سیبیلیا ابراهیم

رقه - بیستم ژانویه، سالروز اشغال عفرین به دست اشغالگران ترکیه و مزدورانشان بود. هنوز زخم‌های آوارگی نخست التیام نیافته بود که به جای بازگشت به خانه‌هایشان، بار دیگر از شهرهای شهبا و تل رفعت به شهرهای منطقه شمال و شرق سوریه کوچانده شدند.

اشغالگران ترکیه در سال ۲۰۱۸ حمله‌ای وحشیانه به شهر عفرین در منطقه شمال و شرق سوریه آغاز کردند و مقاومت ۵۸ روزه نتوانست شهر را نجات دهد. اشغالگران با استفاده از انواع سلاح‌های سنگین و حتی ممنوعه بین‌المللی، هزاران تن از ساکنان اصلی عفرین را آواره کردند. پس از آن، اشغالگران در برابر دیدگان جامعه جهانی، بی‌محابا سیاست تغییر جمعیتی را به اجرا گذاشتند.

در طول سال‌های اشغال، موجی از هرج و مرج، قتل، تجاوز و غارت در عفرین گسترش یافت که قربانیان آن کسانی بودند که در سرزمین خود ماندند. آنانی که به شهر شهبا پناه بردند و زندگی در چادرها را تحمل کردند، به امید بازگشت ماندند. اما منافع بین‌المللی اراده خلق‌ها را نادیده گرفت و یورش ترکیه، آنان را به مناطق شمال و شرق سوریه کوچاند.

بخشی از آوارگان در شهرهای رقه و طبقه زندگی می‌کنند. مریم بلال، ریاست مشترک انجمن اجتماعی عفرین در کانتون رقه، درباره چالش‌های زندگی آنان و همچنین طمع‌ورزی‌های اشغالگران ترکیه گفت: «اشغالگران ترکیه با اشغال بیشتر خاک سوریه، کوچاندن ساکنان اصلی و اسکان مزدوران در عفرین، به دنبال تغییر بافت جمعیتی منطقه هستند. هدف آنها احیای سلطه عثمانی و تضعیف اراده ملی کورد از طریق محو فرهنگ، زبان و هویت آنان است. این امر زمانی آشکار شد که تکلم به زبان کوردی را ممنوع و زبان ترکی را در مدارس اجباری کردند.»

وی درباره وضعیت شهر عفرین در طول هفت سال گذشته افزود: «شهر عفرین شاهد دردناک‌ترین و غم‌انگیزترین صحنه‌ها بوده است. خلق و به‌ویژه جوانان در معرض بازداشت‌های خودسرانه قرار گرفته‌اند، به گونه‌ای که حتی پیش از دستگیری، اتهام‌ها برای اخاذی و دریافت فدیه آماده می‌شود. علاوه بر این، زنان قربانی ربایش، قتل و تجاوز شده‌اند. بسیاری از آنان هنوز در زندان‌ها هستند و سرنوشتشان نامعلوم است. حتی زمین نیز از تجاوزات وحشیانه در امان نمانده؛ درختان زیتون را قطع کرده و باج‌گیری می‌کنند.»

مریم بلال درباره آوارگی دوباره خلق عفرین گفت: «اشغالگران ترکیه و مزدورانشان تنها به تسلط بر شهر عفرین بسنده نکردند، بلکه اخیراً به تل رفعت و شهبا یعنی به آوارگان در اردوگاه‌ها یورش بردند. حتی در چادرهایشان نیز از اشغالگران ترکیه در امان نماندند. آنها می‌خواستند از مقاومت مردم انتقام بگیرند و امیدشان را برای بازگشت به سرزمینشان نابود کنند.»

وی تاکید کرد که اشغالگران ترکیه از وضعیت سیاسی سوریه برای گسترش اشغالگری خود در مناطقی که پس از جنگ جهانی اول از دست داده بودند، سوءاستفاده کردند و افزود: «علی‌رغم تمام رنج‌ها و آوارگی اجباری، ما مقاومت می‌کنیم و تسلیم این یورش‌ها نخواهیم شد.»

او پیامی از سوی خلق عفرین، شهبا و تل رفعت داد و گفت: «هر چقدر هم مورد یورش قرار بگیریم، تسلیم نخواهیم شد. ما متعهد می‌شویم که به حمایت از نیروهای نظامی خود ادامه دهیم، به امید بازگشت به سرزمین‌هایمان، آزادسازی آنها و بیرون راندن اشغالگران ترکیه و مزدورانشان از تمام خاک سوریه.»

نعیمه رشو از ناحیه جندرس که در اردوگاه‌های شهبا زندگی می‌کرد، گفت: «اشغالگران ترکیه ما را از شهر عفرین کوچاندند و ما به امید بازگشت به عفرین آزاد شده، به شهر شهبا پناه بردیم. سال‌ها در اردوگاه‌های مقاومت در شرایط سخت، در برابر سرمای زمستان، گرمای تابستان و محاصره ایستادگی کردیم. اما اشغالگران ترکیه به این بسنده نکردند و با یورش به تل رفعت و شهبا، دست به جنایات جدیدی زدند و قصد قتل‌عام خلق را داشتند. به همین دلیل مجبور به کوچ به مناطق امن در شمال و شرق سوریه شدیم. در این مسیر، خلق ما قربانی جنایات بسیاری شد؛ از قتل و شکنجه تا جان باختن کودکانمان در سرمای راه.»

وی افزود: «از زمان اشغال عفرین، برخی از خانواده‌های ما مفقود شده‌اند و در یورش اخیر نیز شماری دیگر در شهبا ناپدید شدند و ارتباط ما با آنها قطع شد.»

او از رنج، مرگ و تراژدی که آنها را دنبال می‌کند، سخن گفت و ادامه داد: «از زمان اشغال شهرمان عفرین، مرگ و رنج هر کجا که می‌رویم ما را دنبال می‌کند. از این فاجعه که دولت اشغالگر ترکیه و مزدورانش پشت آن هستند، به ستوه آمده‌ایم. نمی‌دانیم چه می‌خواهند، تا کی باید در این شرایط زندگی کنیم. گناه ما غیرنظامیان بی‌دفاع چیست که فقط می‌خواهیم جان خود و فرزندانمان را نجات دهیم و با کرامت در شهرهایمان به دور از اشغال و ترور زندگی کنیم.»

آرمان بازگشت برای نعیمه رشو همچنان زنده است: «امید ما به بازگشت قطع نشده و در شرایط سخت آوارگی به مقاومت ادامه می‌دهیم. ما از کشورهای مربوطه و سازمان‌های حقوق بشری می‌خواهیم اشغالگران ترکیه و مزدورانشان را برای جنایاتی که علیه خلق ما مرتکب شده‌اند، محاکمه کنند.»