«خواسته‌‌های آنها خواسته میلیون‌ها نفر است»
بستگان زندانیان، برای حمایت از اعتصاب‌کنندگان در زندان‌ها تجمع اعتراضی برگزار کردند و خواستار پایان دادن به انزوا شدند و بیان کردند: مطالبه زندانیان خواسته میلیونی امروز است.
مدینه مامداوغلو
آمد- اعتصاب غذای چرخشی در زندان‌ها با هدف پایان بخشیدن به انزوای رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان که در زندان امنیتی ویژه آمد-امرالی نوع F به سر می‌برد و تضمین آزادی جسمانی ایشان، آغاز شده است. خانواده‌ها در شهرهای آمد، مرسین و آدانا تجمع اعتراضی برپا کردند تا صدای اعتراض بازداشت‌شدگان را به گوش مسئولان برسانند. زنان حاضر در این تجمع‌ها که با شعار «با برقراری عدالت، انزوا را بشکنیم، برای صلح اجتماعی، صدای زندانیان را به گوش مسئولان برسانیم» آغاز به کار کرده‌اند، خواستار پذیرش هرچه سریعتر مطالبات زندانیان شدند. خانواده‌ها قصد دارند به مدت ۳ روز و به صورت چرخشی به این تجمع‌ها ادامه دهند.
ده‌ها نفر در این تجمع که در انجمن همبستگی با خانواده‌های زندانیان (TUAY-DER) شعبه آمد برگزار شد، شرکت کردند. خانواده‌های بازداشت‌شدگان نیز که با خواندن سرودها ابراز همبستگی می‌کردند، در گفت‌وگو با خبرگزاری ما خواستار پایان دادن به سیاست‌های شکنجه‌ای اعمال شده بر زندانیان شدند. این زنان با بیان اینکه انزوا گریبان‌گیر کل جامعه شده است و زندانیان مطالبه‌ای بشردوستانه و قانونی داشته‌اند، گفتند: امروز خواسته آنها خواسته میلیون‌ها نفر است.
«انزوا بر کل جامعه تحمیل شده است»
زنان شرکت‌کننده در اعتصاب برای عدالت، به خانواده‌های زندانیان فراخوان دادند. حلیمه توپوز که برای حمایت از فرزند زندانی‌اش احسان توپوز، در اعتصاب برای عدالت در شهر کرشهیر شرکت کرده بود، گفت که پسرش ۲۶ سال است که در زندان به سر می‌برد. وی با خواستار شدن پایان سیاست‌های شکنجه و انزوا در زندان‌ها، اظهار داشت: «امروز، ما در اینجا حضور یافته‌ایم تا در راستای پایان بخشیدن به این تخلفات و ممانعت از اعمال سیاست‌های شکنجه‌ای علیه فرزندانمان گام برداریم. حتی اجازه ندادند در مقابل در ورودی، بیانیه مطبوعاتی را بخوانیم. امروز نه تنها امرالی و زندان‌ها بلکه کل منطقه کوردستان تحت انزوای شدیدی قرار گرفته است. انزوای اعمال شده بر عبدالله اوجالان باید خاتمه یابد. بدون پایان یافتن این انزوا، انزوا و شکنجه در زندان‌ها نیز پایان نخواهد یافت. اینجانب از این مکان، وزیر دادگستری و ریاست جمهور را فرامی‌خوانم تا خود را جای ما و فرزندانمان قرار دهند.»
«ما تمام تلاش خود را خواهیم کرد»
حلیمه توپوز در ادامه سخنان خود چنین اظهار داشت: «فرزندان ما روزبه روز در برابر چشمانمان ضعیف‌تر و نحیف‌تر می‌شوند. آنها طی دوره قبل به مدت ۶ ماه دست به اعتصاب غذا زدند و ما نیز همچون گذشته از آنها حمایت کردیم و اکنون نیز این روند ادامه خواهد داشت. هر آنچه در توان ما باشد انجام خواهیم داد. از همه خانواده‌ها و مردم درخواست می‌کنیم تا از ما حمایت نمایند. امروز شاهد جنگی برای بقا هستیم. ما اینجا حاضریم و پایداری خواهیم کرد و همیشه پشتیبان فرزندانمان خواهیم بود.»
«ما در اینجا گرد هم آمدەایم تا صدای زندانیان باشیم»
مریم سویلو یکی از بستگان زندانیان در تماس تلفنی تأکید کرد که همگان باید صدای زندانیان را به گوش مسئولان برسانند. وی با بیان اینکه شکستن انزوا در دست مردم است و این امر تنها از طریق مبارزه امکانپذیر است، بیان کرد: نباید همه بار را روی دوش زندانیان گذاشت. مریم سویلو با تأکید بر اینکه نباید جریان اعتراضی آغاز شده را عادی جلوه داد، اظهار داشت: دختر من در زندان بازداشت است. ابتدا به همه خانواده‌هایی که در این اعتراض شرکت کرده‌اند و همه زندانیانی که در اعتصاب غذا هستند، درود می‌فرستم. هیچکس نباید در برابر این سیاست‌های سرکوبگرانه‌ای که علیه مردم کورد اِعمال می‌شود، سکوت پیشه کند. زندانیان نیز با شروع اعتصاب غذا، تلاش کرده‌اند در برابر این وضعیت مقاومت کنند. ما نیز امروز برای رساندن صدای آنان به اینجا آمده‌ایم. اعتصاب غذا آخرین راه برای آنها بوده است. چراکه در درون زندان کسی به صدای آنها گوش نمی‌دهد. زندانیان بیمار تحت مداوا قرار نمی‌گیرند و زندانیانی که مدت محکومیتشان به پایان رسیده آزاد نمی‌شوند.
«زندانیان در انزوا به سر می‌برند»
مریم سویلو در پایان سخنانش با درخواست حمایت از مردم، تصریح کرد: این اعتراضات بسیار مقدس هستند اما صدای آنها باید توسط همگان شنیده شود. همه خانواده‌ها و مردم باید در برابر این انزوا ایستادگی کنند. اگر ما این انزوا را بشکنیم، اعتصاب غذا پایان می‌یابد. همه چیز در دست مردم است، بنابراین از اینجا به همه مردم فراخوان می‌دهم. برای فرزندانمان باید در اینجا حضور داشته باشیم. در اعتصاب غذای قبلی، تعداد زیادی از زندانیان جان خود را از دست دادند که این امر غیرقابل پذیرش است. بسیاری از زندانیان بیمار هستند و هر روز تحت شکنجه قرار دارند. آنها در میان چهاردیواری زندان، انزوا را تجربه می‌کنند. این وضعیت اصلا برای مسئولان مهم نیست. ما باید انزوا در امرالی و زندان‌ها را بشکنیم. اکنون باید به این وضعیت پایان دهیم.
«فراخوان به همه انسان‌های وجدانمدار برای حمایت از زندانیان»
خدیجه گونش، رییس مشترک انجمن حمایت از خانواده‌های زندانیان شعبه آمد(TUAY-DER)، در سخنان خود، اظهار داشت: این اعتراض به منظور حمایت از زندانیانی برپا شده است که دست به اعتصاب غذا زده‌اند. وی افزود: امروز نه تنها عبدالله اوجالان، بلکه زنان و افراد جامعه نیز تحت انزوای شدیدی قرار دارند. وی تصریح کرد که شکنجه‌های وارده بر زندانیان به طرز بی سابقه‌ای بوده و ما این وضعیت را از نزدیک دنبال می‌کنیم.
خدیجه گونش افزود: امیدواریم با پیوستن به این اعتراض و افزایش حمایت‌ها، بتوانیم در پایان دادن به این وضعیت نقش داشته باشیم. وی تصریح کرد: هر روز که از حمایت از زندانیان غافل شویم، احتمال دارد آنها اعتراضات و اعتصاب غذای خود را تشدید نمایند. وی خواستار حمایت همه جانبه مردم از زندانیان شد و تأکید کرد که همواره در کنار خانواده‌ها و زندانیان خواهند ماند و از همه افراد دارای وجدان خواست تا به آنها ملحق شوند. در پایان، اشاره کرد که چنین انزوایی در دنیا سابقه نداشته و مردم نیز توانایی بیان آزادانه عقاید خود را در خیابان‌ها ندارند.