نسل جدید هنرمندان زن در لیبی؛ از بوم نقاشی تا صحنه نمایش

زنان جوان در لیبی، با اعتمادبه‌نفس و بلندپروازی استعدادهای هنری خود را در زمینه‌هایی چون نقاشی و بازیگری شکوفا می‌کنند. آن‌ها با پشت سر گذاشتن دشواری‌ها، بر نقش کلیدی خانواده در پرورش خلاقیت تأکید دارند.

هندیه العشیبی

بنغازی- زنان جوان در لیبی از استعدادهای گوناگونی برخوردارند که شکوفایی برخی از آن‌ها، همچون نقاشی، خوانندگی و بازیگری، نیازمند آموزش و تمرین است. این مهارت‌ها برای رشد و تعالی، به حمایت مدارس و مراکز آموزشی وابسته هستند.

بازیگری در سنین کودکی و نوجوانی، می‌تواند تجربه‌ای فوق‌العاده برای نوجوانان باشد. با این حال، این فعالیت باید متعادل، تحت نظارت خانواده و متناسب با مراحل رشد کودک انجام شود تا به تحصیل و آینده‌ی او لطمه‌ای وارد نکند.

 

ایجاد توازن میان تحصیل و استعداد

 

 

لمیس سالم الخراز، نوجوان سیزده‌ساله‌ی اهل بنغازی، با استعداد درخشان خود در سریال «هدرازی ۱۲» که از شبکه‌های محلی لیبی پخش می‌شد، چشم‌ها را به خود خیره کرد. او با ایفای نقش در کنار هنرمندان پیشکسوت این کشور، به دلیل تسلط ماهرانه‌اش بر نقش، تحسین گسترده‌ی بینندگان را برانگیخت.

لمیس الخراز که دانش‌آموز مقطع راهنمایی است، با حمایت خانواده‌اش توانست در یکی از مهم‌ترین سریال‌های درام لیبی به ایفای نقش بپردازد. او اکنون خود را برای شرکت در مسابقه‌ی «مجری کوچک» که به‌زودی برگزار خواهد شد، آماده می‌کند.

او می‌گوید: «خانواده‌ام نقش بسیار بزرگی در پرورش استعدادهای من، به‌خصوص در زمینه‌ی بازیگری، داشتند. به لطف حمایت آن‌ها توانستم در آثار نمایشی متعددی حضور یابم و از هنرمندان بزرگی چون فرج عبدالکریم، میلود العمرونی، بسمه الاطرش و همچنین عبیر الترهونی که مربی من بود و در ایفای نقش‌ها یاری‌ام می‌کرد، بسیار بیاموزم.»

لمیس الخراز به دشواری‌های حرفه‌اش نیز اشاره می‌کند، به‌ویژه هم‌زمانی فیلم‌برداری با امتحانات مدرسه. او توضیح می‌دهد: «ناچار بودم در پشت صحنه یا پس از پایان کارم درس بخوانم. این شرایط واقعاً سخت و طاقت‌فرسا بود، چون تحصیل و آینده‌ی علمی‌ام برایم اولویت دارد و باقی زمانم هم صرف هنر و بازیگری می‌شد.»

 

اهمیت حمایت از استعدادهای جوان

 

 

درخشش این استعداد، بی‌تردید ریشه در حمایت‌های مادرش دارد. فتحیه محمد، مادر لمیس که معلم زبان انگلیسی است و بیش از بیست سال است که در بنغازی زندگی می‌کند، می‌گوید: «لمیس از همان کودکی در تقلید رفتار دیگران، چه کودک و چه بزرگ‌سال، مهارت داشت و بسیار شیرین‌زبان بود. وقتی او را با خود به محل کارم در رادیو و تلویزیون می‌بردم، بی‌درنگ میکروفون را می‌گرفت و بدون ذره‌ای ترس یا کم‌رویی، با اعتمادبه‌نفس صحبت می‌کرد.»

مادرش همچنین به استعداد دخترش در یادگیری زبان اشاره می‌کند: «لمیس حتی کلمات زبان‌های ناآشنا را به‌سرعت به خاطر می‌سپرد. برای مثال، وقتی دوستان آمازیغ‌زبانم را می‌دیدیم، او فوراً کلماتی از زبان آن‌ها را یاد می‌گرفت و تقلید می‌کرد.» همین نشانه‌ها بود که مادرش را مصمم کرد تا مهارت بازیگری و تقلید را در او پرورش دهد، به‌خصوص که لمیس به‌خوبی نقش‌هایی را که در تلویزیون یا اینترنت می‌دید، بازآفرینی می‌کرد.

او همچنین از نقش هنرمندان زن لیبیایی، به‌ویژه عبیر الترهونی، کمدین سرشناس، در حمایت از استعدادهای جوان قدردانی می‌کند. عبیر الترهونی با اختصاص وقت خود، اصول و فنون بازیگری را به لمیس آموخت.

از سوی دیگر، زنان جوان دیگری در لیبی در شاخه‌های گوناگون نقاشی خوش می‌درخشند. نقاشی، هنری انعطاف‌پذیر است که به هنرمند اجازه می‌دهد آن را با مهارت‌های دیگر بیامیزد و برای بیان افکار و احساسات خود، جهانی از اشکال، رنگ‌ها و خطوط را بر بوم بیافریند.

 

نقاشی، ابزاری برای خودسازی و بیان اندیشه

 

 

ریان خلیل البرعصی، نقاش شانزده‌ساله‌ی دبیرستانی، نمونه‌ی دیگری از این استعدادهاست. او با حمایت خانواده و دوستانش، استعداد خود را در نقاشی فیگوراتیو پرورش داده و آثارش را در چندین نمایشگاه محلی به نمایش گذاشته است.

ریان نقاشی را از نُه‌سالگی آغاز کرده و می‌گوید: «خانواده‌ام همیشه حامی من در پرورش استعدادم بوده‌اند. آن‌ها از هیچ کمکی برای فراهم کردن زمینه‌ی رشد و شکوفایی من دریغ نمی‌کنند.»

به لطف همین حمایت‌ها، ریان در مسیر یادگیری اصول نقاشی با چالش خاصی روبه‌رو نشده است. اکنون، رؤیای مشترک او و خانواده‌اش این است که به هنرمندی صاحب‌سبک و مشهور تبدیل شود.

ریان در پاسخ به سؤالی درباره‌ی مهم‌ترین اثرش، همه‌ی تابلوهای خود را ارزشمند می‌داند: «نمی‌توانم یکی را بر دیگری ترجیح دهم. هر کدام از آثارم داستان و زیبایی‌شناسی منحصربه‌فرد خود را دارند.»

پرداختن به نقاشی و شرکت در نمایشگاه‌ها، هرگز مانع پیشرفت تحصیلی ریان نشده است. او با یک برنامه‌ریزی دقیق، میان هنر و درس توازن برقرار کرده و خانواده‌اش نیز در این مسیر همواره یاریگر او بوده‌اند.

ریان در پایان، تمام زنان جوان بااستعداد را تشویق می‌کند که با تمرین و ممارست، مهارت‌های خود را پرورش دهند. او آموختن نقاشی را راهی برای ابراز وجود می‌داند و معتقد است این هنر به رشد درونی و بازتاب زیبای اندیشه‌ها کمک می‌کند.