یسری الأحمد 

رقه – شرایط برای الهام شراره فراهم نبود تا استعدادش در زمینه هنرهای تجسمی را به‌خوبی پرورش دهد. با این حال، علاقه و اراده قوی‌اش او را واداشت تا به شهر خود بازگردد و مسیر هنری‌اش را ادامه دهد و قدم‌هایی به سوی موفقیت، شهرت و تمایز در هنر و صنایع دستی بردارد. این انگیزه او را به افتتاح کارگاهی ویژه برای تولید صنایع دستی سوق داد.

الهام شراره، زنی در دهه چهارم زندگی و عضوی از اتحادیه هنرمندان دمشق و خانه خوشنویسی عربی، درباره آغاز مسیر هنری‌اش می‌گوید: «من در خانواده‌ای هنرمند بزرگ شدم. سه خواهر بزرگ‌ترم در زمینه هنرهای تجسمی فعالیت می‌کنند و این برای من مشوقی بود تا در این حوزه وارد شوم. همیشه سعی می‌کردم خواهرانم را در نقاشی تقلید کنم. به همین دلیل وارد مؤسسه هنرهای تجسمی شدم تا استعدادم را در این زمینه تقویت کنم.»

او به شرایطی که او را برای سال‌ها از هنر دور کرد نیز اشاره می‌کند: «به دلیل جنگی که در سوریه به‌طور کلی و به‌ویژه در شهرم اتفاق افتاد، مجبور شدم به خارج از کشور سفر کنم. به همین دلیل نتوانستم مسیر هنری‌ام را ادامه دهم و به رویایم برای تبدیل شدن به یک هنرمند تجسمی معروف دست یابم. با اینکه در زمینه هنر کار کردم، اما در مقیاس بسیار محدود. پس از ازدواج و تولد فرزندانم و وقتی که آن‌ها بزرگ‌تر شدند، تصمیم گرفتم به کشورم بازگردم و مسیرم را ادامه دهم. من اجازه ندادم غربت شور و شوقم را از من بگیرد یا رویایم را برباید. برعکس، این شرایط عزم من را قوی‌تر کرد.»

درباره موضوعاتی که در آثار هنری‌اش به آن‌ها می‌پردازد، الهام توضیح می‌دهد: «من به مسائل اجتماعی مانند سختی‌ها، فقر، درد و رنج، به‌ویژه رنجی که مردم سوریه تجربه کرده‌اند و هنوز هم ادامه دارد، علاقه‌مند هستم. همچنین در تابلوهای خود به کودکانی که دچار ناتوانی‌های جسمی هستند یا از اختلالاتی مانند اوتیسم و ضعف عضلانی رنج می‌برند، می‌پردازم تا به تبعیض و نژادپرستی علیه آن‌ها توجه کنم. این تابلوها پیام انسانی دارند که احساس آن‌ها را منتقل کرده و نگرش دلسوزانه جامعه را تغییر دهند. من دو فرزند با ناتوانی جسمی داشتم و به همین دلیل احساس آن‌ها را به‌خوبی درک می‌کنم. یکی از برجسته‌ترین تابلوهایم تصویری از سندروم داون است که در آن نشان دادم چگونه امید همراه با درد وجود دارد و از طریق آن بیان کردم که ناتوانی، جسمی نیست بلکه فکری است.»

او درباره افتتاح کارگاه خود برای تولید کیف‌های دستی تزئین‌شده با نقاشی‌های هنرهای تجسمی توضیح می‌دهد که چگونه تجربه و استعدادش در هنرهای تجسمی را در صنایع دستی به کار گرفته، به‌ویژه در تولید کیف‌های دستی: «من طرح‌های هنری و نقاشی‌های معروف هنرمندان جهان مانند تابلوی 'شب پرستاره' را روی کیف‌ها اجرا می‌کنم.»

الهام در مورد مراحل تولید کیف‌های دستی، کلاه‌ها و کفش‌ها می‌گوید: «ابتدا طرحی برای هر قطعه ایجاد می‌کنم و آن را روی کاغذ طراحی می‌کشم، سپس طرح را روی پارچه منتقل می‌کنم تا اندازه دقیق آن مشخص شود و بعد آن را با ماشین دوخت می‌دوزم. مرحله بعدی تزئین و افزودن جزئیات به کیف است که ممکن است شامل خوشنویسی عربی، نوارهای ساتن، گلدوزی یا نقاشی باشد. این تزئینات براساس درخواست مشتریان انجام می‌شود. سپس رنگ کیف را انتخاب می‌کنم تا با رنگ‌های تزئینات هماهنگ باشد و در نهایت طرح را روی کیف چاپ می‌کنم.»

الهام به هدفش از راه‌اندازی این پروژه نیز اشاره می‌کند: «با این تجربه و افتتاح کارگاهم، می‌خواستم زنان، به‌ویژه زنانی که سرپرست خانواده هستند، را تشویق کنم که به خود متکی باشند و این مهارت را یاد بگیرند تا برای زنان دیگر هم فرصت‌های شغلی ایجاد کنند و به استقلال اقتصادی دست یابند.»

دمشق و اطراف آن به‌خاطر صنایع دستی منحصر‌به‌فرد مشهور هستند، اما ایده پروژه الهام شراره جدید است و با استقبال خوبی مواجه شده است. او حالا یک برند تجاری با نام خود دارد و محصولاتش را به شهرهای مختلف سوریه از طریق اینترنت می‌فروشد. او می‌گوید که بازارهای سوریه مملو از محصولات او هستند.

درباره روش بازاریابی خود برای افزایش فروش، الهام می‌گوید: «من در بازاریابی الکترونیکی تجربه دارم و با هر محصولم یک هدیه به مشتریان می‌دهم. همچنین با توجه به مد روز، هر از گاهی ایده‌ها و نوآوری‌های جدیدی به محصولاتم اضافه می‌کنم. این روش بازاریابی باعث شد که در بین بسیاری از رقبایم موفق باشم و از بین چهل زن که در این حوزه فعالیت دارند، انتخاب شوم.»

و به دو روش بازاریابی محصولات خود نیز اشاره می‌کند: «یکی بر اساس تولید و دیگری براساس سفارش. ابتدا ایده‌ای را طراحی و اجرا می‌کنم و آن را به فروشگاه‌های بازار عرضه می‌کنم. سفارش‌های مشتریان نیز براساس نوع، اندازه و تزئینات کیف انجام می‌شود.»   

الهام شراره امیدوار است کارگاهش را گسترش دهد تا تعداد بیشتری از زنان را جذب کند. او پیامی هم برای زنان دارد: «زنان باید حقیقت و توانایی‌های خود را بشناسند، در جامعه نقش فعال داشته باشند و از هیچ سختی یا مانعی نترسند. آن‌ها باید در عرصه‌های مختلف تجربه کنند و در زمینه‌ای که به آن علاقه دارند، خلاقیت به خرج دهند.»