اسرا عزیزی

مریوان_ هجدهمین جشنوارە بین المللی تئاتر خیابانی مریوان از ۴ تا ٨ آبان به مدت پنج روز با حضور هنرمندانی از شهرهای ایران و کوردستان برگزار شد.

آثار در هفت بخش آزاد، کودک، آیینی سنتی، نیشتمان، دگرگونه، فراگیر و ویژه، هر روزه از ساعت ١١ تا ١٨:٣٠ در مکان‌های پارک شانو، دریاچە زریوار، پارک ملت، میدان باوه‌رشی، شهر و روستا و مدرسه رازی اجرا شدند.

اختتامیه این جشنواره امروز پنج‌شنبه هشت آبان توسط داوران جشنواره به پایان خواهد رسید و کارهای منتخب اعلام می‌شوند.

تئاترها به صورت همزمان در مکان‌های تعیین شده به اجرا درآمد و مردم مریوان حمایتگرانه به تماشا نشستند. تئاتر خیابانی در مریوان به نوعی فرهنگ تبدیل گشته است و هر سال در این روزها خیابان‌های مریوان زیباتر و پر جنب و جوش ‌تر از قبل می‌شوند.

نمایش‌های (تشیتر و اپوش) از عاطفه نقوی از شهر اصفهان، (ننه دلاور) از مرضیه علیزاده از شهر تهران، (بارش) از آرزو علی‌پور از لاهیجان، نسا خدایار (حسنک)از رشت، و (دردسرهای یک کوتاه قامت بلند اندیش) از مهسا دقانی از یزد، (جهان با من است) از آرزو کریمی‌زند از تهران، از جمله نمایش‌هایی بودند که به کارگردانی زنان در جشنواره حضور داشتند.

هرکدام از این کارها بازتابی از مشکلاتی بود که گریبان‌گیر جامعه است، مانند مشکلات کم‌توان‌ها و کوتاه قامتان و بخصوص کم‌توان‌های زن، نابودی منابع آبی ایران مانند خشکی زاینده رود، بیکاری و وجود شغل‌های کاذب، و یاد‌آوری سنت‌ها و فرهنگ‌های اصیلی که به دست فراموشی سپرده شده‌اند.

 

مرضیه علیزاده کارگردان نمایش ننه دلاور از تهران می‌گوید: دومین سالی است که در جشنواره مریوان شرکت می‌کنم و خیلی خوشحالم از این بایت. نمایش ما گوشه‌ای از مشکلات شهروندان معلول و غیر معلول را بیان می‌کند. ننه دلاور مشکلات زنی را بیان می‌کند که در جامعه تلاش می‌کند به دنبال کار بگردد، تا بتواند مسئولیت‌هایی را که دارد انجام دهد و درآمد داشته باشد. و در این راه با یک سری چالش‌ها روبرو می‌شود. از مردم مریوان سپاسگذاریم که ما را همراهی کردند و انرژی گذاشتند. امیدوارم هرسال بخش فراگیر جزو جشنواره معلولین باشد.  

 

 

یاسمن عبدالله‌زاده بازیگر نمایش (آهوچره) از گیلان می‌گوید: امسال دومین سال است که در جشنواره مریوان شرکت می‌کنم و برای اجرای نمایش آیینی آمده‌‌ایم. کار ما از آیین‌های قدیمی گیلان است که ما آن را به تصویر کشیدیم و سعی کردیم این آیین‌ها را حفظ کنیم. جشنواره مریوان جشنواره‌ای است که همیشه تئاتر خیابانی را زنده نگه می‌دارد و خیلی پر شور و نشاط است. امیدوارم اختتامیه، اختتامیه خوبی برای گروه من و گروه‌های دیگر باشد. اسم کار ما آهو چره است به معنای چراگاه آهو، در گذشته در گیلان آهو را به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌کردند. این کار به کار‌گردانی بهمن صادق‌حسنی است و ما حدود شش هفت ماه است که برای این کار تمرین کرده‌ایم تا در این جشنواره حضور پیدا کنیم. این نمایش نشان می‌دهد که زنان در گذشته تا چه اندازه در عرصه اجتماعی حضور داشته‌اند، و زنان و مردان در همه کارها اعم از کشاورزی و دام و طیور با هم همکاری داشته‌اند ، دراین کار پنج زن به عنوان بازیگر حضور داریم و کلا دوازده نفر هستیم.

 

 

آرزو علی‌پور کارگردان نمایش بارش از لاهیجان می‌گوید: خوشبختانه در تمام هجده دوره در جشنواره حضور داشته‌ام. دوره سیزدهم به عنوان داور بازخوان حضور داشتم و  امسال نیز با سه کار، یک کار در بخش دگرگونه‌های اجرایی، یک کار در بخش آزاد و مسابقه و یک کار هم در بخش آیینی.

او در مورد تفاوت تفاوت تئاتر خیابانی و صحنه‌ایی می‌گوید: ما در تئاتر خیابانی ارتباط مستقیم با تماشاچی  داریم اما در صحنه‌ایی این اتفاق نمی‌افتد. هر سال که جشنواره تمام می‌شود برای سال بعد برنامه‌ریزی می‌کنیم و من سعی می‌کنم که از هنرجوهای خود در کارها بیشتر بهره ببرم و به پرورش آنها کمک کنم.