مستند «آبه» به کارگردانی سارا طالبیان، مستندساز افغانستانی و محصول سال ۱۴۰۲، روایتی عمیق و تاثیرگذار از مادرانی است که با درد و رنج دوری فرزندانشان به دلیل مهاجرت دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

این مستند داستان زندگی صغری، مادری افغانستانی، را روایت می‌کند که در کابل همراه با خانواده‌اش زندگی می‌کند. صغری پنج فرزند دارد؛ دو دختر و سه پسر.  دو پسر بزرگتر او به دلیل شرایط دشوار زندگی، از طریق قاچاق به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند؛ یکی به اروپا و دیگری به ایران. اکنون پسر سوم، که تنها ۱۴سال دارد، تصمیم گرفته است که راه برادرانش را ادامه دهد. اما صغری با همه وجود تلاش می‌کند تا او را در افغانستان نگه دارد و مانع این تصمیم پرخطر شود.

«آبه» به هجدهمین جشنواره فیلم مستند ایران «سینما حقیقت» راه یافته است و در آن، سارا طالبیان به نمایش واقعیت‌های تلخ و پیچیده مهاجرت و تاثیر آن بر مادران می‌پردازد. این مستند تنها قصه صغری نیست؛ بلکه صدای همه مادرانی است که در افغانستان، ایران، عراق و سراسر خاورمیانه با چالش‌های مهاجرت فرزندانشان روبه‌رو هستند.

سارا طالبیان درباره سختی‌های ساخت این مستند می‌گوید: «این فیلم تابستان ۱۴۰۲ در دشت برچی شهر کابل ساخته شد؛ منطقه‌ای که هزاره‌نشین است و به همین دلیل، طالبان با آن‌ها مشکل دارد. چالش‌های دیگری نیز وجود داشت، از جمله این‌که در افغانستان، برای یک زن مستندساز که با دوربین در خیابان‌ها حرکت می‌کند، مشکلات امنیتی و اجتماعی زیادی پیش می‌آید. علاوه بر این، وقتی سوژه‌ات هم یک زن افغان باشد، این دشواری‌ها دوچندان می‌شود.»

سارا طالبیان همچنین توضیح می‌دهد که چگونه توانسته است سوژه مستند را برای حضور در برابر دوربین متقاعد کند؛ زنی که نماینده بسیاری از مادران افغان است، مادرانی که حتی تا سال‌ها پیش نیز با غم دوری فرزندانشان روبه‌رو بوده‌اند. او می‌گوید: «براساس تحقیقاتی که انجام داده‌ام، هیچ جای دنیا به اندازه افغانستان مهاجر ندارد. این شرایط به‌گونه‌ای است که بسیاری از کودکان افغان با مفهوم «خاله»، «دایی»، «عمه» و «عمو» آشنا نیستند؛ چراکه هرگز این بستگان را از نزدیک ندیده‌اند.»

«آبه» به‌عنوان سومین اثر مستند سارا طالبیان، تصویری از کابل و افغانستان جدید ارائه می‌دهد؛ روایتی از زندگی زنانی که در برابر دشواری‌های اجتماعی، اقتصادی و عاطفی ایستادگی می‌کنند. این مستند فقط محدود به مادران افغان نیست، بلکه نماینده تمام مادرانی است که در هر گوشه جهان، فرزندانشان را از دست می‌دهند یا به امید زندگی بهتر به مهاجرت وا می‌گذارند.