تلاش حکومت برای عادی‌سازی در آستانه سالگرد ژینا
حکومت با جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها در اورمیه و شهرهای استان سیاست عادی‌سازی و فراموشی را پیش می‌برد، اما مردم بر اهمیت ۲۵ شهریور به‌عنوان برگ مقاومت تأکید دارند.
سایه محبی
مهاباد- ٢۵ شهریورماه ١۴٠١ خبر قتل ژینا امینی به دست حکومت جمهوری اسلامی، به بهانه‌ی عدم رعایت حجاب کامل در تمام ایران و سپس جهان پیچید. به دنبال این خبر روزهای پس از این تاریخ رنگ دیگری به خود گرفت. روژهلات و ایران وارد مرحله‌ی جدیدی از مبارزه شد و اقدامات حکومت تماما در راستای سرکوب مردم به خدمت در آمد.
این تاریخ از ذهن مردم ایران پاک نشد و به یکی از روزهای مقاومت در تقویم مبارزات بدل گشت به شکلی که در دو سال اخیر و در سالگرد ژینا امینی، اعتراضات در قواره‌ی اعتصابات عمومی و تعطیلی مطلق برخی شهرها خود را نمایان کرد. بسیاری، این اعتصابات را تکرار خواست آزادیخواهانه‌ی مردم و «نه به جمهوری اسلامی» تعبیر کردند؛ خواستی که بیش از دو سال است در این روز از سوی هیچ قدرتی سرکوب نمی‌پذیرد.
ایجاد برنامه‌های حکومتی در سالگرد قتل حکومتی ژینا
اینروزها در آستانه‌ی سومین سالگرد این جنایت حکومتی، برنامه ریزی‌های حاکمیت شکل دیگری به خود گرفته است. ایجاد نمایشگاه‌ها، فستیوال و جشنواره‌ها‌ی گوناگون در شهرهای مختلف استان اورمیه همزمان با سومین سالگرد قتل حکومتی ژینا امینی بخشی از این سیاست‌های برنامه‌ریزی شده است که در میان آن می‌توان به اختتامیه جشنواره پاییزه در اورمیه، برگزاری نمایشگاه‌های موقت پاییزه در تمامی شهرها، برگزاری فستیوال تئاتر خیانی در پیرانشهر و ... اشاره نمود.
حافظه‌ی جمعی به مثابه‌ی میدان نبرد
تجربه‌ی دو سال اخیر از دیدگاه تحلیلگران، تلاش‌های جمهوری اسلامی را در راستای عادی‌سازی چنین جریانی بی‌نتیجه تلقی می‌کند. شیدا.ا، جامعه شناس و پژوهشگر در خصوص تلاش حکومت در این راستا، ضمن اشاره به قدرت حافظه‌ی جمعی و واهمه‌ی حکومت گفت:«٢۵ شهریور برای مردم نماد مقاومت و یاداور سوگ جوانانی چون ژیناست که در چهار دهه‌ی اخیر کشته شده‌اند. تمام تلاش حکومت در جهت تحریف و کمرنگ سازی این حافظه‌ی جمعی است. به همین علت با کنترل فضاهای عمومی و برگزاری مراسماتی که در راستای عادی سازی چنین روزی باشند قصد دارد نمادی از هژمونی و سلطه از خود بسازد. حکومت در وهله‌ی اول مبارزان، خانواد‌ه‌ی زندانیان و شهدا و تمام کسانیکه بخشی از این اعتراضات بوده‌اند را نشانه می‌گیرد و با این کار سعی در اثبات مالکیت خود بر جامعه و بی‌اعتبار سازی مبارزات دارد. با این حال آنچه در دو سال اخیر رخ داده است انعکاس غلبه‌ی مردم، پایداری حافظه‌ی مقاومت و ترس حکومت بوده است.»
آگاهی و پیروزی اتحاد مردمی
در تایید این موضوع، بررسی‌های میدانی نیز گواهی بر صحت تحلیل‌های موجود هستند. مردم «ژن،ژیان،آزادی» را بخشی از زندگی سیاسی خود در ایران و نقطه‌ای بدون بازگشت می‌بینند. همانند کژال.خ، یک شهروند مهابادی که ضمن تایید این امر می‌گوید:«حکومت گمان می‌کند غبار زمان، این زخم‌ها را از یادمان می‌برد اما این ملت از خون شهیدانش نمی‌گذرد. ٢۵ شهریور روز نه گفتن به جمهوری اسلامی است. این روز نه تنها یادآور مرگ ژینا امینی بلکه زمانی برای یاد کردن از تمام شهدا می‌باشد. در سال‌های گذشته نیز برنامه‌های حکومتی مشابه برگزار می‌شد اما آگاه بودن براین سیاست‌ها اولین وظیفه‌ی هر شهروندی‌ست. البته در دو سال اخیر نیز موج اتحاد مردمی بر تمام نمایش‌های حکومتی پیروز بود.»
سمیرا.ع، ٢١ ساله، شهروند دیگری از این شهر نیز در خصوص یادآوری این روز افزود:« برای نسل ما این روز یک نقطه‌ی شروع بود. نقطه‌ای که هرگز نمی‌توانیم برای آن پایانی در نظر بگیریم. تا رسیدن به آزادی، ژینا نام رمز ما است.»