شبنم توکلی

تهران- نمایشگاه انفرادی نسیم ابوالقاسم با همکاری بهروز دارش در گالری شیرین تهران از ١٢ تا ۲۴آبان افتتاح شد. عمده آثار خلق شده در این مجموعه متکثر است و تمایل به صحنه‌پردازی و مناسبات فی مابین المان‌های بصری و فضا، نور و رنگ دارد، نوعی زندگی را نشان می‌دهد و بیننده باید به آن‌ها توجه نماید.

 هنرمند می‌خواهد احساسات بیننده را تحت تأثیر المان‌های بصری و فضاهای خود قرار دهد و با واقعیت‌های جاری کمتر رابطه دارد. روابطی از فرم، اندازه، فضا و نور که بیننده را به خیالات خود رهنمود می‌نماید. در عین حال آثار حداقلگرا می‌باشد. نهایتاً آثار دلبستگی‌ها و مکنونات قلبی هنرمند را نشان می‌دهد.

بهروز دارش، مجسمه‌ساز و استاد وی می‌گوید: آثار متأخر نسیم ابوالقاسم چیدمانی متکثر است و پایان ناپذیر در خاصگی خود، فردیتی هنرمندانه است، اصیل و غیر منتظر، نخستین و زودهنگام است. از گزاره‌های زبانی و انگاره‌های مفهومی سرریز می‌شود. آمدهای نافرمان که میزبان را غافلگیر می‌نماید،  بیرون و درون است. بینابین، مکرر شفاف بر می‌دارد، ضد و نقیض می‌شود. نامتعین باقی می‌ماند ومعنا را سقط می‌کند. اثر هنری رویدادی است که می‌آید و بر یک روند، تداول و حقانیت نقطه پایان می‌نهد، بدون فراخوان، بدون وعده، بدون ناامیدی فرا می‌رسد و از آستانه می‌گذرد.

او می‌گوید: اثر ساحلی است که دریا هزاران بار به آن سر می‌زند، می‌آید و می‌رود، لمس می‌کند، ولی از آن نمی‌گذرد. اثر نه فرمان می‌راند نه فرمان می‌پذیرد، با کسی وعده‌هایی نمی‌گذارد، چهره تمامی مردگان، آیندگان و بازماندگان است. مبنایی برای نو اندیشی است. اثر هنری نه علم است نه فلسفه، نه بوطیقا، از افق‌های استعایی زمان و مکان می‌گذرد. از گزارهای گفتمانی که بر خویشتن تسلیم می‌شوند و از حد و مرزهای تعیین شده خود فرا رونده به وهم و خیال، خیالات بصری ساحتی برای گزارهای متناقص و مکانی برای کاستی‌های آن‌ها. نهایتاً این در اصل آنچه است که باور داریم، انتظار می‌کشیم و دوست می‌داریم.