شرق آفریقا با قحطی روبهروست/مادران مجبورهستند انتخاب کنند به کدام یک از کودکان گرسنهی خود غذا بدهند
مترجم: آوا شاعری نویسندە: Lauren Crosby Medlicott
عکاسی که با پرترهایش از دوک و دوسش ساسکس شناخته شده است. لنز خود را به سمت رویدادهای مخرب آفریقا نشانه رفته است. جایی که مادران، در آستانهی روز جهانی غذا، کودکان خود را به خاطر گرسنگی از دست میدهند.
Save the Children (نجات کودکان)، مجموعه عکس قدرتمندی از مامور جدید خود، عکاس و فعال بریتانیایی میسان هریمن، را برای به تصویر کشیدن تاثیر مخرب بحران گرسنگی شرق آفریقا بر کودکان منتشر میکند. تصاویر میسان مبارزهی کودکان برای بقا را روایت میکند، کودکانی که بدنهای ضعیفشان آنها و والدینشان را از زنده ماندنشان ناامید کرده است.
«حوا» ٢٨ ساله است و با شش فرزندش در سومالیلند زندگی میکند. از آنجایی که پدر بچهها آنها را ترک کرده، حوا مجبور است برای تغذیه فرزندانش به حمایت همسایگان و خیریهها تکیه کند. احمد پسر نه ماههی حوا، از بدو تولد با بسیاری از علائم سوءتغذیهی حاد(SAM) کە خطرناک ترین و کشنده ترین شکل سوءتغذیه است دست و پنجه نرم کرده است.
او از درد معده و استفراغ رنج میبرد و تب شدیدی دارد. حوا میگوید بدن او بسیار نحیف است و فقط به اندازهی یک نوزاد تازه متولد شده وزن دارد. احمد پس از معاینه شدن توسط یکی از کلینیکهای بهداشتی سیارSave the Children ، به یک مرکز تثبیت در شهر بوروا ارجاع داده شده است که بحرانی ترین موارد سوءتغذیه را درمان میکند.
این موسسه خیریه، هزینههای معالجه حیاتی احمد کوچک را بر عهده گرفته است، اما حوا همچنان نگران است این هزینهها بیشتر از یک یا دو شب او را تامین نکند. زندگی همیشه برای حوا، نوزادش احمد و خواهر و برادرهایش دشوار نبوده است. دامهای آنها در گذشته برایشان درآمد و غذا برای خوردن فراهم میکردند، اما مانند بسیاری از خانوادهها در سومالیلند، خشکسالی بیشتر حیوانات آنها را از بین برد و آنها را بیپول و گرسنه رها کرد.
حوا میگوید: «پیش از خشکسالی زندگی خوبی داشتیم. خشکسالی تاثیرات مخربی بر ما گذاشت، به خصوص فرزندم که به خاطر کمبود شیر و غذای مقوی دچار سوءتغذیه شد. ٣٠ راس دام داشتم اما خشکسالی ٢٠ رأس از آنها را از بین برد. هرچیزی دستگیرمان شود میخوریم و گاهی چیزی برای خوردن نداریم.»
یاسمین و هشت فرزندش بعضی روزها بدون غذا سر میکنند. او با درماندگی فرزندانش را نگاه میکند که به او التماس میکنند چیزی بخورند... و نمیداند آنها زنده خواهند ماند یا نه.
یاسمین ٣۵ ساله در روستایی کوچک در منطقهی سرار سومالیلند در شاخ آفریقا، زندگی میکند. او میگوید: «دیدن بیماری و رنج فرزندانم قلب من را میشکند، مخصوصا وقتی میگویند «مامان، من گرسنه هستم!» و میدانم نمیتوانم کاری برای آنها انجام دهم.»
«بعضی روزها، چیزی نمیخوریم. گاهی اوقات یک وعده غذایی در روز دستگیرمان میشود. خیلی به ندرت آنقدر شانس میآریم که دو وعده غذا بخوریم. زندگی خیلی سخت و خشن است. آرزو میکنم فرزندانم سالم بمانند و آیندهی بهتری داشته باشند.»
یاسمین یکی از هزاران مادری است که با ادامهی بحران گرسنگی شرق آفریقا قادر به تغذیهی فرزندانش نیست. سه تا از فرزندانش از سوءتغذیه رنج میبرند و کوچکترین فرزند او از عفونتی رنج میبرد که نیازمند مراقبتهای پزشکی فوری است.
به نظر میرسد بیش از نیم میلیون کودک در سراسر سومالی و سومالیلند از سوء تغذیهی حاد شدید رنج میبرند، کشندهترین شکل سوءتغذیه که میتواند منجر به تاری دید، شلی پوست، متورم شدن پاها و تضعیق عضلات شود به طوری که در نهایت کودکان را از حرکت باز میدارد.
چهار فصل بارندگی متوالی ناموفق در شاخ آفریقا که با افزایش قیمت مواد غذایی، به دلیل جنگ در اوکراین، و پیامدهای همهگیری کووید-١٩ ترکیب شده است، منجر به یکی از بدترین بحرانهای گرسنگی در تاریخ این کشور شده است.
مادربزرگ فوزیه، در کمپ آوارگان در سومالیلند با شش نوهاش زندگی میکند. نوههای او از وقتی مادر و پدرشان از هم جدا شدند با فوزیه زندگی میکنند. این خانواده پنج سال پیش، پس از خشکسالی فلج کنندهی سال ٢٠١٧، تقریباً تمام دامهای خود را از دست دادند و بدون هیچ غذا یا درآمدی به کمپ منتقل شدند.
حمدی دو ساله، کوچکترین نوەی فوزیه، اخیراً از سوءتغذیهی شدید رنج میبرد و در هفت ماه گذشته توسط مرکز بهداشتی Save the Children که در نزدیکی کمپ آوارگان داخلی واقع است و موارد متوسط را درمان میکند، حمایت شده است.
فوزیه از وضعیت جسمانی نوەاش میگوید: «او دچار سوءتغذیه شدید بود. بسیار ضعیف شد و نتوانست چیزی بخورد یا بیاشامد. تب داشت و اگر چیزی میخورد یا مینوشید استفراغ میکرد. پوستش آنقدر داغ بود که دست را میسوزاند، اما خوشبختانه، سلامت حمدی پس از ماهها مصرف مواد غذایی مغذی از جمله فرنی و آجیل در حال بهبود است.»
با اینحال، ادامهی خشکسالی و کمبود غذا برای فوزیه یک نگرانی همیشگی است و او اغلب مجبور میشود برای سیر کردن شش نوهاش از غذا صرفنظر کند. او میگوید: «در این خشکسالی ٣٠ راس از ۴٠ دام باقیماندهام تلف شدند. بزرگترین چالش من، نداشتن منبع درآمد ثابت برای تامین نیازهای غذایی فرزندانم است.»
«غذای مغذی برای بچهها ندارم و خودم به ندرت غذا میخورم. حمدی را بدون هیچ بستگان یا حمایت دیگری که بتوان به آن تکیه کرد به save the childrenسپاردم، شاید الان حتی زنده نباشد. تابحال به جز Save the Children از هیچکس حمایت مالی نگرفتهام.»
داستان فوزیه را از زبان خود بخوانید: «اسم من فوزیه است و ۶٠ سال سن دارم. نوهی من حمدی ٢ ساله است. حدود پنج سال است که در کمپ آوارگان زندگی میکنیم. پس از خشکسالی ٢٠١٧ مجبور شدیم به اینجا نقل مکان کنیم.»
وضعیت اسفبار آنها توسط عکاس و فعال بریتانیایی نیجریهای الاصل، میسان هریمن، که بیشتر به خاطر پرترههای دوک و دوشس ساسکس و فرزندانشان شناخته شده است، ثبت شده است.
میسان هریمن اخیراً برای به تصویر کشیدن داستانهای بصری مبارزه کودکان برای بقا از سومالیلند دیدن کرده است.
او به من گفت: «باید راهی پیدا میکردم تا از لنز و صدایم استفاده کنم تا به دنیا بفهمانم که میتوان از این فاجعه جلوگیری کرد و با اقدام فوری آن را معکوس کرد.»
من با والدینی صحبت کردم که برای یافتن غذا برای کودکانی که بدنشان از فرط گرسنگی از کار افتاده است، با مشکلات لاینحلی روبرو بودند. دیدن این صحنهها به عنوان پدر دو دختر کوچک، واقعاً برایم دلخراش بود.»
محمد حسن، مدیر سومالیایی Save the Children، گفت: «این عکسهای قدرتمند، فاجعهی قابل پیشگیریای که در برابر چشمان ما اتفاق میافتد، را نشان میدهد.»
«هیچ کودکی نباید گرسنه به رختخواب برود. هیچ والدینی نباید به فکر این باشد که به کدام یک از فرزندانش غذا بدهد.»
هفتەی گذشته، مارتین گریفیتس، مسئول امور بشردوستانهی سازمان ملل متحد، گفت «بدون شک» قحطی در سومالی در راه است و تخمین زده میشود که تا دسامبر ٣٠٠,٠٠٠ سومالیایی در قحطی زندگی کنند.
اگرچه Save the Children از سال ١٩۵١ در سومالی و سومالیلند مشغول به فعالیت است و از مراقبتهای بهداشتی، آموزشی، وتغذیهای برای کودکان فراهم میکند، اما آنها تاکنون با بحرانی که اکنون در حال وقوع است روبرو نبودهاند.
کودکان در حال مرگ، زنان به حراج گذاشته شده برای تامین غذا و بیمارستانهای فضای باززیر درختان، تنها بخشی از مصادیق بحران گرسنگی شرق آفریقا در ٢٣ ژوئن ٢٠٢٢ است که امدادگران را هوشیار کرد شرق آفریقا برای جلوگیری از قحطی ناشی از تغییرات آب و هوایی به کمک بیشتری نیاز دارد.
قحطی سال ٢٠١١ ویرانگر بود و جان بیش از یک چهارم میلیون نفر را در سومالی ربود. وضعیت در ماههای آینده میتواند حتی بدتر باشد.
محمد حسن گفت: «مردم سومالی و سومالیلند به بارانها و برداشتهای ناموفق عادت کردهاند، این وضعیت واقعا بیسابقه است. جان میلیونها کودک بیگناه در خطر است و زمانی برای نجات آنها نمانده. جهان باید اکنون برای جلوگیری از این فاجعه اقدام کند.»
پیشبینی میشود نزدیک به ٧/۶ میلیون نفر (۴١ درصد از جمعیت) در سومالی بین اکتبر تا دسامبر با کمبود مواد غذایی دست و پنجه نرم کنند، که نزدیک به ۴/٢ میلیون نفر نسبت به آمار قبلی افزایش داشته است.
این موسسەی خیریه از دولت بریتانیا درخواست میکند ٧٠ میلیون پوند دیگر برای کمک به درمان یک میلیون کودک مبتلا به سوءتغذیه شدید در سراسر منطقه سرمایه گذاری کند و همچنین رهبری نمایندگان جهانی را برای مقابله با علل اصلی بحران، بر عهده بگیرد.
منبع: inews.co.uk