دولت اشغالگر ترکیه شش سال است روشنایی را از خانه‌هایشان گرفته است
نورا العلی، زنی ۶٠ ساله که از روستای بیسیس در شمال شهر زرگان کوچ کرده و در اطراف روستای زیدیه زندگی می‌کند، می‌گوید که به دلیل حملات دولت ترکیه، شش سال است که چراغ خانه‌هایشان نور ندارد و آن‌ها در تنورها کلوچه و نان خود را تهیه می‌کنند.
سورگل شیخو
زرگان – شهر زرگان و روستاها و مناطق اطرافش هر روز از سوی دولت ترکیه هدف حملات توپخانه‌ا‌ی و بمباران قرار می‌گیرد. اما در میان این حملات، راه مقاومت بی‌پایانی که مردم، به‌ویژه زنان، انتخاب کرده‌اند، وجود دارد. حملات ادامه دارند، اما زندگی نیز در جریان است. چهره این مقاومت نیز چهره زنانی است که امید را زنده نگه می‌دارند و نفس آزادی را که سال‌ها برایش مبارزه کرده‌اند، در درونشان می‌جوشد.
«پس از بمباران خانه‌اش، به مکانی امن پناه برد»
نورا العلی، زنی ۶٠ ساله، با تمام سختی‌ها و بیماری‌هایش، در روستای خود، بیسیس، واقع در شمال شهر زرگان، که در خط آتش قرار دارد، با ٨ فرزندش که شامل ٢ دختر و ۶ پسر هستند، زندگی می‌کرد. اما دولت اشغالگر ترکیه و نیروهای مزدور وابسته به آن که مستقیماً غیرنظامیان را هدف قرار می‌دهند و تمامی قوانین حقوق بشر را زیر پا می‌گذارند، خانه نورا را بمباران کردند.
پس از این حادثه، نورا مجبور به ترک خانه‌اش شد و به همراه فرزندانش به مکانی امن در نزدیکی روستای خود پناه برد. پس از جست‌وجو برای یافتن مکانی مناسب، او در اطراف روستای زیدیه در شرق شهر زرگان مستقر شد و زندگی خود را به شیوه‌ای جدید ادامه می‌دهد.
«جایگزین برق، تنور است»
به دلیل هدف قرار گرفتن خطوط برق، سوزاندن تیرهای برق و قطع کابل‌ها، زرگان و روستاهای اطراف آن از اکتبر ٢٠١٩ تاکنون بدون برق هستند. دلیل این وضعیت، حملات هوایی و زمینی نیروهای دولت اشغالگر ترکیه است. پس از قطع برق، مردم به دنبال جایگزین‌هایی برای ادامه زندگی گشتند و راه‌حلی موقت یافتند، که همان استفاده از تنور است. تنورها نه‌تنها برای پخت نان بلکه برای تهیه انواع محصولات لبنی و غذاها استفاده می‌شوند. نورا العلی، مادربزرگ ٢۶ نوه، با خالکوبی‌هایی که نشان از زیبایی دارد، در کنار گرمای تنور و با قلبی آکنده از عشقی که می‌تواند تمام دنیا را در آغوش بگیرد، برای نوه‌هایش که دور او جمع شده‌اند، کلوچه می‌پزد.
نورا العلی در ابتدا درباره نحوه تهیه کلوچه‌ها برای ما توضیح داد و گفت: «ما اکنون کلوچه درست می‌کنیم. از آرد، ماست، روغن زیتون و کره تهیه می‌شود. بعد از آنکه قالب‌های آن را آماده کردیم، در تنور قرار می‌دهیم تا بپزد. از قدیم، تنور بهتر از فر بوده و طعم آن نیز بهتر است. مدت زیادی است که ما برق نداشته‌ایم. این ۶ سال است که برق نداریم. تهیه کلوچه در تنور هم گاهی وقتی که آتش کم می‌شود، به مشکل برمی‌خورَد.»
«دلیل آن اشغالگری است»
نورا العلی با اشاره به اینکه نزدیک به ۶ سال است که برق ندارند، در ادامه صحبت‌های خود افزود: «اشغالگری و بمباران دلیل قطع شدن برق ما است. در بیشتر شب‌ها به دلیل بمباران‌های وحشتناک دولت اشغالگر ترکیه حتی نمی‌توانیم چشمانمان را روی هم بگذاریم. با این شرایط چگونه می‌گذارند در روشنایی برق زندگی کنیم؟ از زمانی که حملات آغاز شد تا به امروز، زندگی ما بسیار محدود و پر از سختی شده است.»
«پس از ۶ سال بدون برق، به تنور پناه بردند»
نورا العلی با اشاره به اینکه از زمان قطع برق تا به امروز، کودکان کلوچه نخورده‌اند، در ادامه گفت: «تصور کنید چند سال است که برق قطع شده و در این مدت کودکان نه کلوچه خورده‌اند و نه حتی آن را دیده‌اند. به همین دلیل، امروز کودکان بسیار خوشحال هستند و همه منتظر سهم خود هستند. فکر کنید، من خودم این کلوچه‌ها را چهار سال است که درست نکرده‌ام، چون برق نداشتیم. چون دلمان برای بوی خوش و تهیه کلوچه‌ها تنگ شده بود، پس از مدت‌ها تصمیم گرفتیم که درست کنیم. قبلاً، زمانی که برق داشتیم، هر ١٠ تا ١۵ روز یکبار کلوچه درست می‌کردیم. قبلاً در فر بود و حالا در تنور.»
می‌خواهد به روزهای گذشته بازگردد
نورا العلی، مانند هر زنی که در بر روی این کره خاکی، درد جنگ و آوارگی را به دوش کشیده است، آرزویش پایان جنگ و زندگی بدون جنگ و کشتار است. او می‌خواهد به روزهای گذشته، پیش از آغاز اشغالگری ترکیه در منطقه شمال و شرق سوریه دموکراتیک بازگردد، به روزهایی که پیش از آغاز اشغالگر ترکیه در آرامش سپری می‌شد.