مرکز خبر – بر اساس گزارش IPBES، یک نهاد مستقل علم و سیاست بین‌دولتی که توسط سازمان ملل حمایت می‌شود، حدود یک میلیون گونه در جهان در معرض انقراض هستند. شاید تعجب­آور باشد که بدانید حتی زرافه­ها، طوطی­ها و درختان بلوط و همچنین کاکتوس­ها و جلبک­های دریایی در فهرست گونه­های در معرض خطر قرار دارند.

جلبک دریایی یکی از بازماندگان بزرگ زمین است که اقوامش را می‌توان حدود ۱.۶ میلیارد سال قبل جستجو کرد. جلبک دریایی با فراهم کردن زیستگاه و غذا برای حیات زیر آب، نقش حیاتی در اکوسیستم‌های دریایی ایفا می­کند. گونه­‌های بزرگ مانند کلپ بستر رشد ماهی­‌ها زیر آب هستند با این حال، لایروبی مکانیکی، افزایش دمای دریا و ایجاد زیرساخت‌های ساحلی در کاهش آنها نقش دارد.

درختان جهان از جهات مختلفی از جمله قطع درختان، جنگل‌­زدایی برای صنعت و کشاورزی، هیزم برای گرمایش و پخت و پز و تهدیدات مرتبط با آب و هوا مانند آتش‌سوزی در معرض تهدید هستند.

بر اساس فهرست قرمز گونه­‌های در معرض خطر اتحادیه‌ی بین‌­المللی حفاظت از طبیعت (IUCN)، تخمین زده می‌­شود که ۳۱ درصد از ۴۳۰ گونه‌­ی بلوط جهان در معرض انقراض هستند و ۴۱ درصد مشمول «نگرانی حفاظتی» شده­‌اند که عمدتا به دلیل جنگل‌­زدایی برای کشاورزی و سوخت برای پخت و پز است.

زرافه‌ها برای گوشتشان هدف قرار می­‌گیرند و زیستگاهشان به خاطر برداشت بی­رویه چوب و افزایش تقاضا برای زمین­ه‌ای کشاورزی تخریب می‌­شود. تخمین زده می‌­شود که تنها حدود ۶۰۰ زرافه­ی غرب آفریقا در طبیعت باقی مانده است.

 

نتایج فاجعه‌بار برای بشریت

به گفته‌ی کارشناسان سازمان ملل، بحران تنوع زیستی تشدید خواهد شد و نتایج فاجعه‌باری برای بشریت به همراه خواهد داشت، مگر اینکه انسان با طبیعت به شیوه‌ای پایدارتر تعامل کند.

گزارش IPBES کاملاً روشن می‌کند که گونه‌های جنگلی منبع ضروری غذا، سرپناه و درآمد هستند. فقط زمانی که تنوع زیستی و عملکرد اکوسیستم حفظ شود، می‌­تواند استفاده‌­ی پایدار برای انسان داشته باشد و به رفاه او کمک کند. با ادامه­‌ی استفاده ناپایدار از این منابع، ما فقط خطر از دست دادن و آسیب این گونه‌­ها را تشدید نمی‌کنیم، بلکه به گفته­‌ی سوزان گاردنر، مدیر بخش اکوسیستم برنامه‌ی محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP): «بر سلامت و رفاه خود و نسل بعدی یا صدها میلیون نفر در سراسر جهان تأثیر می‌گذاریم.»

 

ایجاد تحول‌های اساسی­ برای کاهش از دست رفتن تنوع زیستی ضروری است، مانند توزیع عادلانه‌ی هزینه­ها و منافع، تغییرات ارزش‌های اجتماعی و سیستم­‌های حکمرانی موثر است.

در حال حاضر، دولت‌ها در سرتاسر جهان سالانه بیش از ۵۰۰ میلیارد دلار در زمینه­‌های آسیب‌­زایی هزینه می‌کنند که به تنوع زیستی آسیب می‌رساند تا از صنایعی مانند سوخت‌های فسیلی، کشاورزی و شیلات حمایت کنند. کارشناسان می­‌گویند این بودجه باید برای ایجاد انگیزه برای کشاورزی احیا کننده، سیستم­‌های غذایی پایدار و نوآوری­‌های مثبت در طبیعت استفاده شود.