سیلوا ابراهیم

منبج- بیش از ۴۲۵۰ دانش آموز ساکن منطقه منبج در شمال و شرق سوریه که اغلب آنها در مقطع ابتدایی مشغول به تحصیل هستند، در اثر بمباران‌های مکرر و بی‌هدف نیروهای ترکیه بر روستاهای محل سکونتشان، دچار ترس و اضطراب شدید شده‌اند. علاوه بر آن، وضعیت هولناک ناشی از این حملات و قطع مداوم فرایند آموزشی نیز بر این دانش آموزان تأثیر منفی گذاشته است.

فرایند یادگیری در روستاهای واقع در مناطق شمال شرقی تا شمال غربی شهر منبج که با مناطق تحت اشغال ترکیه و نیروهای وابسته به آن مرز مشترک دارند، دچار افت چشمگیری شده است. دلیل این مسئله، حملات و بمباران‌های بی‌هدف مکرر نیروهای مهاجم بر این مناطق اعلام شده است که مانع پیشرفت صحیح فرایند آموزشی گشته است.

بر اساس اظهارات کمیته آموزش و خانواده‌های ساکن مناطق مرزی، بمباران‌های مکرر موجب بروز وحشت و ترس شدید در میان کودکان شده و آنها را از حضور منظم در مدارس بازمی‌دارد. تداوم این وضعیت، تاثیر منفی بر سطح تحصیلی دانش آموزان داشته است. با این حال، خانواده‌ها همچنان فرزندان خود را به مدارس روستاهای اطراف می‌فرستند تا فرایند آموزشی آنها قطع نشود.

در روستاهای همجوار مناطق تحت اشغال ترکیه و مزدورانش، ٢٢ مدرسه وجود دارد که بالغ بر ۴۲۵۰ دانش‌آموز در آنجا مشغول به تحصیل هستند. همچنین ١۵۰ معلم نیز در این مدارس به فعالیت می‌پردازند.

نقشیفان محمد ضوء که ریاست مشترک کمیته آموزش و پرورش منبج را برعهده دارد، با تأکید بر وضعیت اسف‌بار آموزشی در روستاهایی که بطور مستقیم در معرض بمباران‌ها قرار می‌گیرند، اظهار داشت: وضعیت آموزش در این روستاها فاجعه‌بار است و تأثیر منفی بر دانش‌آموزان دارد.

به گفته وی، دانش آموزان برای ادامه تحصیل نیازمند آرامش و ثبات هستند، در حالی که دانش آموزان روستاهای مورد هدف، در فضایی پر از وحشت به سر می‌برند که بر وضعیت روانی آنها اثر منفی دارد. این مسئله، بدون توجه به تاثیرات مخرب بر آینده و سطح تحصیلی این کودکان، در نتیجه قطع مکرر حضور در مدرسه بر اثر بمباران‌های بی‌هدف، رخ می‌دهد. وی تاکید کرد که معلمان تلاش می‌کنند خلأهای آموزشی ناشی از بمباران را جبران نمایند، اما از سرگیری مجدد بمباران‌ها مانع از ادامه روند آموزش می‌شود. این واقعیت ٢٢ مدرسه‌ای است که در روستاهای مرزی وجود دارد.

وی افزود: مدارسی که به طور مستقیم تحت بمباران قرار می‌گیرند، به دلیل مواجهه پیوسته با حملات، امکان مرمت و نگهداری ندارند. با این حال بسیاری از خانواده‌ها کوتاه نیامده و فرزندان خود را به مدارس می‌فرستند تا از ادامه سال تحصیلی‌شان محروم نشوند.

نقشیفان محمد از سازمان‌های بین‌المللی خواست تا برای کاهش نقض حقوق بشر توسط ترکیه که آینده کودکان منطقه را تهدید می‌کند، اقدام نمایند. وی همچنین بر ضرورت پرورش نسلی تأکید کرد که بتواند مسئولیت پیشرفت جامعه را برعهده گیرد.

آمینه سطوف، اهل روستای ام جلود در شمال غربی شهر منبج که در منطقه مرزی واقع شده است، اظهار داشت: به دلیل بمباران‌های مکرر روستاها، اکثر مردم مجبور به پراکنده شدن در مزارع اطراف شده‌اند، چرا که روستا به هدفی برای حملات بی‌هدف تبدیل گشته است. تنها مدرسه روستا که دانش‌آموزان ابتدایی را پذیرش می‌کرد، بر اثر آسیب‌دیدگی‌های ناشی از بمباران تعطیل شده و دیگر فرزندانمان با توجه به تهدید جانشان را به آنجا نمی‌فرستیم.

به گفته وی، راه حل جایگزین برای ادامه تحصیل فرزندانش این است که آنها را به مدارس روستاهای دورتر و در شرایط سخت آب و هوایی و مسیرهای نامناسب می‌فرستند. با این حال، خانواده‌ها بر تحصیل فرزندان پافشاری می‌کنند تا نسلی آگاه تربیت کنند، زیرا جامعه‌ای که فرزندانش ناآگاه باشند، سرنوشت روشنی نخواهد داشت.

بنا به گفته زینب احمد، ساکن روستای الوریده در غرب شهر منبج که در منطقه مرزی قرار دارد، بمباران‌های پیوسته و وحشتی که در روان کودکان ایجاد می‌کند، باعث می‌شود آنها از رفتن به مدرسه اجتناب کرده و برای دوره‌های طولانی از تحصیل دور بمانند که این امر تاثیر منفی شدیدی بر آموزش و پیشرفت تحصیلیشان داشته است. اکثر کودکان نیز بر اثر ترس و اضطراب ناشی از بمباران‌ها، به بیماری زردی مبتلا شده‌اند.  

زینب احمد ضمن محکوم کردن نقض حقوق بشر علیه روستایشان، خواستار پایان دادن به بمباران‌هایی شد که زندگی آنها را به کابوسی وحشتناک تبدیل کرده است. وی بیان کرد: ما می‌خواهیم همانند دیگران، بدون ترس و وحشت زندگی کنیم. زینب احمد مسئولیت این جنایت‌ها را متوجه ائتلاف بین‌المللی و روسیه دانست و افزود: آمریکا و روسیه با ترکیه در ارتکاب این جنایات علیه ما سهیم هستند. منافع بین‌المللی همواره به بهای جان انسان‌ها و با سکوت قدرت‌ها پیش می‌رود که این موضوع را تأیید می‌کند.  

رسمیه حسن، ساکن همان روستا، تأکید کرد که مردم همیشه در وضعیتی پرتنش و اضطراب‌برانگیز به سر می‌برند، زیرا بمباران‌های شبانه بسیار هولناک است. وی افزود: ما برای جان خودمان نگران نیستیم و می‌توانیم با این شرایط مبارزه کنیم، اما نگران کودکان و وحشتی هستیم که دربرگرفته شده‌اند. علی‌رغم مواجهه روزانه با مرگ، بشدت به سرزمینمان پایبندیم. ما می‌دانیم اگر روستایمان تحت سیطره نیروهای اشغالگر ترکیه قرار گیرد، چه سرنوشتی در انتظارش است. درختانش خشک خواهند شد و غارت خواهد شد. ما حاضر به واگذاری سرزمینمان نیستیم و حاضریم برای حفظ آن از جان خود بگذریم.  

به گفته وی، جامعه جهانی موضعی شرم‌آور در قبال نقض حقوق بشر مردم منطقه اتخاذ کرده است. همه صرفاً نقش تماشاچی بحران را ایفا می‌کنند بی‌آنکه به کشتار و آوارگی زنان و کودکان و ویرانی دوران کودکی و آینده آنها اهمیت دهند، بی‌توجه به بیماری‌های ناشی از این شرایط که گریبانگیر بزرگسالان و کودکان شده است. وی در ادامە سخنانش افزود: در سایه مدیریت خودمختار و نیروهای نظامی شورای منبج امنیت داریم، اما این امنیت مورد توجه تمامی قدرت‌های مستبد قرار گرفته و آنها تلاش می‌کنند از آن بکاهند. بزرگترین مثال، اشغالگران ترکیه هستند که به منظور گسترش قلمرو خود تلاش می‌کنند، در حالی که این امر برای ما هرگز پذیرفتنی نیست.

علیا حسین از همان روستا نیز بر پایبندی مردم منطقه به سرزمینشان تأکید کرد و اظهار داشت: این سرزمین متعلق به اجداد ماست و ما حاضر به ترک حتی یک درخت از آن نیستیم، حتی اگر بهایش جان ما باشد.

او اضافە کرد: وضعیت ما بزرگسالان بسیار دردناک است. بسیاری از سالمندان قادر به حرکت نبوده و هنگام بمباران‌ها نمی‌توانند برای نجات جان خود بگریزند. ما بزرگسالان عمر خود را پشت سر گذاشته‌ایم، اما متاسفانه آینده فرزندانمان در چنگال اشغالگران ترکیه نابود شده است. ماشین جنگ همه چیز از جمله مدارس، دوران کودکی و حتی آینده آنها را ویران کرده است.