مرکز خبر- همزمان با نزدیک شدن به روز جهانی زن، فعالان حقوق بشر افغانستان با راه‌اندازی کارزاری تحت عنوان «عدالت برای زنان افغانستانی»، از زنان سراسر جهان خواستند که در کنار زنان افغانستانی بایستند و برای حقوق آنان دادخواهی کنند.

حلیمه پژواک، فعال حقوق زنان، که به کارزار«عدالت برای زنان افغانستانی» پیوسته، می‌گوید که با وجود وخامت اوضاع زنان افغانستان و محدودیت‌های روزافزون طالبان علیه زنان در این کشور، توجه جامعه جهانی نسبت به نقض گسترده حقوق زنان در افغانستان کاهش یافته است.

حلیمه پژواک در ویدئوی منتشر شده می‌ا‌فزاید: هشتم مارس نمادی از مقاومت و عدالت برای زنان است و باید از این فرصت برای دادخواهی زنان افغانستانی در سایه فرمان‌های سرکوبگرانه طالبان استفاده شود.

وی با اشاره به فرمان‌های طالبان که زنان را از حقوق اساسی‌شان محروم کرده، می‌افزاید: «زنان افغانستانی در سه‌ونیم سال گذشته خستگی‌ناپذیر برای دستیابی به آزادی‌های اساسی خود ایستادگی کرده‌اند؛ اما جامعه‌ی جهانی همچنان واکنش کافی نشان نداده است.»

گلچهره یفتلی، مسئول نهاد همیاری زنان افغانستان و فعال حقوق زنان نیز با درخواست از جامعه جهانی برای محاکمه طالبان، گفت: زنان افغانستان چهار سال است که تحت آپارتاید جنسیتی طالبان از حقوق خود محروم شده‌اند. ما از همه زنان، کنشگران و نهادهای مدنی می‌خواهیم که در هشتم مارس به خیابان‌ها بیایند و فریاد بزنند.

 

محدودیت‌های فزاینده بر زنان؛ از تحصیل تا حق زندگی آزاد

نزدیک به چهار سال گذشته، طالبان سیاست‌های سختگیرانه‌ای بر زنان وضع کرده است. دختران از تحصیل در مقاطع متوسطه و دانشگاه محروم شده‌اند، زنان اجازه‌ی کار در سازمان‌های داخلی و بین‌المللی را ندارند، سفر بدون محرم برای آنان ممنوع شده و حتی حضور آنان در پارک‌ها و مکان‌های عمومی نیز محدود شده است.

فوزیه وحدت، دیگر فعال حقوق بشر که به این کارزار پیوسته، تأکید می‌کند که زنان افغانستانی در این مدت از ابتدایی‌ترین حقوق خود، از جمله آموزش، کار، سفر و مشارکت در جامعه محروم شده‌اند.

این فعال حقوق بشر می‌گوید که طالبان نه تنها زنان را از عرصه عمومی حذف کرده‌اند؛ بلکه تلاش دارند صدای آنان را نیز خاموش کنند. به گفته‌ی وی، هشتم مارس فرصتی است تا جهان صدای زنانی باشد که به دلیل سرکوب طالبان نمی‌توانند سخن بگویند.

همچنین زهرا حقدوست، فعال حقوق بشر، وضعیت حاکم بر زنان در افغانستان را «آپارتاید جنسیتی» توصیف می‌کند و می‌گوید که طالبان در چهار سال گذشته، با مجموعه‌ای از سیاست‌های «سرکوبگرانه» زنان را به حاشیه رانده و آنان را در چهاردیواری خانه‌هایشان زندانی کرده‌اند.

زهرا حقدوست با اشاره به قانون امر به‌معروف و نهی ازمنکر طالبان می‌افزاید که در چنین شرایطی، پخش و نشر صدای زنان نیز جرم محسوب می‌شود. او از سازمان‌های حقوق بشری و فعالان مدنی جهان می‌خواهد که در هشتم مارس امسال، صدای زنانی باشند که از حق اعتراض و حتی بیان خواسته‌های شان محروم‌اند.

زهرا حقدوست تأکید می‌کند: «هشتم مارس بدون زنان افغانستانی و بدون عدالت برای آنان، ناقص خواهد بود. چهار سال است که زنان افغانستانی تحت آپارتاید جنسیتی قرار دارند؛ اما جهان هنوز اقدام جدی برای پایان دادن به این وضعیت انجام نداده است.»

سیما نوری، فعال حقوق بشر، نیز می‌گوید: «هشتم مارس باید فرصتی برای بازتاب وضعیت اسفبار زنان افغانستانی در سطح بین‌المللی باشد. جامعه‌ی جهانی نباید به محکوم کردن اکتفا کند؛ بلکه باید اقدام‌های عملی برای مقابله با سیاست‌های سرکوبگرانه طالبان روی دست بگیرد.»

وی همچنین از فعالان مدنی و زنان در سراسر جهان می‌خواهد که با استفاده از رسانه‌های اجتماعی و سایر ابزارها، صدای زنان افغانستانی باشند و وضعیت آنان را در سطح بین‌المللی بازتاب دهند.

فرح مصطفوی، فعال حقوق زن، نیز با انتشار ویدئویی در حمایت از این کارزار تأکید می‌کند که هشتم مارس فرصتی است تا همبستگی جهانی با زنان افغانستانی تقویت شود. او می‌گوید که این روز نباید فقط یک مناسبت نمادین باشد. زنان جهان باید از این فرصت برای حمایت واقعی از زنان افغانستانی استفاده کنند و خواهان اقدام عملی جامعه جهانی شوند.

در حالی که جهان به استقبال روز جهانی زن میرود، زنان افغانستانی در یکی از تاریکترین دوره‌های تاریخ خود به سر می‌برند. آنان از حق تحصیل، کار، آزادی اجتماعی و حتی اعتراض محروم شده‌اند؛ اما همزمان، دادخواهی آنان نیز خاموش نشده است.

کارزار «عدالت برای زنان افغانستانی» نمونه‌ای از تلاش‌هایی است که در آستانه‌ی هشتم مارس راه‌اندازی شده است. این کارزار، زنان و فعالان حقوق بشر را در سراسر جهان فراخوانده است تا صدای زنانی باشند که در سایه‌ی حکومت طالبان خاموش مانده‌اند.