هشدار در مورد شیوع آنفلوآنزا؛ افزایش نگرانیها از عدم پاسخگویی و کمیاب شدن واکســن
در حالیکه موج مرگبار آنفلوآنزای نوع A با سرعت در حال گسترش و جان دهها نفر را گرفته، مسئولان بهداشتی همچنان با اظهارات مبهم، نبود واکسن اختصاصی و کمبود امکانات درمانی، بار بحران را به دوش مردم انداختهاند.
مرکز خبر- در حالی که موج جدیدی از آنفلوآنزای نوع A با شدت و سرعت انتقال بالا در ایران آغاز شده و مواردی از مرگ نیز گزارش شده، نظام سلامت ایران همچنان فاقد واکسن اختصاصی برای این ویروس کشنده است.
امروز سهشنبه، ٢۵ آذرماه، دکتر مینو محرز متخصص بیماریهای عفونی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در گفتوگو با رسانههای داخلی ایران، از اپیدمی در سراسر ایران خبر داد و گفت واکسن احتمالا تا سال آینده تولید خواهد شد.
قباد مرادی رئیس مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت، نیز هشدار داد که با نزدیک شدن به اوج فصل آنفلوآنزا، فشار بر تختهای بیمارستانی بهویژه در بخش کودکان افزایش یافته است.
با وجود تجربههای تلخ همهگیریها، بیبرنامگی دولت و فقدان پاسخ اضطراری کارآمد، شهروندان بار دیگر در برابر بحرانی بدون پشتوانه واکسیناسیون و شفافیت اطلاعاتی قرار گرفتهاند.
وزارت بهداشت هنوز آمار دقیق قربانیان را اعلام نکرده است، اما طبق آخرین گزارشهای رسمی منتشرشده از رسانهها و مقامات بهداشتی ایران در هفته گذشته، تاکنون بیش از ۱۰۱ نفر در ایران بر اثر موج جدید آنفلوآنزای نوع A فوت کردهاند.
این آمار از سوی مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت اعلام شده و نشان میدهد که تلفات این موج در هفتههای اخیر به بیش از صد نفر رسیده است، عمدتاً در میان افرادی که واکسن نزده بودند و در گروههای پرخطر قرار داشتند.
براساس خبر آنلاین سایت ایرانی نزدیک به حکومت، در برخی گزارشها نیز اشاره شده که موارد جانباختگان در استانهای مختلف در اوایل شیوع در قالب گزارشهای هفتگی و موردی فوتیها ثبت شدهاند، از جمله مواردی که در رسانهها بهعنوان نمونه ذکر نشده بود.
درحالیکه ویروس با شدت و سرعت بالا در ایران گسترش یافته و جان بسیاری را تهدید میکند، مسئولان به جای تدبیر فوری و واردات واکسن، سکوت کرده و واکسن نیز همچنان کمیاب است.
از سوی دیگر، متخصصان حوزه سلامت معتقدند که تعطیلی مدارس و ادارات به بهانه شیوع این بیماری، پاککردن صورتمسئله است، یعنی به جای تأمین واکسن، بهداشت عمومی، آموزش پیشگیرانه و شفافیت آماری، سادهترین راه یعنی تعطیلی انتخاب شده است، راهی که نه ریشه مشکل را میزند و نه جان شهروندان را حفظ میکند، بلکه تنها نشاندهنده ناتوانی ساختاری در مدیریت بحرانهای سلامت عمومی است.