مرکز خبر

دارچین ادویەایی خوشبو است کە بە عنوان دارو نیز مورد استفادە قرار می‌گیرد. این ادویە در هند و چین می‌روید و از دیرباز بە عنوان داروی پزشکی حائز اهمیت بودە است. درختچە‌ی دارچین، درختی کوچک است کە ارتفاعی مابین ٥ تا ٧ متر دارد و در فصل زمستان مابین ماه‌های بهمن و اسفند گل‌های بە رنگ زرد مایل بە سفید می‌دهد. پوست درختچە قهوەای رنگ است و قسمت میانی آن بە عنوان دارچین شناختە شدە کە بعد از خشک کردن مورد استفادە قرار می‌گیرد.

دارچین گونەهای مختلفی دارد کە از نظر نوع و جغرافیا با هم متفاوت هستند همین باعث شدە کە کشف اینگونەها در زمان‌های متعددی ثبت شود، اما گفتە شدە است کشف دارچین در دوران مصر باستان صورت  گرفتە است. گونەای از آن بە عنوان دارچین چینی شناختە شدە است و بومی کشور چین است. همان‌طور کە مشخص است دارچین بومی مناطق آسیایی بودە است و بعدها از طریق بندر اسکندریە در مصر و قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی از طریق بازرگانان پرتغالی وارد اروپا شدە است.

دارچین دارای ترکیبات شیمیایی همچون آب، روغن، پروتئین، قند، کلسیم و انرژی بالایی است و از خواص بالایی از جملە کنترل قند خون، کاهش کلسترول و تری‌گلسیرید خون، جلوگیری از بیماری آلزایمر، جلوگیری از عفونت، تقویت عملکرد بدن، جلوگیری از بیماری‌های قلبی، بهبود گردش خون، تسکین سردرد و دردهای عضلاتی، کمک بە بهداشت دهان و دندان، درمان سرفە و سرماخوردگی برخوردار است. این ادویە همچنین می‌تواند باعث کاهش تب و تقویت عضلات رحم شود.

مصرف بیش از حد دارچین می‌تواند خطرناک و مضر باشد و زنان باردار باید از خوردن این ادویە و داروی طبیعی اجتناب بورزند، چرا کە باعث ایجاد نقص در جنین و زایمان زودرس در زنان می‌شود. مصرف بیش از حد دارچین می‌تواند باعث تجمع سم و مسمومیت شود بە همین دلیل در طول هفتە باید مقدار مشخصی مصرف شود کە معمولا روزانە یک گرم برای هر فرد پیشنهاد شدە است. بهتر است در طول هفتە یک یا دو روز از خوردن دارچین اجتناب بورزیم تا سمومی کە در بدن  تجمع یافتە دفع شود. از طرفی کسانی هستند کە ممکن است بدنشان بە دارچین آلرژی داشتە باشد و این می‌تواند باعث تحریک پوست، تپش قلب و گاهی خفگی شود و بهتر است کسانی کە بە دارچین حساسیت دارند از مصرف آن پرهیز کنند.