داستان‌های تراژیک حلبچه هنوز اشک می‌ریزند
یک زن اهل حلبچه می‌گوید: ۱۴نفر از اعضای درجه یک خانوادەام در بمباران شیمیایی حلبچه شهید شدند و خواهرم سلامت روانی‌اش را از دست داده است.
مهربان سلام کاکەای
حلبچه – دیروز ۲۵اسفند، ۳۵سال از بمباران شیمیایی حلبچه می‌گذرد، اما اشک چشمان مادران و سوگ زنان پایان نیافتە است. دیروز جمعی از بستگان قربانیان بمباران شیمیایی حلبچه بر سر مزار شهیدان و یادمان شهیدان در شهر حلبچه حضور یافتند. هر کدامشان با تصویر یکی از عزیزانش به سمت مزاری می‌رفت، بلکه کمی از درد آنها بکاهد، اما اشک در چشمانشان بیشتر و درد آنها عمیق‌تر شد.
حیات محمود به همراه همسر و دخترش هر سال در مراسم گرامیداشت یاد شهیدان شرکت می‌کنند. وی عنوان کرد که ۹ فرزندش شهید شدەاند و تنها یک دختر و همسرش به دلیل بستری شدن در بیمارستان سلیمانی زنده ماندند.
حیات از ماجرای خود می‌گوید که فرزندانش در جریان بمباران شیمیایی، در حلبچه بودند و به همراه یکی از همسایەها در زیرزمینی پیدا شدند که همگی شهید شده بودند.
دلبر صالح داستان دیگری دارد که هنوز اشک چشمانش خشک نشده است. وی ۱۴نفر از اعضای درجە یک خانوادەاش قربانی شدەاند و فقط او و خواهرش باقی ماندەاند. وی در سخنانش عنوان کرد: حالا هر کاری هم برایم انجام دهند، به اندازەی یک لحظەی دیدار برادر شهیدم برایم ارزش ندارد.