کاشت بذر بلوط در جوانرو با محوریت حفاظت از زاگرس
مراسم سالانه «زاگرۆسانه» امسال نیز با مشارکت شهروندان جوانرو در پارک ماپریس برگزار شد؛ جایی که زنان، مردان و کودکان با کاشت بذر بلوط، بر ضرورت حفاظت از جنگلهای زاگرس و نقش مشارکت مردمی در احیای آن تأکید کردند.
سوماکرمی
جوانروـ مراسم سالانهی «زاگرۆسانه» زاگروسانه، امسال نیز همچون سالهای گذشته در جوانرو برگزار شد؛ رویدادی که هر سال با فرارسیدنش، پیوند دیرینهی مردم کوردستان با طبیعت را یادآوری میکند. دیروز ۱۶ آذر، جمعی از فعالان و دوستداران محیط زیست با کاشت بذر بلوط در پارک «ماپریس» جوانرو، بر ضرورت حفاظت و احیای جنگلهای زاگرس تأکید کردند.
در این مراسم، زنان و مردان، پیر و جوان، همراه با کودکانشان دانههای بلوط را در دل خاک نشاندند؛ با امید به اینکه روزی این دانهها به بخشی از جنگلهای زاگرس تبدیل شوند. حاضران در این کمپین همان چهرههایی هستند که هر بار آتشسوزی، دامن جنگلهای زاگرس را میگیرد، از نخستین کسانیاند که برای مهار شعلهها قدم برمیدارند. حضور دوباره آنان در این برنامهی محیط زیستی، نشانهای روشن از استمرار تعهدشان به طبیعتی است که زخمی است، اما هنوز زنده است.
شرکتکنندگان میگویند کاشت این بذرها، هرچند اندک، تلاشی است برای جبران بخشی از خسارتی که سالهاست بر پیکر جنگلهای زاگرس وارد میشود؛ جنگلهایی که قربانی قطع بیرویه و آتشسوزیهای مکرر شدهاند.
«صیانت از طبیعت، صیانت از زندگی خودمان است»
کبری رستمزاده، از شهر شمشیر و از فعالان محیط زیست که هر سال در این مراسمها شرکت میکند، در ابتدای این برنامه با پیامی خطاب به زنان کورد گفت: « امروز در روز زاگرۆسانه در جوانرو، از زنان میخواهم که در چنین برنامههایی شرکت کنند و حضورشان را نشان دهند. زن و مرد هیچ تفاوتی ندارند و باید کنار هم برای آب و خاکمان تلاش کنیم. صیانت از طبیعت، صیانت از زندگی خودمان است.»
کبری بذرهای بلوط را در کیسهای پارچهای که خودش دوخته حمل میکند و با تأکید میگوید: «هیچوقت از کیسههای پلاستیکی و غیرقابلتجزیه استفاده نمیکنم.»
او ادامه میدهد: «اگر بخواهیم دوستدار طبیعت باشیم، لازم نیست حتماً به دل طبیعت بیاییم؛ در خانه هم میتوانیم به حفاظت از محیطزیست کمک کنیم. با جدا کردن زبالهها، با دفن کردن پوست و بقایای میوهها در خاک تا تبدیل به کود شوند، و با جدا نگهداشتن زبالههای پلاستیکی و غیرقابلتجزیه. این خیلی بهتر است از اینکه آنها را در طبیعت رها کنیم و به محیط آسیب بزنیم.»
«اگر مادر دوستدار طبیعت باشد، کودک هم همین مسیر را میرود»
یکی دیگر از زنان جوانرو که لباس اصیل کوردی بر تن دارد و از «فعالان محیط زیست» حاضر در این برنامه است، با تأکید بر نقش زنان در انتقال فرهنگ محیط زیستی میگوید: «همه ما میدانیم اگر مادری دوستدار طبیعت باشد، فرزندش هم همین مسیر را ادامه میدهد.»
او تأکید میکند که زنان کوردستان و جوانرو نقش مهمی در شکلدادن نگاه نسل بعد به طبیعت دارند و میافزاید: «از همه زنان میخواهم که برای صیانت از طبیعت، حمایت و دوستی با طبیعت را به فرزندان خود بیاموزند و این فرهنگ را از خانه آغاز کنند.»
او سخنانش را با این جمله به پایان میبرد:«به امید روزی که هیچ درختی در دنیا قطع نشود.»
«درخت بلوط فقط درخت نیست، هویت است»
سروه، یکی از دختران جوان حاضر در مراسم، بلوطها را با دقت زیر خاک میگذارد و میگوید: «برای رسیدن هر درخت بلوط به تکامل، سالها زمان لازم است. بلوط دیر رشد میکند و دیر از بین میرود. وقتی فکر میکنم درختی که ۶۰ سال طول کشیده تا قد بکشد، بعضیها خیلی راحت برای منافع خودشان آن را نابود میکنند، خیلی ناراحت میشوم. درختانی که در آتشسوزیها به راحتی میسوزند و خاکستر میشوند، سالها طول میکشد تا دوباره رشد کنند.»
او ادامه میدهد: «این درختها نه فقط یک سرمایه طبیعی، بلکه بخشی از فرهنگ و هویت خلق کورد هستند و نقش اساسی در پایداری رشتهکوه زاگرس دارند. علاوه بر خود درخت، میوه آن هم خواص درمانی دارد. متأسفانه حالا در مقایسه با سالهای قبل، این درختان بیشتر در خطر نابودی قرار گرفتهاند و ما باید جلوی نابودی این میراث طبیعی را بگیریم.»
«زاگرۆسانه» یک کمپین مردمی و داوطلبانه برای حفاظت و احیای جنگلهای زاگرس است که هر سال همزمان با فصل کاشت، در شهرها و روستاهای مختلف مناطق زاگرس برگزار میشود. هدف این کمپین فقط کاشت درخت نیست، بلکه ترویج فرهنگ مسئولیتپذیری محیط زیستی، مقابله با تخریب جنگلها، و جلب مشارکت مردم برای حفاظت از منابع طبیعی است. در سالهای اخیر، به دلیل افزایش آتشسوزیها و نابودی گستردهی پوشش جنگلی زاگرس، «زاگرۆسانه» به یکی از مهمترین نمادهای کنش مردمی برای نجات این زیستبوم تبدیل شده است.