زنان سویداء خواهان امنیت و پاسخگوییاند
با تشدید تنشهای امنیتی و تکرار حملات، شهر سویداء سوریه بار دیگر در مرکز توجه قرار گرفت؛ مردم این شهر در تجمع اعتراضی که رهبری آن بر عهده زنان بود، امنیت و دادخواهی را فریاد زدند.
روشیل جونیور
سویداء - آخرین حادثه در جاده دمشق–سویداء، زمانی رخ داد که اتوبوسی با مسافرانی غیرنظامی هدف حمله قرار گرفت؛ حادثهای که نه تنها یک اتفاق گذرا نبود، بلکه شوک جدیدی برای ساکنان شهر بود، مردمی که اکنون احساس میکنند مسیرهایی که آنان را به پایتخت وصل میکند، به مناطق هراس و ناشناخته تبدیل شدهاند.
امروز شنبه اول نوامبر، در میدان «الکرامة» شهر سویداء، دهها نفر از شهروندان تجمع اعتراضی برگزار کردند تا حمله علیه اتوبوس حامل غیرنظامیان را محکوم کنند. طی این حمله، دو نفر جان باختند و شماری نیز زخمی شدند که برخی از آنان در وضعیت بحرانی قرار دارند؛ موضوعی که خشم افکار عمومی را برانگیخته و شهروندان خواستار تأمین امنیت جادهها و مجازات مسئولین حادثه هستند.
مشارکتکنندگان در این اعتراض، تأکید کردند که مردم سویداء شایستهی زندگی با آرامش و کرامتاند؛ زندگیای دور از ترس و خشونتی که روز به روز بیشتر زندگیشان را تهدید میکند.
شهادتهایی از دل اعتراض
مفیده سعید از روستای المزرعة گفت: «اینجا هستیم تا این عمل بزدلانه را محکوم کنیم. به ما گفته شد که جاده امن است، مردم اطمینان کردند و سفر کردند، اما به دام خیانت افتادند. ما جوانانی در شکوفایی عمرشان را از دست دادهایم و برخی در حال دست و پنجه کردن با مرگند. چرا مردم سویداء مجازات میشوند؟ آیا چون دروزی هستیم؟ تنها خواسته ما بازگشت به روستاهایمان و زندگی با عزت است.»
باسمه العقبانی نیز درباره وعدههای نادیده گرفتهشده امنیت جاده گفت: « علیرغم توافق عمان که قرار بود امنیت مسیر دمشق–سویداء را تضمین کند سویداء هنوز در محاصره است، و حملات همچنان ادامه دارند. دختر دانشجویی که برای دریافت مدارک فارغ التحصیلی خود رفته بود، مرده بازگشت. جاده هنوز لبریز از خطر است، مردم از روی ناچاری از آن استفاده میکنند؛ کسی نمیداند که آیا زنده بازخواهد گشت یا نه. روستاهای متروکه هنوز خالیاند، و بعضی نهادها با اموال مردم مثل غنیمت رفتار میکنند.»
آمال الخطيب از روستای الثعلة نیز با صدایی پر از درد گفت: «گمان میکردیم که دوران وحشیگری را پشتسر گذاشتهایم، اما آنچه رخ داد، ما را به عقب بازگرداند. ما مردمی صلحجو هستیم، سلاح در دست نداریم، اما جان بیگناهان را گرفتند. امیدواریم که آوارگان به خانهها و اموالشان بازگردند و زندگی شرافتمندانهای دور از محاصره و فشار برایشان فراهم شود.»