صلح اگر بیاید، ما بهتر می درخشیم
برگزاری نمایشگاه سه روزهی صنایع دستی زنان به حمایت از صلح در کابل پایتخت افغانستان، هنوز امید زنان برای آیندهی آزاد و سرشار از موفقیت را نشان میدهد. سعی و تلاش زنان افغانستان علیرغم هجوم دوبارهی طالبان به برخی از مناطق افغانستان در واقع نوعی مقاومت و مبارزه در برابر ذهنیت ارتجاعگرای مردسالاری نمونهی طالبانهاست.
پروانه کبریت
کابل - طالبان معتقدند که زنان بدون محرم از خانه بیرون نشوند، اما برای زنانی که میخواهند کار کنند، تجارت کنند، چه پیشنهاد دارند، ضربه شلاق، تیر تفنگ یا توافق اجتماعی...؟
زنان افغانستان، در شرایطی که صدای شلیک از ولسوالیها به گوش میرسد، نمایشگاه سه روزهی صنایع دستی از صبح چهارشنبه ۲۳ سرطان(تیرماه) آغاز و تا عصر جمعه ۲۵ سرطان ۱۴۰۰ تحت شعار "صلح اگر بیاید، ما بهتر میدرخشیم" را با حمایت مرکز فرهنگی پل سرخ به راه انداختهاند. مسئول مرکز فرهنگی و زنان فعال اجتماعی با برگزاری این نمایشگاه، میخواهند در کنار بهبود یافتن وضع اقتصادی زنان افغانستان، صنایع دستی کشور را نیز رونق دهند.
این نمایشگاه که سه روز میشود برگزار گردیده است، توجه زیادی از شهروندان کابل را به خود جلب نمود. در این نمایشگاه صنایع دستی زنان افغانستان از قبیل لباسهای دستدوزی، زیورات دستساز از سنگها، ظروف محلی و محصولات خانگی چون عسل، ترشی، مرچ و... به نمایش گذاشته شده است.
کیارنگ سعادت، مسؤل صنایعدستی گلنگار و یکی از برگزارکنندهگان این نمایشگاه میگوید، ما این نمایشگاه را به حمایت از صلح که هنوز نامعلوم بوده و سرنوشت زنان در آن مثل یک معما باقی مانده است، برگزار کردیم تا از طریق این نمایشگاه به گوش طالبان، دولت و جامعهی جهانی برسانیم که زنان خواهان صلح که در آن بتوانند به تمام حقوق و وجایب خود دسترسی داشته باشند، هستند. چنانکه دیگر زنان نمیخواهند آن دورهی سیاه طالبانی دوباره برگردد و خانهنشین شوند بلکه میخواهند مثل مردان در جامعه فعالیت کنند.
کیارنگ میافزاید، که حکومت باید در صورت برقراری صلح و در قدرت شریک شدن با طالبان، باید موقف و حقوق زنان را محفوظ نگه دارد و مثل قبل اجازهی کار به آنها داده شود. وی در پیامی برای زنان افغانستان میگوید که هیچگاه تسلیم نشوند و قویتر از قبل تلاش و مبارز کنید تا پیشرفت کنید.
ضیاءگل فردوس جهانی، یکی دیگر از برگزار کنندگان نمایشگاه، مدت چهارده سال میشود در عرصهی تولید صنایعدستی همچون لباس، زیورات و سنگهای قیمتی فعالیت میکند، در ضمن مدت دو سال میشود که تولیدات مواد غذایی از قبیل عسل، مربا، ترشی و زیره را نیز شروع کرده است.
ضیاءگل میگوید، هدف ما از برگزاری نمایشگاه این است تا نشان دهیم که دوباره به عقب برنمیگردیم. وی میگوید زنان در این دو دهه که بعد از ختم دورهی طالبان توانستند خودکفا شوند و به حقوق نسبی خود دست یابند بنا، نمیخواهیم دوباره این حقوق و آزادی اجتماعی خود را از دست بدهیم.
ضیاءگل جهانی بدین باور است که برگزاری اینگونه نمایشگاهها در ترویج فرهنگ و تولیدات وطنی خیلی کمک میکند که دلیل دیگر از فعالیت صنعتی وی نیز محسوب میشود.
متاسفانه، دغدغه و نگرانی زنان تاجر و کارگر تنها نبود امنیت نبوده بلکه شیوع ویروس کرونا و قرنطینهی چند دورهای ضربهی محکم بر وضع اقتصادی هر خانه بخصوص کسانیکه کارگاه یا کاری زیر دست داشتند، وارد کرده است.
زرغونه حیدری، یک تن دیگر از بنیانگذاران مرکز فرهنگی پل سرخ و مسئول برگزاری نمایشگاه صنایعدستی زنان افغانستان در حمایت از صلح میگوید، دلایل زیادی برای برگزاری و حمایت از چنین نمایشگاههایی داریم، در نخست میخواهیم نشان دهیم که ما همبستگی داریم، و زنان تنها نیستند ما همیشه در حمایت از آنها آماده هستیم. دوم اینکه در حمایت از صلح این نمایشگاه را برگزار کردیم و درعین حال هدف دیگری از این نمایشگاه بعد مادی هم بود، چون یک و نیم سال است که در قرنطینه به سر میبریم و اکثرا این زنان نانآور خانه هستند، در این مدت حتا اینها برای یک نان خشک هم پول نداشتند بنا ما خواستیم که برگزاری این نمایشگاه کمک مالی برای زنان شود.