شیرین محمد

قامشلو- خبرنگاران زن تلویزیون روژآوای کوردستان تایید کردند که همواره در مسیر آزادی قدم خواهند گذاشت و داستان‌های زنان و فداکاری‌های آن‌ها را خواهند نوشت تا آن‌ها را به سراسر جهان برسانند.

رسانه‌ها در شکل دهی به آگاهی شهروندان، چه مثبت همانند تثبیت ارزش‌ها و آداب و رسوم خوب و چه منفی همانند نابودی تمامی ارزش‌ها و آداب و رسوم خوب جامعه، نقش برجسته‌ای دارند. بریوان قاسم، خبرنگار تلویزیونی روژآوا کوردستان، فارغ‌التحصیل دانشگاه (موسسه عالی اطلاعات) روژآوا، در رابطه با نقش رسانه‌ها در جامعه گفت : «من در سال ۲۰۲۱ تحصیل در دانشگاه روژآوا، گروه مؤسسه عالی رسانه را آغاز کردم و در سال ۲۰۲۴ فارغ‌التحصیل شدم. وی با اشاره اینکه رسانه‌ها سابقه‌ای طولانی دارند: «رسانه‌ها اطلاعات مهم زیادی دارند، از یادگیری نحوه عکاسی، ارائه و نوشتن اخبار، تا تاریخچه رسانه و تمام جزئیات دیگر، در ابتدای سال دوم در دانشگاه، تصمیم گرفتم در حوزه رسانه کار کنم تا خودم را بیشتر توسعه دهم و تجربه کافی در این زمینه کسب کنم.»

بریوان قاسم، ساکن شهر عامودا گفت: من به عنوان خبرنگار در تلویزیون روژآوا در شهر قامشلو شروع به کار کردم، تا پیامی را از سوی جامعه‌ام به سراسر جهان برسانم و قلمی باشم که تاریخ جامعه را در همه‌ی جنبه‌ها می‌نویسد. جامعه ما در برابر تمامی مشکلات، سختی‌های زیادی را متحمل شده است و این وظیفه ماست که حقیقت را برای همه جهان بنویسیم و به تصویر بکشیم.»

وی افزود: «ما به عنوان دانشجویان یا فارغ‌التحصیلان مؤسسه عالی اطلاعات در دانشگاه روژآوا، مسئولیت داریم که برای کشف حقیقت، نوشتن داستان‌های زنانه و موفقیت‌آمیز کردن انقلاب زنان در روژآوا، سخت تلاش کنیم.» و با توجه به اینکه «اکثریت دانشجویان و من فارغ‌التحصیل شدیم زن بودند و این بهترین گواه بر این است که زنان در حال مبارزه برای توسعه و پیشرفت خود و جامعه خود هستند. زنان توانستند خود را در طول انقلاب روژآوا ثابت کنند و رهبری انقلاب را بر عهده بگیرند و انقلاب را در سراسر جهان گسترش دهند.»

وی با اشاره به اینکه نرخ بالای مشارکت زنان تنها یکی از دستاوردهای انقلاب روژآوا است، گفت: «ما می‌خواهیم پس از فرصت‌هایی که انقلاب زنان و مردم برای ما فراهم کرد، تاریخ خود را بنویسیم. ما زنانی که از دانشگاه و در رشته‌ی رسانه‌ای فارغ‌التحصیل شدیم توانستیم سدی را که جامعه بر سر راه زنان قرار داده بود بشکنیم و به دنیا ثابت کنیم که زنان بعد از اینکه جامعه کار آن‌ها را نپذیرفت و به توانایی آن‌ها اعتماد نکرد، می‌توانند در همه زمینه‌ها کار کنند، تا ارزش خود را ثابت کنند که می‌توانند نقش خود را در همه زمینه‌ها ایفا کند.»

وی افزود: «امروز به برکت خون شهدایی که جان خود را فدا کردند، به زبان مادری خود درس می‌خوانیم و از دانشگاه‌های کوردستان فارغ‌التحصیل می‌شویم و مسئولیت حفظ و حراست از دستاوردهای انقلاب خود را بر عهده داریم و راه آن‌ها را دنبال می‌کنیم تا به هر آنچه که آرزویشان بود برسیم. ما فارغ‌التحصیلی خود را به شهدا از جمله شهدای آزادی قلم و خبرنگارانی که برای افشای حقیقت جان خود را فدا کردند، اهدا می‌کنیم.»

بریوان قاسم از گروه جوان خواست تا از دستاوردهای انقلاب دفاع کنند: «از اینکه از دانشگاه کوردستان فارغ‌التحصیل شدم احساس غرور می‌کنم و برای رساندن صدای جامعه به ویژه زنان و دستاوردهای زنان در منطقه شمال و شرق سوریه به جهان با قلم خود تلاش خواهم کرد.»

لیلاف علی، خبرنگار تلویزیون روژاوا و فارغ التحصیل دانشگاه روژآوا (موسسه عالی اطلاعات)، که از شهر اشغالی عفرین آواره شده است، گفت: «زمانی که من جوان بودم، خانواده من درباره کوردستان صحبت می کردند، اما همیشه این سوال در ذهن من بود که چرا درباره کوردستان صحبت می‌کنیم؟ چرا کوردستان چهار بخش شده و اشغال شده است؟  دانستن حقیقت در مورد کوردها و کوردستان مرا به جستجوی پاسخ این سوالات سوق داد.»

وی توضیح داد: «با شروع انقلاب روژآوا، زمانی که ما در شهر عفرین بودیم، مردم شروع به سازماندهی خود کردند و ما شروع به تحصیل به زبان کوردی کردیم که از آن محروم بودیم. در زمانی که در عفرین بودیم تحصیلاتم را به پایان رساندم. به زبان کوردی درس می‌خواندیم و این آرزوی اجدادمان بود. درس خواندن به زبان مادری برای ما افتخار بود. وقتی به کلاس نهم رسیدم، شروع به مطالعه در مورد تاریخ کوردستان، جنگ ها و مصائب کوردها کردم. از آن زمان فهمیدم که می‌توانم جواب سوال‌هایم را از طریق رسانه‌ها پیدا کنم و علاوه بر ادامه تحصیل، در بخش رسانه زنان شروع به کار کردم.»

وی افزود: «کار من در رسانه چیزی بود که خانواده‌ام با آن آشنایی نداشتند، بنابراین در ابتدا آن را نمی‌پذیرفتند و جامعه نیز ایده فعالیت زنان در رسانه را قبول نداشت. همیشه مصمم بودم که جواب‌ سوال‌هایم را بگیرم و خودم را در جامعه ثابت کنم، بنابراین در مقابل خانواده و جامعه مبارزه کردم.»

وی توضیح داد: پس از یک سال فعالیت در رسانه، جنگ در عفرین آغاز شد و علیرغم رنج‌هایی که به دلیل مشکلاتی که در کار و تحصیل با آن مواجه بودم، قلمم متوقف نشد و به نوشتن داستان‌های زنان و آنچه در عفرین در طول جنگ رخ می‌داد و حملاتی که روستاها، کودکان، زنان و افراد مسن را هدف قرار می‌داد، ادامه دادم تا درد و رنج مردمم را از طریق متن، مقاله یا تصویر به جهانیان نشان دهم.

لیلاف علی به دلیل اشغال عفرین توسط دولت اشغالگر ترکیه نتوانست تحصیلات خود را به پایان برساند و مجبور شد به همراه خانواده‌ی خود به شهر شهبا مهاجرت کند، گفت: «حملات ترکیه دستاوردهای انقلاب ما را هدف قرار داد و ما را از زبان و خاطرات و شهرمان محروم کرد و در راه رسیدن به رویاها و اهدافی که همیشه در تخیلات خود ترسیم کرده بودیم، ایستاد. اما با وجود همه مشکلاتی که با آن روبرو شده‌ایم، با قاطعیت در سرزمین شهبا مقاومت کردیم و من در شهبا به کار و تحصیل ادامه دادم.»

وی افزود: «من برای ادامه تحصیل در دانشگاه روژآوا به کانتون جزیره نقل مکان کردم و امروز دستاوردهای خود را در میدان مشاهده می‌کنم، زیرا پس از مشکلات فراوان از دانشگاهی فارغ‌التحصیل شدم که برنامه‌های درسی آن به زبان کوردی برنامه‌ریزی شده بود و از رشته‌ی تخصصی كه من از روی اشتياق انتخاب كردم و الان در آن كار می‌كنم، فارغ‌التحصیل شدم.»

وی در پایان صحبت‌های خود گفت: «اکنون من برای تلویزیون روژآوا کار می‌کنم و هر روز عهد خود را برای پیروی از راه شهدا تجدید می‌کنم. ما حقیقت خلقمان را با قلم خود می‌نویسیم و به عنوان زنان برای رسیدن به آزادی تمامی زنان و حفظ دستاوردهای انقلاب زنان تلاش خواهیم کرد.»