مرکز خبر- بە گزارش خبرگزاری زن، نیلوفر اردلان سرمربی تیم فوتسال زنان پیکان، در واکنش بە مهاجرت یکتا جمالی و پریسا جهانفکریان کە در روزهای اخیر خبرساز شدە، مسائل موجود در ورزش زنان ایران را بە چالش کشیدە است.

نیلوفر در صفحەی اینستاگرام خود نوشتە است: نمیشه قضاوت‌شون کرد چون اطلاع دقیقی از جزئیات مشکلات‌شون نداریم اما فکر می‌کنم قصه رفتن یکتا و پریسا، یک پرده‌ی نمایش تازه‌ای از مظلومیت ورزش زنان در ایران هست.

او در ادامە نوشتە نمی‌دانم باید خوشحال باشم  کە شاید بە آرزوهایشان برسند یا غمگین که خانوادە و کشورشان را ترک کردەاند اما سعی می‌کنم حداقل در حوزەی خودم از مشکلاتی حرف بزنم کە از نزدیک لمس می‌کنم.

با اشارە بە آکادمی فوتبال زنان کە هدف آن کشف استعداد زنان فوتبالیست است نوشتە است: در تهران به این عظمت، اندازه‌ی همه‌ی تیم‌های تاریخ فوتبال ایران زمین چمن هست اما زمین‌هایی که در اختیار زنان قرار می‌گیرند، شاید کمتر از انگشتان یک دست باشه، چون پروتکل‌هایی در این زمینه وجود دارد.

نیلوفر اردلان در ادامە خواستە است کە حداقل تنها بر روی ٢٠ زمین پروتکل اعمال شود و نوشتە است: ایدەی ما گسترش فوتبال زنان و فعالیت آکادمیک در این رشته در سراسر کشور است، اما بزرگ‌ترین معضل‌ ما زمین هست و به هر دری هم که می‌زنیم بسته‌ست.

«سال گذشته توافقی با شهرداری کردیم که یک مجموعه‌ی ورزشی رو به صورت بلندمدت در اختیار بگیریم و آروم آروم توی یک دوره‌ی مثلاً ١٠ ساله اون مجموعه رو به یک مجتمع ورزشی مجهز اعم از سالن بدنسازی، سالن فوتسال و ... تبدیل کنیم اما بعد یکسال و تغییرات در مدیریت شهری، آنقدر بهانه‌های مختلف مطرح شد و اجاره‌بهای مجموعه به طرز شگفت‌آوری بالا رفت که کلاً منصرف شدیم!»

او در ادامە نوشتە است: از شما درخواست می‌کنم کە اگر دغدغەی حمایت از ورزشکاران زن را دارید بە آنها کمک کنید، وقتی یک مربی را دلسرد کنید حداقل ٢٠ تا شاگرد او را هم دلسرد کردەاید و این چرخه ادامه دارد و تهش روزی می‌رسد که این نابرابری‌ها آدم‌ها را به نقطه خداحافظی می‌رساند.

نیلوفر اردلان در پایان نوشتە است: به عنوان کسی که سال‌ها در ورزش و حوزه‌ی آکادمی مربیگری کار کردە می‌گویم، اگر عدالت و برابری و زیرساخت وجود داشتە باشد کسی خانه و زندگیش رو وِل نمی‌کند و برود.