زخم‌های ماندگار انقلاب ژینایی
زخمی‌هایی کە نتوانستند بە بیمارستان مراجعە کنند هنوز درمان نشده‌اند، حتی بعضی از آنها یکی دوماه است ساچمه‌ها در بدنشان است و به دلیل نبود مداوای درست باید آنها را با خود حمل کنند.
هیما راد
سنە- طبق تحقیقات انجام شده زخمی‌ها از خانواده‌های کم درآمد و قشر ضعیف جامعه هستند آنها برای حقوق اولیه خود به اعتراضات پیوسته‌اند و اکنون بسیاری با بدن زخمی، بسیاری در زندان و تعداد قابل توجهی جانباختەاند، اما هنوز روح مبارزه در دل مردم زنده است و هیچ کدام مانع مبارزه آنها نشده است.
درست است که مردم خود جوش با تشکیل گرو‌ە‌هایی اقدام به درمان زخمی‌ها کردند، اما بسیاری از آنها شانس درمان خانگی را هم نداشتند و خود نیز نتوانسته‌اند ساچمه‌ها را بیرون بیاورند به همین دلیل ساچمه‌ها در بدنشان جا خوش کرده‌اند.
فردی که در اعتراضات مهر ماه نزدیک به چهل ساچمه به قسمت ساق پا تا باسن او اصابت کرده است می‌گوید فقط توانسته ده ساچمه را بیرون بیاورد و بقیه هنوز در بدنش است.
وی به دلیل ترس از گرفتار شدن به دست نیروهای امنیتی نمی‌تواند به بیمارستان مراجعه کند.
نمونه‌های زیادی از این دست سلامت خود را به دلیل نبود امکانات پزشکی در خانه و عدم مراجعه به بیمارستان به طور کامل به دست نیاورده‌اند و هنوز میزبان ساچمه‌های سرکوبگران هستند.