زنان ۲۵ نوامبر را می‌ستایند: از سازماندهی دست نخواهیم کشید
زنان سازمان‌ها و نمایندگان نهادهای مختلف در شهر آمد که روز ۲۵ نوامبر را با خط مبارزه و سازماندهی قوی آغاز می‌کنند، در تمامی حوزه‌ها به بحث درباره خشونت و راه‌های حل آن می‌پردازند.
مدینه مامد اوغلو
آمد- بر اساس تحقیقاتی که به‌تازگی توسط «پلتفرم زنان برای برابری» (EŞİK) انجام شده است، در ترکیه به‌طور میانگین روزانه سه زن به قتل می‌رسند. هم‌زمان با افزایش قتل‌های زنان، مرگ‌های مشکوک زنان نیز به طرز قابل توجهی افزایش یافته است. اما آمار خشونت علیه زنان به‌طور دقیق مشخص نیست. طبق آخرین تحقیق میدانی که سال گذشته انجام شد، از هر ۱۰ زن که مورد خشونت قرار می‌گیرند، ۸ نفر زن هستند. ۹۰ درصد از مرتکبان این خشونت‌ها مرد هستند و ۶۳ درصد آنها شوهران زنان خشونت‌دیده‌اند. زنان در شرایطی که انواع خشونت‌ها در حال افزایش است، روز ۲۵ نوامبر، روز مبارزه بین‌المللی با خشونت علیه زنان را می‌پذیرند.
با افزایش خشونت‌های مردانه-دولتی، سازماندهی و مبارزه زنان روز به روز گسترش می‌یابد. یکی از شهرهایی که مبارزه زنان در آن رشد چشمگیری داشته، شهر آمد است. در چارچوب روز ۲۵ نوامبر، از ۱۰ نوامبر تاکنون، سازمان‌های زنان در این شهر فعالیت‌های فشرده‌ای را آغاز کرده‌اند.
نمایندگان نهادهای زنان در این شهر به تحلیل فعالیت‌های خود و گام‌هایی که برای مقابله با خشونت باید برداشته شود، پرداخته‌اند.
«درخواست‌های خشونت روز به روز افزایش می‌یابد»
رئیس انجمن زنان «روزا»، که در زمینه خشونت، تجاوز، آزار و سیاست‌های جنگی ویژه کار می‌کند و در این زمینه درخواست‌های زیادی دریافت می‌کند، به افزایش درخواست‌ها توجه کرده و خشونت اجتماعی را بررسی کرده است. او گفت: «امسال ۲۵ نوامبر معنای متفاوتی پیدا کرده است. به‌ویژه با افزایش خشونت علیه زنان در خاورمیانه و ترکیه و قتل‌های زنان، این روز را با معنای ویژه‌ای جشن می‌گیریم. هر ساله قتل‌های زنان نسبت به سال گذشته افزایش می‌یابد. ما در انجمن خود که فعالیت‌های زیادی انجام داده‌ایم و درخواست‌هایی دریافت کرده‌ایم، شاهد افزایش خشونت در همه زمینه‌ها هستیم. سیاست‌های جنگی ویژه، اجبار به فحشا و افزایش اعتیاد به مواد مخدر منجر به ظهور انواع مختلف خشونت شده است. در این راستا، با وجود تغییر روش‌ها و سبک‌ها، پشت این سیاست‌ها حمله به زنان است. اید‌ئولوژی‌ای که زنان را به عنوان برده مردان می‌بیند. یکی از دلایل اصلی خشونت علیه زنان همین است. زنان دیگر زندگی سنتی زنان را قبول نمی‌کنند. آنها با مردان، ذهنیت مردانه و سیاست‌های قدرت به شدت مبارزه می‌کنند. این مبارزه اکنون به صورت جهانی ادامه دارد.»
«آنها می‌خواهند تصویری از زنان بدون صدای اعتراض در برابر خشونت بسازند»
سوزان ایشبیلن، رئیس انجمن زنان «روزا» که در زمینه خشونت و دیگر مسائل اجتماعی فعالیت می‌کند، از برنامه‌های خود برای برگزاری کارگاه‌ها و دیدارهای زنان در روز ۲۵ نوامبر خبر داد و گفت: «امسال در شهر آمد همراه با زنان راهپیمایی خواهیم کرد. هدف ما در تمام فعالیت‌ها، جذب مشارکت گسترده است. انجمن زنان روزا به مبارزه با خشونت در هر زمینه‌ای ادامه خواهد داد. آنها تلاش می‌کنند خشونت را عادی‌سازی کنند، اما ما خشونت را به چالش خواهیم کشید. خشونت عادی نیست، بزرگ‌ترین تلاش قدرت‌ها این است که خشونت را عادی کنند. ما اجازه نخواهیم داد که تصویری از زنان ساخته شود که در برابر خشونت سکوت کرده و اعتراضی نداشته باشند.» او تمامی زنان را به مقابله با خشونت و گفتن «نه» به آن فراخواند.
«حافظه‌مان را زنده نگه می‌داریم و در کنار هم به سوگ می‌نشینیم»
یاگمور سچکین، عضو انجمن «حالت همبستگی زنان (DAKAH-DER) »، نیز اعلام کرد که در روز ۲۵ نوامبر برنامه‌ای برای برجسته کردن خشونت‌های موجود و حملات به دستاوردهای زنان خواهند داشت. او افزود: «امسال در برنامه‌های خود سعی کردیم سوالاتی مانند «چه اتفاقی در ۲۵ نوامبر می‌افتد؟ ما چه تجربیاتی داریم؟» را مطرح کنیم. خروج ناگهانی از کنوانسیون استانبول و تقویت قدرت‌های مردسالار، امروز به کشتار زنان، کودکان و حیوانات منجر شده است. این یک نسل‌کشی جنسی است. هر روز با خبرهای بد بیدار می‌شویم. علاوه بر این، خشونت علیه زنان باید از دیدگاه تقاطعی و جامع بررسی شود. در این شرایط باید حافظه‌مان را همیشه بیدار نگه داریم. برای مثال، در دوران والی‌ها، حملات به دستاوردهای زنان را به یاد داریم و در فرآیند جدید نیز همین تهدیدها وجود دارد. ما از این خشونت‌ها به‌طور جامع آگاهیم و به همین دلیل در تلاشیم تا خطوط مبارزه‌مان را در هر زمینه‌ای گسترش دهیم. در انجمن حالت همبستگی زنان، امسال با موضوعات مختلف به ۲۵ نوامبر نزدیک می‌شویم. اولین موضوع ما حافظه است؛ قدم‌هایی خواهیم برداشت تا یاد مبارزات زنان گذشته را زنده نگه داریم. دومین موضوع، سوگ است؛ چرا که ما نتوانسته‌ایم سوگ زنان کشته‌شده را برگزار کنیم. در این جوامع بدون مجازات، نمی‌توانیم سوگ زنان را برگزار کنیم. در این راستا، ما در مورد حق‌زندگی که از ما سلب شده، صحبت خواهیم کرد و به همدیگر قدرت خواهیم داد. در ۲۵ نوامبر نیز در راهپیمایی شرکت خواهیم کرد تا در کنار این مبارزه باشیم.»
«زنان باید به‌عنوان مسئله‌ای دارای حقوق دیده شوند»
سوزان مهمت‌اوغلو، معاون رئیس شعبه شهر آمد انجمن حقوق بشر (İHD)، نیز خواستار پایان دادن به سیاست بی‌مجازات در عرصه قضایی شد و تأکید کرد که زنان باید به‌عنوان مسئله‌ای با حقوق شناخته شوند. او گفت: «ما در تلاش هستیم تا در کنار زنان آسیب‌دیده از خشونت و نقض حقوق در هر زمینه‌ای باشیم. در روز ۲۵ نوامبر، در خانه‌ها، خیابان‌ها، زندان‌ها و به‌طور کلی در همه حوزه‌های زندگی، در برابر خشونت و نقض حقوق زنان مبارزه خواهیم کرد. ما خواهان پایان سیاست بی‌مجازات در مورد خشونت علیه زنان و کودکان هستیم. تا زمانی که این سیاست‌ها ادامه داشته باشد، خشونت افزایش می‌یابد و آسیب‌های زیادی به زنان وارد می‌شود. هر روز زنان کشته می‌شوند و مورد خشونت قرار می‌گیرند. ما به‌عنوان İHD در کنار زنان خواهیم ایستاد و برای بلند کردن صدای آنها مبارزه خواهیم کرد. هم در عرصه عمومی و هم در روندهای قضایی، در کنار زنان خواهیم بود و پیگیری‌های قانونی را برای تضمین مجازات عاملان ادامه خواهیم داد. در همه زمینه‌ها از حقوق بشر دفاع خواهیم کرد و در برابر بی‌مجازاتی خواهیم ایستاد که خشونت را تشویق می‌کند.»
«در مقابل سیاست‌های بی‌مجازات ایستاده‌ایم»
مرکز حقوق زنان کانون وکلای دیاربکر که در زمینه پیگیری پرونده‌های مربوط به خشونت علیه زنان به‌صورت داوطلبانه فعالیت می‌کند، این روزها مبارزه را در راهروهای دادگستری ادامه می‌دهد. بوسی تکجانووز، عضو هیئت مدیره این مرکز، گفت: «ما در روز ۲۵ نوامبر با سایر سازمان‌های غیردولتی در شهر همکاری کرده و برنامه‌هایی را برگزار خواهیم کرد. علاوه بر آن، مرکز نیز برنامه‌هایی برای آگاه‌سازی زنان و ایجاد همبستگی در مبارزه‌مان برگزار خواهد کرد. در این روند، ما با مشکلات بی‌مجازات و خشونت قضائی در پرونده‌های خشونت، قتل و سوءاستفاده روبه‌رو می‌شویم. مشاهده می‌کنیم که زنان شاکی در پرونده‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند تا از شکایت خود منصرف شوند. این رویکردها که خشونت را مشروع می‌سازند، به جای رفع مشکلات زنان، آنها را عمیق‌تر می‌کنند. محاکم در جلوگیری از خشونت علیه زنان ناتوانند و در برخی موارد، با اعطای تخفیف‌های بی‌جا، در عمل خشونت را ترویج می‌کنند. سیاست‌های اخیر در بسته‌های قضائی که به قوانین محدودیت‌هایی برای حقوق زنان اضافه می‌کنند، خشونت‌طلبان را تشویق می‌کند و روندهای قضائی در بسیاری موارد از حساسیت لازم برخوردار نیستند. متأسفانه ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که در آن خشونت علیه زنان در حال مشروعیت یافتن است، چه در بسته‌های قضائی و چه در زبان رسانه‌ها و سریال‌ها. ما زنان به هیچ‌وجه از این مبارزه دست نخواهیم کشید و به راه خود ادامه خواهیم داد.»
KESK)): در کنار زنانی هستیم که به خشونت اقتصادی و اجتماعی مبتلا شده‌اند!
ایلکنور آییک، سخنگوی دوره‌ای KESK (کنفدراسیون اتحادیه‌های عمومی کارگری)، نیز به مبارزه خود علیه خشونت اقتصادی علیه زنان اشاره کرده و در رابطه با ۲۵ نوامبر و روندهای جاری چنین اظهار داشت: «زنان کارگر که با مبارزات تاریخی خود به اینجا رسیده‌اند، امروز با سازماندهی و مقاومت علیه تبعیض، فشار، و خشونت به استقبال ۲۵ نوامبر می‌روند. مبارزه زنان اتحادیه‌ای همواره چندبعدی بوده است. آنها در حین مبارزه برای حقوق کاری خود، مبارزه‌ای نیز علیه نقش‌های اجتماعی تحمیلی داشته‌اند. این مبارزه نه تنها در خانه، بلکه در جامعه به‌طور کل صورت گرفته است. زنان با مبارزه علیه سیستم‌هایی که آنها را تنها به عنوان نیروی کار می‌بینند، در تلاش بوده‌اند تا موانع حضورشان در محیط کار را برطرف کنند. امروز زنان در بیمارستان‌ها، مدارس، کارخانه‌ها و مزارع در هر زمینه‌ای مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند و خشونت‌های مختلفی را تجربه می‌کنند. در حال حاضر، این خشونت‌ها در عرصه کارگری به اوج خود رسیده است. زنان در محیط کار به طور فزاینده‌ای از دایره فعالیت‌های خود بیرون رانده می‌شوند و همچنان به صورت بی‌حمایت مشغول به کار هستند. حتی در محیط‌هایی که این مسئله دیده نمی‌شود، زنان تحت فشارهایی قرار دارند که خشونت را در جنبه‌های مختلف زندگی آنها اعمال می‌کند.»
ایلکنور آییک در پایان اضافه کرد: «مبارزه زنان تنها محدود به عرصه کار یا خانه نیست، بلکه در زمینه اتحادیه‌ها نیز باید زنان به‌طور جدی دیده شوند. امروز لازم است که ساختارهای اتحادیه‌ها بر اساس برابری ایجاد شود و تعداد کمیته‌های زنان و نظارت بر آنها افزایش یابد. تشکیل کمیته‌های زنان در محیط کار، خانه و اتحادیه‌ها به‌منظور بحث درباره مسائل خاص زنان و ایجاد راه‌حل‌ها برای این مشکلات انجام شده است. همچنین، نیاز داریم که دستاوردهای زنان را نهادینه کنیم و از آنها حفاظت کنیم؛ زیرا سیستم مردسالار همواره در تلاش است تا این دستاوردها را مورد حمله قرار دهد. ما زنان در برابر این حملات مقاومت کرده و تلاش داریم تا اراده زنان را حاکم کنیم و فضاهای زنان را که به‌طور مداوم مورد حمله قرار می‌گیرند، بازپس گیریم و آنها را گسترش دهیم.»