مرکز خبر- امروز جمعه ۲۱ دی‌ماه، جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان«کژار» در واکنش به تأیید حکم اعدام پخشان عزیزی، روزنامه نگار، مددکار اجتماعی و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، توسط دیوان عالی کشور، بیانیه‌ای صادر کرد و ضمن محکوم کردن تأیید حکم اعدام پخشان عزیزی از آزادی‌خواهان، فعالین سیاسی، مدنی، سازمان‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشر و تشکل‌های زنان خواست تا لغو فوری حکم اعدام وی و دیگر زندانیان سیاسی، هم‌صداتر از همیشه به میدان بیایند.

 

متن کامل بیانیه‌ی جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان به شرح زیر است:

دیوان عالی کشور حکم اعدام مددکار اجتماعی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان، پخشان عزیزی را تایید نموده است. این تایید حکم در حالی صورت می‌گیرد که در سال ۲۰۲۴ میلادی بیش از ۳۱ زن اعدام شده و در طول یک ماه گذشته نیز تعداد بازداشت‌شدگان و محکومین به اعدام رو به افزایش بوده است. اینکه حاکمیت از این طریق سعی بر مشروعیت بخشی به سیاست‌های غیرانسانی خویش و گسترش رعب و وحشت میان اقشار مختلف جامعه و تداوم اقتدار خویش دارد، بر کسی پوشیده نیست، اما هدف اصلی افزایش اعدام، همان موضوعی است که پخشان عزیزی صراحتاً در یکی از نامه‌هایش به آن اشاره نموده بود و آن نیز کتمان حقیقت اجتماعی، یعنی زن بودن، هویتش، کورد بودن و زندگی و آزادی است! آنچه که جمهوری اسلامی در طول یک‌سال گذشته و پس از انقلاب ژن، ژیان آزادی در پیش گرفته، دقیقا اعلان جنگی است علیه جامعه و بویژه زنان. همزمان که سیاست‌های خارجی جمهوری اسلامی یکی پس از دیگری با شکست مواجه شده بود، بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در داخل نیز روز به روز فزونی یافته است. چنگ و دندان نشان دادن و متوسل شدن حاکمیت به سرکوب، سانسور و اعدام نیز یگانه راهکار در پیش گرفته‌ی جمهوری اسلامی برای نگهداشتن قدرت بوده است. نظام از این طریق بر آن است که اوضاع نابسامان خارجی و داخلی را عادی جلوه دهد، این درحالی است که در طول یک سال گذشته، مقاومت زندانیان و نامه‌های رادیکال زندانیان، چهره‌ی راستین رژیم را بیش از پیش آشکار ساخت. قامت قلم در زندان راسختر از گذشته گشت و زبان نوشته، رساتر و شیواتر از هر زمان دیگری مطالبات آزادی‌خواهان را باز گفت. پیشاهنگان زندان به صدای تمام آزادیخواهان مبدل شدند و تا اکنون نیز انواع شکنجه‌های اعمال شده، از صلابت واژه‌هایشان نکاسته است و همین موجب شده که نامه‌های پخشان عزیزی، وریشه مرادی و در نهایت نامه‌ی اخیر زینب جلالیان به عنوان رهنمودی نوین در بیرون از مرزهای زندان انعکاس یابد. پیشاهنگان انقلاب ژن ژیان آزادی هم اکنون در زندان مبارزه می‌کنند و به اصطلاح «آن خانه‌ی آخر حاکمیت» دیگر «سنگر مقاومت زنان پیشاهنگ» است و همانطور که وریشه می‌گوید حیاتشان، زندگیشان، نفس کشیدنشان در میان این دیوارهایی که جای مشت‌های هزاران مبارز روی آن حک گردیده، برای رقم زدن حیاتی صحیح، نیک، زیبا و آزاد است.

حکم اعدام پخشان عزیزی و برخی زندانیان دیگر در دیوان عالی کشور تایید گشته و خطر تایید همان حکم برای سایر مبارزان، فعالین مدنی و حقوق زنان را با نگرانی مواجه ساخته است. همچنین عدم رسیدگی به وضعیت سلامتی زینب جلالیان و تبعیدش در زندان یزد و شکنجه‌های گوناگون در طول این ۱۷ سال را نیز نباید آنی فراموش کرد. زن مبارزی که امید را در زندان بار دیگر زنده ساخت و علی رغم فشارهای روحی-جسمی تحمیل شده، یک لحظه برای رسیدن به هدفش از پای ننشست. پخشان عزیزی و رفقایش از دردهای مشترک زنان و درمان مشترک سخن به میان آوردند و با حکم اعدام مواجه گشتند. وی و سایر زنان مبارز به صدای همه آزادیخواهان مبدل گشته  و هر یک از آنان به شیوه‌ای پیام «مقاومت زندگیست» را به جامعه دادند و خود نیز نماد مقاومت و مبارزه‌ای تاریخی گشته‌اند. مسئله‌ی پخشان عزیزی یک مسئله‌ی شخصی نیست و اتهامی که دولت به او زده نیز اتهامی دال بر یک عمل شخصی نیست. تأیید حکم اعدام وی نیز، مسئله‌ای فردی نیست، موضعی است از طرف نظام در مقابل آزادی‌خواهی و جنایتی است علیه زنان. این پیامی است از طرف جمهوری اسلامی به کل جامعه و بالاخص زنان مبارز. بنابراین تمامی زنان و کل جامعه باید این را همانند حکمی در مقابل خویش تلقی نمایند و آن را بی‌پاسخ باقی نگذارند. از همین رو حمایت از ایشان و سایر فعالین آزاداندیش، حمایت از حقوق زنان، فعالیت‌های زنان، حمایت از سایر زندانیان و حمایت از هستی جامعه است.

ما، جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان«کژار» ضمن محکوم کردن تأیید حکم اعدام پخشان عزیزی از آزادیخواهان، فعالین سیاسی، مدنی، سازمانها و نهادهای مدافع حقوق بشر و تشکل‌های زنان می‌خواهیم که تا لغو فوری حکم اعدام ایشان و دیگر زندانیان سیاسی، هم‌صداتر از همیشه به میدان بیایند. قطعا برای زندگی صحیح راهی بجز مبارزه وجود ندارد و ما به پیشاهنگی این رفقای مبارزه تا رسیدن به زندگی آزاد از پای نخواهیم نشست. جایی برای تعلل باقی نیست، پخشان عزیزی صدای زنان آزادی‌خواه است، این صدا باید بماند! پخشان زنی است که باید زندگی کند و آزاد شود.

 

ژن، ژیان، آزادی

جامعەی زنان آزاد شرق کوردستان(کژار)

دی ماه ۱۴۰۳

١٠-٠١-٢٠٢۵