از سد تشرین به رسانه‌های جهان: هنگام شکستن سکوت است
نوژین سرخوبون، روزنامه‌نگار، با اشاره به لحظات سرنوشت‌ساز تاریخی در سد تشرین، از همکاران خود در خارج از منطقه خواست تا اخبار مربوط به مقاومت مردمی و کشتار جمعی در این منطقه را به گوش جهانیان برسانند.
سورگل شیخو
حسکه - مقاومت مبارزان نیروهای سوریه دموکراتیک با پیشتازی یگان‌های مدافع زنان در سد تشرین، واقع در شمال و شرق سوریه، اکنون وارد سومین ماه خود شده است. این در حالی است که از ۸ ژانویه، مردم برای حفاظت از منابع آب و برق خود در محل سد حضور یافته و همچنان به نگهبانی از آن ادامه می‌دهند.
مقاومت مردمی که اکنون وارد دومین ماه شده، به لطف روزنامه‌نگارانی ادامه دارد که به چشم و گوش مردم مقاوم این منطقه تبدیل شده‌اند. طی یک ماه مقاومت در سد تشرین، چندین کشتار جمعی و حمله هوایی به وقوع پیوست که در نتیجه آن ۲۴ نفر جان باختند و بیش از ۲۰۰ تن، از جمله چند روزنامه‌نگار، زخمی شدند.
نوژین سرخوبون، یکی از روزنامه‌نگارانی است که از نخستین روزهای حضور مردم در سد تشرین، لحظه به لحظه رویدادها را پوشش خبری می‌دهد. او با مستندسازی نقض حقوق بشر، جنایات دولت مزدور اشغالگر ترکیه را که با حملات هوایی و زمینی علیه غیرنظامیان صورت می‌گیرد، ثبت می‌کند.
نوژین سرخوبون در گفت‌وگو با خبرگزاری ما، جزئیات یک ماه مقاومت در سد تشرین را تشریح کرد.
«رمز موفقیت مقاومت سد تشرین در همراهی مردم و مبارزان است»
نوژین سرخوبون با تأکید بر اینکه سد تشرین به میدان مقاومت تبدیل شده، گفت: «مقاومتی که اینجا جریان دارد، برگ جدیدی در تاریخ منطقه می‌گشاید. این مقاومت همچنین سبب شد روح اتحاد خلق‌ها در روژاوا که سال‌ها از هم گسسته بود، دوباره جان بگیرد؛ اتحادی که ما خود شاهد آن هستیم. مقاومت تشرین در دو جبهه و به شکلی مکمل ادامه دارد: مبارزان در خطوط مقدم سد و مردم در محوطه آن. این همراهی چنان توازنی ایجاد کرده که مقاومت بیش از سه ماه است منسجم و منظم پیش می‌رود. برای درک عمق این مقاومت باید در متن آن زندگی کرد، چرا که توصیف تلاش مردم و مبارزان دشوار است و تنها با تجربه مستقیم می‌توان آن را فهمید.»
روایتی از لحظات سد
نوژین سرخوبون در توصیف رویدادهای لحظه به لحظه سد می‌گوید: «در هر لحظه از حضور در اینجا، همه چیز در هم تنیده است؛ مقاومت با شهادت، مجروحیت با حمله، و فشار با نقض حقوق بشر. در حالی که غیرنظامیان جان می‌بازند، مبارزان به نبرد ادامه می‌دهند، مادران فریاد اعتراض سر می‌دهند و هنرمندان با اعلام پیروزی بر ترس از مرگ، به ساخت مستند می‌پردازند. در این مدت کوتاه، تاریخی پرارزش رقم خورده که درک آن برای ذهن دشوار است. ما شاهد بسیاری از این رویدادها بوده‌ایم، اما توصیف آنچه دیده‌ایم آسان نیست. تنها از طریق هنر و مستندسازی می‌توان عظمت این مقاومت را به تصویر کشید. این حماسه‌ای که امروز در جریان است، باید فردا به جهانیان نشان داده شود.»
جنایات اشغالگری علیه منابع حیاتی منطقه؛ حمله به زندگی مردم
نوژین سرخوبون در افشای چهره دیگری از جنایات دولت اشغالگر ترکیه علیه غیرنظامیان در سد تشرین می‌گوید: «ما با مستندسازی حملات وحشیانه و کشتار غیرنظامیان توسط دولت اشغالگر ترکیه، این جنایات را به افکار عمومی گزارش می‌کردیم. در این حملات، به منابع انرژی حیاتی مردم منطقه نیز آسیب وارد شد. سد تشرین نه تنها یک سازه استراتژیک، بلکه منبع حیات و زندگی است. اشغالگران بدون توجه به هویت و ارزش‌های مردم، وحشیانه به این منطقه حمله می‌کنند. با وجود کشته و زخمی شدن شماری از غیرنظامیان و شدت حملات هوایی و زمینی، مقاومت مردم همچنان پابرجاست.»
نکته‌ای که در محاسبات ترکیه جایی ندارد!
نوژین سرخوبون با اشاره به اینکه دولت ترکیه حتی از گرسنگی و تشنگی دادن مردم برای درهم شکستن اراده آنها استفاده می‌کند، می‌گوید: «اشغال سد تنها آغاز راه است و ترکیه به این محدود نخواهد شد. تاریخ نشان داده که این دولت از هر راهی، حتی گرسنگی و تشنگی، برای درهم شکستن اراده مردم روژاوا، به بردگی کشاندن و نابودی هویت آنها استفاده می‌کند. اما نکته‌ای که در محاسبات ترکیه جایی ندارد این است که خلق کورد و دیگر خلق‌های منطقه که طعم آزادی را چشیده‌اند، هرگز اجازه نخواهند داد اراده‌شان شکسته شود. این مردم دیگر مانند گذشته نیستند که تن به بردگی دهند یا تنها به سیر کردن شکم خود بیندیشند. آنها که از سد نگهبانی می‌کنند گفته‌اند به هر قیمتی، حتی به بهای جانشان، از آن دفاع خواهند کرد.»
سکوت جهانی و افزایش حملات به روزنامه‌نگاران در سایه اشغالگری
نوژین سرخوبون با انتقاد از افزایش روزافزون حملات ترکیه به روزنامه‌نگاران، تأکید می‌کند که کشتار خبرنگاران پوشش‌دهنده مقاومت مردمی، نقض آشکار قوانین بین‌المللی است. او می‌گوید: «نخستین هدف، غیرنظامیان بی‌دفاعی هستند که در سد تشرین به شکل مسالمت‌آمیز علیه اشغالگری ترکیه اعتراض می‌کنند و خواهان حفظ زندگی خود هستند. در کنار کشتار این غیرنظامیان، روزنامه‌نگارانی که صدای آنها شده‌اند و می‌کوشند چهره واقعی مقاومت را به جهان نشان دهند نیز هدف قرار می‌گیرند. این اقدام جنایتی آشکار است که در هیچ چارچوب حقوقی نمی‌گنجد.
دولت ترکیه بی‌اعتنا به این حقوق، به حملات و نسل‌کشی خود ادامه می‌دهد و متأسفانه هیچ مجازاتی هم این جنایات را متوقف نمی‌کند. سکوت جامعه جهانی نیز مزید بر علت شده است. اگر فشار بین‌المللی بر ترکیه وجود داشت، شاید امروز شاهد کشته شدن جیهان و نازم نبودیم.
جیهان و نازم با جان‌فشانی خود، راهی روشن پیش روی ما گشودند و میراثی گرانبها برجای گذاشتند: پافشاری بر حقیقت به هر قیمت. آنها به ما آموختند که در مسیر افشای حقیقت، هیچ بهایی گران نیست و نباید دوربین و قلم را زمین گذاشت. توان و انگیزه ما برای مستندسازی مقاومت مردمی در این یک ماه، برگرفته از روحیه آنهاست. ما راه آنها را در رساندن صدای حقیقت به جهانیان ادامه می‌دهیم و هرگز از آن دست نخواهیم کشید.»
همبستگی مردمی؛ تصویری از اتحاد در سد
نوژین سرخوبون با یادآوری لحظات ماندگار مقاومت می‌گوید: «در بحبوحه بمباران‌ها، وقتی غیرنظامیان و روزنامه‌نگاران زخمی می‌شدند، من گاه دست همکار زخمی‌ام را می‌گرفتم. همزمان، ده‌ها روزنامه‌نگار دیگر به یاری مردم می‌شتافتند تا جانشان را نجات دهند و امیدی تازه به آنها ببخشند. در این میان، روحیه‌ای بی‌نظیر شکل گرفت که در آن دیگر مرزی میان مبارز، غیرنظامی و روزنامه‌نگار نبود؛ کورد و عرب و سریانی، هنرمند و سیاستمدار، همه یکی شدند. این همبستگی چنان عمیق است که وقتی مردم به سد می‌رسند، یکدیگر را همچون آشنایان دیرینه در آغوش می‌گیرند و مقاومت هم را می‌ستایند. این حمایت بی‌دریغ از یکدیگر، جلوه‌ای ارزشمند از اتحاد را در سد به نمایش گذاشته است.»
فراتر از مرزهای روزنامه‌نگاری؛ مسئولیتی فراگیر
نوژین سرخوبون درباره فراتر رفتن نقش روزنامه‌نگار از وظایف حرفه‌ای در شرایط حملات شدید و کشتار جمعی می‌اندیشد. او تجربه خود را چنین روایت می‌کند: «هنگام حرکت به سوی سد تشرین، از گستردگی مسئولیت‌هایم آگاه بودم. اگرچه در ابتدا تنها با نگاه حرفه‌ای یک روزنامه‌نگار به آنجا رفتم، اما مشاهده مستقیم رویدادها، هر لحظه عهد مرا با رسالتم تازه می‌کرد.
مادران می‌گفتند از مرگ بزرگتریم و شهید باوه تیار از پاره کردن کفن مرگ سخن می‌گفت. من نیز با دیدن پایداری و نیروی مردم، از مرزهای معمول روزنامه‌نگاری فراتر رفتم. اگر تنها به دوربینم می‌اندیشیدم، درک من از این مقاومت تاریخی بسیار محدود می‌ماند. پس به عنوان یک دختر کورد تصمیم گرفتم هر آنچه در توان دارم برای این مقاومت به کار گیرم؛ از ثبت تصویر و نوشتن تا کمک به زخمی‌ها و شهدا. البته در کنار این خدمات، وظیفه اصلی‌ام یعنی مستندسازی این لحظات تاریخی را نیز فراموش نمی‌کنم.»
روایت دوگانه؛ نجات جان همکار و ثبت جنایات
نوژین سرخوبون با یادآوری لحظه‌ای تأثیرگذار در سد می‌گوید: «در بحبوحه بمباران‌ها، وقتی مردم و روزنامه‌نگاران زخمی می‌شدند، من در موقعیتی دوگانه قرار داشتم؛ با یک دست همکار زخمی‌ام را برای نجات می‌کشیدم و با دست دیگر دوربینم را نگه داشته بودم تا جنایات دولت اشغالگر ترکیه و همزمان، شکل‌گیری مقاومت مردمی را ثبت کنم.»
فراخوان: در برابر خون شهیدان، تلاش برای اطلاع‌رسانی کمترین وظیفه است
نوژین سرخوبون در پایان سخنانش، خطاب به روزنامه‌نگاران خارج از کشور چنین فراخوان می‌دهد: «مقاومت تشرین ارزش آن را دارد که هر کس در راه آن تلاش کند. بسیاری از رفیق‌های ما جان خود را فدا کرده‌اند. اکنون حداقل انتظار این است که روزنامه‌نگارانی که مدعی انتشار حقیقت و مبارزه با ظلم هستند، به سد تشرین بیایند. اگر امکان حضور مستقیم ندارند، باید به هر شکل ممکن حقیقت جاری در اینجا را به گوش جهانیان برسانند، چرا که حماسه‌ای بی‌نظیر در حال شکل‌گیری است.
مدعیان دفاع از حقوق بشر باید دوربین‌ها و قلم‌هایشان را متوجه سد تشرین کنند. وقتی من به عنوان یک روزنامه‌نگار کورد صدای مقاومت خلق‌های عرب، سریانی و آشوری می‌شوم، روزنامه‌نگاران و هنرمندان خارجی نیز باید فارغ از هر تمایزی، به اینجا بیایند، این مقاومت را از نزدیک ببینند و صدای آن باشند. آنها باید این برهه تاریخی را ثبت و مستند کنند.»