محاصره و بمباران بر وضعیت اقتصادی زنان تاثیر می‌گذارد
زنان غزە مجبورند برای تامین نیازهای اساسی خانواده‌شان، به انجام کارهایی بپردازند که درآمد ناچیزی عایدشان می‌کند. یکی از این زنان می‌گوید درآمد ناچیزی دارد کە حتی برای خرید یک کیلو آرد کافی نیست کە آن هم عاید خود او نمی‌شود.
نغم کراجه
غزه - مها قصاص، مسئول بهداشت یکی از مراکز اسکان در شهر غزه، برای تأمین نیازهای اساسی و غذای خانواده‌اش، با توجه به ادامه حملات و محاصره شهر، مشغول به کار است.
مردم غزه در شرایط سخت و فاجعه‌باری به دلیل ادامه محاصره خانق، سیاست گرسنگی و آوارگی اجباری زندگی می‌کنند. در حالی که سکوت منطقه‌ای و بین‌المللی حاکم است. شهروندان غزه با بدترین شرایط مواجه‌اند زیرا کمک‌های اندک است. به همین دلیل زنان مجبورند در هر زمینه‌ای مشغول به کار شوند.
هزاران خانواده آواره را زنان اداره می‌کنند که بار سنگین‌ترین وظایف روزمره مانند اداره امور خانواده، تأمین غذا و رفع نیازهایشان را در بدترین شرایط اقتصادی بر عهده دارند. به همین دلیل مجبورند در پی هر کار طاقت‌فرسایی باشند و همچنین مدت‌ها در صف‌های دریافت کمک‌های بشردوستانه منتظر بمانند.
مها قصاص ۳۳ ساله که مجبور شده کار نظافت‌چی توالت‌های عمومی یک مرکز اسکان را بپذیرد می‌گوید: زنان غزه در محاصره‌ای که اسرائیل بر شهر تحمیل کرده، همه فشارها را تحمل می‌کنند. زندگی حتی ابتدایی‌ترین امکانات را هم ندارد. اسرائیل سیاست محروم‌سازی از آب و غذا به عنوان سلاحی علیه شهروندان را دنبال می‌کند. زنان بیشترین آسیب را از جنگ‌های متوالی و فلاکت می‌بینند و شاهد نابودی و سرکوب بوده‌اند.
وی توضیح داد که از منطقه غرب غزه به یکی از مراکز اسکان در اردوگاه ساحلی کوچ کرده بود که به دلیل شدت گرفتن درگیری‌های زمینی میان نیروهای حماس و اسرائیل مجبور شده بود بار دیگر به محله درج نقل مکان کند.
وی گفت: با خانواده‌ام و پرچم سفیدی به نشانه شهروند عادی بودنمان تا مورد اصابت قرار نگیریم، حرکت کردیم. با معجزه بزرگی جان سالم به در بردیم.
وی توضیح داد که از زمان آغاز حملات تلاش کرده تا نیازها و غذای خانواده‌اش را تامین کند، زیرا وضعیت اقتصادی بسیار بد و فرصت‌های شغلی اندک است. «هیچ فرصت شغلی را از دست ندادم تا بتوانم برخی از نیازهای اساسی و غذای فرزندانم را در شرایط قطع کمک‌های بشردوستانه و نبود امکانات زندگی تامین کنم.»
او تاکید کرد که در مدت آوارگی بسیار عذاب کشیده و از سوی دیگر با سلطه مردسالاری روبرو بوده است. «در حالی که زیر بمباران هواپیماهای جنگنده بیرون می‌رفتم، مشکل زیادی برای رفت‌وآمد داشتم. با وجود ترس و اضطرابی که داشتم، سعی می‌کردم به آن فکر نکنم تا بتوانم غذایی برای فرزندانم تهیه کنم.»
وی گفت اکثر زنان غزه مجبور شده‌اند در هر حرفه‌ای مشغول به کار شوند تا نیازهای خانواده‌شان را تامین کنند.
او توضیح داد که به صورت دوچندانی مورد خشونت و سرکوب قرار گرفته است. او روزی ۶ ساعت برای دستمزد ناچیزی کار می‌کند: انجام کارهای نظافت نیازمند زمان و تلاش زیادی است و این دستمزد حتی برای خرید یک کیلو آرد یا حتی یک وعده غذا به دلیل گرانی‌ها و کمبود مواد غذایی در بازار کافی نیست. بدتر از همه اینکه همسرم پولی را که به دست می‌آورم می‌گیرد و حتی بخش کوچکی از آن را برای خرید برخی از نیازهای اساسی به من نمی‌دهد.
او به وضعیت نابسامان و بی‌سابقه زنان غزه در سکوت و غیاب قوانین بین‌المللی اشاره کرد: در حالی که زنان بسیاری از کشورها از صلح و ثبات برخوردارند، زن فلسطینی به دنبال جایگزینی برای تامین آب و غذا و پول اندکی برای تامین نیازهای خانواده‌اش می‌گردد. او با استواری می‌ایستد و سعی می‌کند در برابر چالش‌های ناشی از محاصره، بمباران، آداب و رسوم اجتماعی راه حل‌هایی بیابد.
وی خواستار توجه کشورهای عربی و بین‌المللی به وضعیت و شرایط زنان غزه و پیگیری مداوم اوضاع آنها، بهبود محیط‌شان و تامین نیازهای اساسی‌شان و حمایت از آنها مطابق با قوانین بین‌المللی و حقوق بشر و زنان شد.