روایت رنج و پیروزی مردم سوریه در قاب یک خبرنگار
خبرنگار سوزدار رزگار مقاومت محله الشیخ مقصود را لحظه‌به‌لحظه از رنج و پیروزی مردم این محله از سال ۲۰۱۴ تا به امروز ثبت کرده است.
سیرین محمد
حلب- با آغاز جنگ در سوریه، محله شیخ مقصود در شهر حلب بیشترین سهم را از ویرانی و رنج برد. از یک سو، در معرض حملات گروهک‌های جهادی وابسته به اشغالگران ترکیه بود و از سوی دیگر، در محاصره نظام بعث پیشین قرار داشت.
در سال ۲۰۱۳، شیوخ، زنان، بیماران و کودکان به‌دلیل بمباران شدید گروهک جهادی، حکومت اشغالگر ترکیه ناچار به ترک محله شدند. اما سوزدار رزگار تصمیم گرفت همراه خانواده‌اش و شماری از خانواده‌های دیگر در آنجا بماند. او یکی از کسانی بود که صدای رنج مردم را به گوش همگان رساند.
«علیرغم سختی‌ها، همه چیز را خودمان یاد گرفتیم»
خبرنگار سوزدار رزگار با اشاره به اینکه رسانه‌گری واقعی مستلزم جست‌وجو برای به‌دست‌آوردن اطلاعات و دقت در انتخاب آن‌هاست، گفت: «در آن زمان شاهد مستقیم رویدادها بودیم، آن‌ها را می‌نوشتیم و برای خبرگزاری می‌فرستادیم. فرصت آموزش رسانه‌ای نداشتیم، بنابراین همه چیز را خودمان یاد گرفتیم.»
او در کارش به‌عنوان خبرنگار و گزارشگر تمام رویدادهای محله الشیخ مقصود با دشواری‌های بسیاری روبه‌رو شد؛ مشکلاتی که میان همه فعالان رسانه‌ای منطقه مشترک بود.
او توضیح می‌دهد: «ما فقط یک اتاق، دو دوربین و یک رایانه داشتیم، آن هم وسایل قدیمی بودند. در آن زمان اینترنت یا مرکز ثابتی برای کار در اختیار نداشتیم. گاهی برای در امان ماندن از گلوله‌باران و درگیری‌ها، خبرها را در خانه‌های مردم می‌نوشتیم، یا به زیرزمین ساختمان‌ها می‌رفتیم تا اخبار را فوراً ارسال کنیم. گاهی من و همکارانم به چند گروه تقسیم می‌شدیم؛ گروهی در مرکز می‌ماند و گروه دیگر به بیمارستان‌ها می‌رفت تا شمار مجروحان و شهدا را ثبت کند.»
اولین عکس و ویدیوی سوزدار رزگار، مربوط به هواپیمای رژیم بعث پیشین بود که منطقه (السكن الشبابي) در حلب را بمباران می‌کرد، است. او ترجیح نمی‌داد درد و رنج مردم را نشان دهد، اما معتقد بود آگاه کردن مردم از حقیقت و آنچه در جریان است، وظیفه‌ای است که باید به آن پایبند بود. وی می‌گوید: «ما اخبار مربوط به جنگ، بمباران، آدم‌ربایی و قتل را می‌نوشتیم. بین جنگ، نوشتن اخبار، ثبت وقایع و شمارش مجروحان و شهدا، کار بسیار دشواری بود.»
حملات ارتش بعث پیشین علیه محله الشیخ مقصود حلب از ماه سپتامبر سال ۲۰۱۵ افزایش یافت و تا ماه ژوئن سال ۲۰۱۶ ادامه داشت. وی می‌گوید: «در این ماه‌های طولانی، خیلی چیزها یاد گرفتم و توانستم در کار رسانه‌ای مهارت پیدا کنم. توانستم اخبار و گزارش‌های طولانی را حرفه‌ای آماده کنم و در مصاحبه‌های زیادی در شبکه‌ها به دو زبان عربی و کوردی شرکت کنم. حتی به لهجه سورانی صحبت کردم تا صدای رنج و درد مردم محله شیخ مقصود را منتقل کنم. نتیجه‌ای که گرفتم این بود: اگر در روزهای جنگ یاد نگیری، نمی‌توانی کار خود را در روزهای صلح توسعه دهی.»
مشارکت‌های او در پوشش رسانه‌ای
محله الشیخ مقصود در روز جهانی زن، ۸ مارس ۲۰۱۶، هدف حمله با سلاح‌های شیمیایی قرار گرفت که ده‌ها نفر کشته و زنان و غیرنظامیان بی‌گناه مجروح شدند. سوزدار رزگار شاهد همه این اتفاقات بود و جزئیات آن را در حافظه‌اش ثبت کرده است. او می‌گوید: «جسدها و بخش‌هایی از اجساد قربانیان را دیدم و با دوربینم ثبت کردم. چون کسی غیر از من در محل حادثه نبود، بسیاری از سازمان‌های حقوقی و شبکه‌های تلویزیونی خارجی برای دریافت اطلاعات و اخبار با من تماس گرفتند.»
او افزود: «با وجود بمباران و درگیری‌ها، همکارانم به برگزاری جلسات رقص و آواز عفرینی روی آوردند تا روحیه و مقاومت را حفظ کنند.»
مقاومت مردم محله الشیخ مقصود به «جنگ انقلابی خلق» معروف بود؛ هر فرد از اهالی می‌دانست چه کاری باید انجام دهد و مسئولیتش چیست. وظیفه سوزدار رزگار ثبت و انتقال تمام واقعیت‌هایی بود که بر مردم می‌گذشت. نمونه آن، همکاری زنان کنگره ستار در صبر، مقاومت و دفاع از محله و دستیابی به پیروزی بود. خبرنگار سوزدار رزگار علاوه بر فعالیت‌هایش در محله الشیخ مقصود، در چندین کمپین دیگر از جمله کمپین تل الشعیر، کمپین رقه، پس از آزادسازی از گروهک داعش در سال ۲۰۱۷ که حجم ویرانی‌های شهر را ثبت کرد، و همچنین مشارکتش در مقاومت کرامه در جریان حملات اشغالگران ترکیه به شهرهای رأس‌العین/سریکانی و تل أبيض/گری‌سپی نیز شرکت کرد.
او با دوربینش همچنین اعتراضات اخیر اهالی محله‌های الأشرفیه و الشیخ مقصود را مستند کرد، که در واکنش به بسته شدن مسیرها توسط دولت موقت و تحمیل محاصره شدید بر این محله‌ها رخ داد.
سوزدار رزگار داستان خود با دوربین و رسانه را این‌گونه خلاصه می‌کند: «به این مرحله بزرگ رسیدیم به لطف تجربه‌هایی که کسب کردیم. به‌عنوان یک خبرنگار و نویسنده، در هر لحظه از جنگ و مقاومت، ما صدای حقیقت و درد مردم بوده و خواهیم بود. صدای زن و رنج او را به گوش همگان برسانیم و از او حمایت می‌کنیم. همان‌طور که مقاومت شیخ مقصود و الأشرفیه در گذشته پیروز شد، امروز نیز به لطف مردمشان پیروز خواهد شد.»