«بازگشت از طریق همبستگی ما محقق خواهد شد»
آوارگان عفرین در شهر حلب سوریه به مقاومت و پایداری خود در مرحله دوم مقاومت دوران ادامه می‌دهند، زیرا ایمان دارند که مقاومت تنها راه بازگشت به عفرین و شکست اشغالگری ترکیه و مزدوران آن است.
روبارین بکر
حلب - در هفتمین سالگرد آغاز حملات دولت اشغالگر ترکیه و مزدوران تحت حمایتش به شهر عفرین، زنان مهاجر عفرین در شهر حلب سوریه بر ادامه مقاومت در برابر سیاست‌های اشغالگران ترکیه و مزدورانشان تأکید کردند و اعلام داشتند که جنگ انقلابی مردم پیروز خواهد شد و بازگشت به عفرین از طریق مقاومت آنان محقق خواهد شد.
در ساعت ۴:۲۲ بعدازظهر، روز شنبه، ۲۰ ژانویه ۲۰۱۸، هواپیماهای اشغالگر ترکیه آسمان شهر عفرین در شمال و شرق سوریه را اشغال کردند و با بمباران شدید ده‌ها منطقه، حملات خود را به شهر زنان آغاز نمودند. این حملات منطقه‌ای با مساحت تنها ۳۸۵۰ کیلومتر مربع را که نزدیک به یک میلیون غیرنظامی در آن سکونت داشتند، با انواع سلاح‌ها هدف قرار دادند.
بمباران هوایی همزمان با پیشروی زمینی نیروهای ترکیه و ده‌ها هزار مزدور وابسته به آن همراه بود. این حملات با مقاومتی تاریخی از سوی مردم عفرین و یگان‌های مدافع خلق و یگان‌های مدافع زنان مواجه شد، که مقاومت قهرمانانه‌ای را به نمایش گذاشتند و به دلیل اراده قوی مردم در برابر کشور عضو ناتو، به «مقاومت دوران» شهرت یافت.
جزئیات حملات وحشیانه‌ای که ارتش اشغالگر ترکیه و مزدورانش ۶ سال پیش علیه منطقه عفرین انجام دادند، همچنان در حافظه کسانی که آن دوران را تجربه کرده و در آن مقاومت شرکت کرده‌اند، باقی مانده است. مقاومت قهرمانانه‌ای که مردم و مبارزان از خود نشان دادند، جهان را شگفت‌زده کرد و پایبندی مردم عفرین به سرزمینشان و آمادگی آن‌ها برای فداکاری در راه آن را ثابت کرد.
اوستا محمد، که از هفت سال پیش در محله شیخ مقصود شهر حلب سکونت دارد، در مورد هدف دولت اشغالگر ترکیه از حملاتشان به شهر عفرین، توضیح داد: «این حملات نتیجه توافقات و توطئه‌های بین‌المللی علیه شهری کوچک از نظر جغرافیا و مساحت بود. این حملات ۵۸ روز به طول انجامید و ترکیه در این مدت از انواع سلاح‌ها، حتی سلاح‌های ممنوعه بین‌المللی، استفاده کرد. عفرین شهری برای امنیت و صلح بود. ترکیه با حملاتش تلاش کرد تا بافت جمعیتی و تاریخ کهن منطقه را تغییر دهد. به همین دلیل، در آغاز حملات، مناطق باستانی را هدف قرار داد و آن‌ها را تخریب کرد.»
وی با اشاره به اینکه در شهر عفرین معلم زبان عربی بوده و حملات، آینده آموزشی دانش‌آموزان را تهدید کرد، زیرا مدارس مورد بمباران قرار گرفتند و به همین دلیل، فعالیت آموزشی در دوره حملات متوقف شد، گفت: «با توقف فعالیت مدارس، وظایف ما به‌عنوان معلمان به پایان نرسید، زیرا ما از ساکنان منطقه بودیم و جایگاه خود را در میان کومین‌ها و شوراها پیدا کردیم و در مقاومت تاریخی برای دفع حملات شرکت کردیم.»
وی افزود: «مردم عفرین در برابر حملات، یک‌دست، یک‌صدا و نیرویی یکپارچه بودند و نشان دادند که تا چه اندازه به شهرشان تعلق خاطر دارند، حتی با وجود ارتکاب جنایات علیه آن‌ها. اما وحشیگری حملات اشغالگران و سکوت کشورها در برابر این جنایات، دلیل آوارگی اجباری ما به مناطق شهبا و شهر حلب بود.»
در اولین مهاجرت اجباری مردم عفرین، لحظات دردناک و غم‌انگیزی از ظلم و ستم را تجربه کردند. اوستا محمد در این باره گفت: «آوارگی ما از شهر عفرین برای ما مثل مرگ بود. در طول این کوچ اجباری، انگار روح‌های ما را از بدن‌هایمان جدا کردند». وی با تأکید بر اینکه شاهد بسیاری از داستان‌های غم‌انگیز بوده، افزود: «افراد مسن از شدت اندوه جان می‌دادند و زیر درختان زیتون کنار جاده دفن می‌شدند. همچنین، کودکان به دلیل سرما جان خود را از دست می‌دادند.»
اوستا محمد از سازمان‌هایی که به گفته‌ی وی «مدعی انسان‌دوستی و حمایت از حقوق غیرنظامیان» هستند، خواست تا برای محاکمه اشغالگران ترکیه و خروج آن‌ها از تمام اراضی سوریه اقدام کنند، به‌ویژه با توجه به تغییرات سیاسی که پس از سقوط نظام سوریه رخ داد و به یک کشور اشغالگر اجازه داد بدون هیچ دفاعی وارد سوریه شود.
زینب عثمان، یکی دیگر از آوارگان عفرینی، گفت: «پیش از آغاز حملات دولت اشغالگر ترکیه به شهرمان، ما در امنیت و ثبات زندگی می‌کردیم. عفرین همه مردم سوریه را از مناطق جنگ‌زده در خود جای داده بود؛ یعنی پناهگاه امنی برای همه سوری‌ها بود.»
وی توضیح داد: «اشغالگران ترکیه در آغاز حملات ادعا کردند که ظرف سه روز کل عفرین را اشغال خواهند کرد، اما اراده مردم و پایبندی آن‌ها به سرزمینشان باعث شد که مقاومت در برابر این حملات ادامه پیدا کند. زمانی که اشغالگران ترکیه در اشغال عفرین شکست خوردند، حملات خود را با استفاده از جنگنده‌ها و پهپادها علیه منطقه تشدید کردند و مرتکب جنایات بسیاری علیه غیرنظامیان شدند. با این حال، اراده مردم قوی بود و ما با روحیه‌ای بالا از شهرمان دفاع می‌کردیم.»
زینب عثمان افزود: «زنان در عفرین نقش مهمی در مقابله با حملات اشغالگران ترکیه و مزدوران آن داشتند و جایگاه خود را در جبهه‌های مقدم گرفتند و در آگاه‌سازی جامعه از طریق کومین‌ها و شوراها مشارکت داشتند. آن‌ها نقش بزرگی در زمینه‌های بهداشت و آموزش ایفا کردند و در فعالیت‌های اعتراضی علیه حملات و ارتکاب جنایات شرکت داشتند. مردم عفرین اصول جنگ انقلابی مردم را در دفاع از شهرشان به‌کار گرفتند.»
زینب عثمان در ادامه‌ی سخنان خود با تأکید بر اینکه «مقاومت ما همچنان ادامه دارد و اشغال شهر ما توسط ترکیه به معنای پیروزی آن‌ها نیست»، گفت: «وقتی امید به بازگشت به عفرین را قطع کنیم، آنگاه پیروزی برای ترکیه خواهد بود، اما صدای مقاومت و روحیه آن هنوز با ماست. ما خون شهدایمان را که شهر ما را آبیاری کرد، فراموش نخواهیم کرد و از مبارزاتی که در راه حفظ کرامت ما انجام دادند، غافل نخواهیم شد. بنابراین، تا آخرین روز زندگیمان در برابر سیاست‌های دشمن مقاومت خواهیم کرد و عفرین را از چنگ اشغالگران و مزدوران آزاد خواهیم ساخت.»
این شهروند عفرینی در ادامه‌ی سخنان خود توضیح داد: «اشغالگران ترکیه با حملات خود سعی داشتند عثمانی‌گری جدید را در عفرین احیا کنند و تلاش کردند اراده ما را بشکنند، اما ما هیچگاه در برابر حملات آن‌ها تسلیم نخواهیم شد. ما در برابر سیاست‌های اشغالگرانه و فاشیستی آن‌ها مقاومت کردیم. عفرین سرزمین پدران و اجداد ما است و ترک آن برای ما بسیار دشوار است. عفرین کرامت، وجود و آرمان ماست و ما تمام سختی‌ها و رنج‌ها را تحمل خواهیم کرد تا با کرامت و سربلند به آن بازگردیم. ما در برابر حملات اشغالگران ترکیه مقاومت کردیم و همچنان در برابر سیاست‌های آن‌ها که به تغییر منطقه ما می‌پردازد، ایستاده‌ایم. ما علیه تمام نقشه‌های آن‌ها که به دنبال اشغال مناطق دیگر از شمال و شرق سوریه هستند، مقاومت خواهیم کرد.»
زینب عثمان در پایان سخنان خود از سازمان‌های حقوق بشری و جامعه بین‌المللی خواست تا در پی تغییراتی که پس از سقوط رژیم اسد در سوریه و انتقال کشور به مرحله جدید ایجاد شده، برای خروج اشغالگران ترکیه از تمام اراضی سوریه، به ویژه عفرین، تلاش کنند.
