نیز روبرو می‌شوند. زنان کورد بطور مستقیم آسیمیلاسیون زبانی و فرهنگی سیستماتیک را تجربه می‌کنند و ناچارند با آن مبارزه کرده و زبان، فرهنگ و هویت ملی و نژادی خود از چنگال ناسیونالیسم و شوونیسم دولتی برهانند. زنان کارگر نیز با انواع خشونت کلامی، روانی و جنسی، عدم امنیت، عدم ایمنی و بهداشت، تفاوت در دستمزدها و... در محل کار دست به گریبان هستند. همچنین زنان متعلق به جامعەی یارسان یا اهل تسنن در حکومت دینی جمهوری اسلامی با تحمیل باور و عدم آزادی عقیده و باور روبرو هستند و هرگز مجال زیست آزادانە بر اساس باورهای خود را به دست نیاوردەاند. آنان همچنین با ستم‌ها و تبعیض‌های ناشی از دولت-ملت مرکزگرایی دست و پنجه نرم می‌کنند که دو استاندارد زندگی در پیرامون و زندگی در حاشیه را ایجاد نموده است. کیفیت زندگی حاشیەنشینان و مرزنشینان در این نظام مرکزگرا به هیچ‌وجه درخور یک انسان نیست. نمونەی آن پدیدەی «کولبری» است که زنان کولبر را به زندگی «سیزیف‌وار» محکوم کرده است.
در پایان اگر به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان پیامی دارید، علاقەمندیم که بشنویم.
خوشحالم که هر روز به تعداد زنان آگاه اضافه می‌شود. کسانی که در صورت روبرو شدن با خشونت سکوت نمی‌کنند و سعی می‌کنند در مقابل ظلم چه از جانب خانواده و چه جامعه بایستند. من از همەی زنان می‌خواهم در مقابل خشونت با صدای بلند فریاد بزنند که «دیگر بس است» و آن را تبدیل به شعاری همەگیر نمایند، چراکه زمان تغییر فرا رسیده، اینجا و همین اکنون!