مدینه مامداغلو

جولمرگ- در جولمرگ (هکاری) طی یک هفته چهار مورد شکنجه در رسانه‌ها منتشر شد. بیشترین قربانیان شکنجه‌های انجام شده در مناطق مرزی و مرتفع، چوپان‌ها و زنان شیردوشی می‌باشند که برای دوشیدن گوسفندان به چراگاەها می‌روند. به دلیل درگیری‌های گور و چوکورچا محاصره شدیدی در شهر حاکم است،  این در حالی است کە بسیاری از روستاها سال‌هاست که تحت محاصره سیستماتیک بە سر می‌برند.

در روستاهای مرزی که رفتن به چراگاە، درو کردن علوفه و زنبورداری در آنها ممنوع شده است، مردم مجبور به مهاجرت می‌شوند. به ویژه در روستاهای کوهستانی و مرزی وابسته به گور، ممنوعیت‌ها با شدت بیشتری اعمال می‌شود، به طوری که افرادی که ساکن آن منطقە نیستند، نمی‌توانند بە روستاهایی کە پاسگاە در آنها مستقر است وارد شودند.در دورەهای اخیر شاهد افزایش فشارها هستیم، روستاییانی که در این باره با آنها صحبت کرده‌ایم، تأکید می‌کنند که سالهاست تحت فشار و سرکوب و تهدید بە سر می‌برند.

 

روستاییان با تضییع حقوقشان، مجبور به مهاجرت می‌شوند!

روستای وارگنیما (چوپان پینار) که این روزها اغلب نامش را بە خاطر عملیات نظامی می‌شنویم، یکی از روستاهای مرزی با ایران است. در دهه  نود به دلیل عملیات نظامی ایران و ترکیه، این روستا خالی از سکنه شد. بعد از گذشت چند سال، مردم بە روستا بازگشتە و خانه‌هایشان را دوباره بازسازی کردند اما چند سال بعد با پاسگاه‌هایی که از هر طرف روستا را محاصره کرده بودند مواجه شدند. سە پاسگاە در این روستا وجود دارد و همچنین یک پست بازرسی نیز در حال ساخت است. افرادی که ساکن روستا نباشند، از ورود آنها بە روستا جلوگیری می‌شود و همچنین  مواد غذایی کە روستائیان از مناطق دیگر می‌آوردند دارای محدودیت بودە و تحت نظارت دوربین‌ها تحویل گرفته می‌شود. در این روستا  درو کردن علوفه ممنوع است و به روستاییانی که امرار معاششان از طریق دامداری است اجازه وارد کردن علوفە از مناطق دیگر را نمی‌دهند.

 

مانع ورود فرزندان  متأهل ما به روستا می‌شوند

یک زن از اهالی روستا که به دلایل امنیتی از ذکر نامش خودداری کردەایم در مصاحبە با ما در خصوص مشکلاتی که با آن روبرو هستند گفت: آنها برای آزار و اذیت رساندن بە روستائیان تمام تلاش خود را می‌کنند.  با وجود شکایات اهالی روستا، کسی به مشکلات آنها رسیدگی نمی‌کند. هر روز روستائیان را تهدید بە مرگ می‌کنند. به دلیل ممنوعیت ورود به روستا، فرزندان متأهل و خویشاوندان ما نمی‌توانند به روستا بیایند. او بیان کرد : این موضوع جدید نیست و از سال ۲۰۱۶ شروع شده است. در ایام عید و مراسمات جشن عروسی و حتی عزا، هیچ یک از بستگان ما نمی‌توانند به این روستا وارد شوند. حتی فرزندان متأهلمان هم به دلیل تغییر آدرس از ورودشان بە روستا ممانعت می‌کنند. سه پاسگاه نظامی در روستا وجود دارد و یک پست بازرسی که پنجره‌های خانه‌ها را زیر نظر دارند. به همین دلیل نمی‌توانیم پرده‌های خانه را کنار بزنیم. فشارهای زیادی در همه زمینه‌ها وجود دارد. وقتی مردم با مینی‌بوس به روستا می‌آیند، کارت شناسایی همه را گرفته و نیم ساعت در ماشین نگه می‌دارند. اگر مواد خوراکی همراه داشته باشند، مورد بازجویی قرار می‌گیرند که چرا در این حد زیاد آورده‌ای؟ این کار را یک سروان عادی انجام می‌دهد اما وقتی مردم اعتراض می‌کنند، تنها پاسخی کە دریافت می‌کنند این است : "دستور از بالا آمده است".

 

برای دامپروران روستا، جمع‌آوری علوفه و چغندر ممنوع شده است!

این شهروند با اشارە بە اینکه چوپانان هر روز در معرض تهدید و فشار قرار دارند، گفت: وقتی زنان روستا برای کار روزانه بە خارج از روستا  می‌روند، هنگام خروج و ورود ماشینشان را متوقف و سرنشینان را پیادە کردە، امضا می‌گیرند و اطلاعات شناساییشان را ثبت می‌کنند. زنان را مجبور می‌کنند روسریشان را بردارند، اگر زنی از برداشتن روسریش خودداری کند،  فرایند احزار هویت طولانی‌تر می‌شود. در حالی که روستاییان اجازه ورود به روستا را ندارند، کارگرانی کە در پاسگاە در حال ساخت مشغول بە کار هستند، بدون هچ مشکلی می‌توانند رفت و آمد کنند. تنها منبع درآمد مردم اینجا دامپروری است اما به ما اجازه نمی‌دهند حتی زنبورداری هم داشته باشیم. وقتی چوپان‌ها با گله‌شان به روستا نزدیک می‌شوند، تهدیدشان می‌کنند که "شما را با بمب‌های خوشه‌ای نابود می‌کنیم." در سال ٢٠١٩ یک چوپان به نام سرتیپ شن به خاطر جمع‌آوری چغندر با گلوله کشته شد. آنها می‌خواهند مردم را از این طریق بترسانند. هدفشان این است که ما را از روستا بیرون کنند، هرچند کە به طور مستقیم این موضوع را بیان نمی‌کنند.

 

چهار مورد شکنجه در یک هفته!

 در شهری که همچنان در حالت فوق‌العاده قرار دارد، موارد شکنجه‌هایی که در یک هفته اخیر در رسانه‌ها منعکس شده است به شرح زیر می باشد:

دو نفر از چوپان‌ها که در چراگاەهای روستای خرواته (بویوک چیفتلیک) در حومه شهر گور مشغول چوپانی بودند، توسط پلیس‌های ویژه عملیات مستقر در پاسگاه نزدیک منطقە، مورد ضرب و شتم قرار گرفته و تهدید به مرگ شدند. این چوپان‌ها پس از ساعت‌ها بازداشت، آزاد شدند و با گرفتن گزارش پزشکی قانونی، علیه مأموران شکایت کردند.

روستاهای اطراف کوه سیپرز در شهرستان گور که عملیات نظامی در آن آغاز شده ‌است، به دلیل این عملیات‌ها یک روز تمام نتوانستند از خانه‌هایشان خارج شوند. زنانی که می‌خواستند برای دوشیدن شیر گوسفندان بە چراگاە بروند، در میانه راه محاصرە شدند. همچنین مشخص شد که یکی از چوپان‌ها به منطقه عملیاتی برده شده و از چوپان دیگر هیچ خبری در دسترس نیست.

چوپان‌هایی که در روستای آناداغ در بخش درهجیک مشغول چراندن دام‌هایشان بودند، توسط پاسگاه نزدیک روستا مورد توهین و سپس خشونت قرار گرفتند با پرسیدن شما اینجا چه کاری دارید؟ از آنها بازجویی  کردند.

تنها یک روز پس از این خشونت در روستای آناداغ، چهار نفر از چوپانان از جمله کودکان توسط سربازان تعقیب و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. در حالیکە چوپان‌ها  مجروح بودند، بازداشت شدند سپس آنها را بە دادسرا انتقال دادە و با کنترل قضایی و شرط ممنوعیت خروع از کشور، آزاد شدند.  وکیل آنها اعلام کرد که در این خصوص شکایت کیفری خواهند کرد.