اخلاص الحمرونی

تونس -زنان روستایی با تکیه بر دانش عمیق خود از طبیعت، نقش مهمی در مدیریت منابع طبیعی مانند آب، خاک و جنگل دارند. آنها با بهره‌گیری از این دانش، روش‌های کارآمدی برای تأمین معاش خانواده ابداع کرده‌اند.

بانک جهانی زنان روستانشین، تونس را الگوی موفقی در حفظ محیط زیست می‌داند. این زنان با زندگی ساده و دور از پیچیدگی‌های شهری، روش‌هایی پایدار و سازگار با محیط زیست را در پیش گرفته‌اند.

در گفتگو با جویده محمودی، فعال محیط زیست و مربی کشاورزی در سیدی بوزید، او به تجربیات خود در زمینه کارآفرینی، اقتصاد و آبیاری اشاره کرد. محمودی که دانش عمیقی در حوزه توسعه پایدار و تغییرات اقلیمی دارد، معتقد است مسئولیت‌های زنان روستایی همتراز با زنان شهری است.

به گفته او، تغییرات اقلیمی چالش‌های جدی برای زنان روستایی ایجاد کرده است. افزایش دما و خشکسالی مداوم، وظایف آنها را دشوارتر ساخته است.

محمودی تأکید می‌کند که تفاوت چشمگیری بین امکانات زندگی شهری و روستایی وجود دارد. محرومیت از حقوق اساسی مانند آموزش و اشتغال، زنان روستایی را ناگزیر به مدیریت هوشمندانه زندگی و خلق فرصت‌های جدید کرده است.

محمودی به رویکرد غریزی زنان روستایی در حفظ محیط زیست اشاره کرد. به گفته او، این زنان گرچه آموزش رسمی در زمینه توسعه پایدار ندارند، اما با روش‌های سنتی خود به حفظ محیط زیست کمک می‌کنند.

او شیوه‌های پایدار کشاورزی زنان روستایی را این‌گونه توصیف می‌کند: «کشاورزی ارگانیک بدون استفاده از مواد شیمیایی، کاشت متنوع محصولات برای حفظ حاصلخیزی خاک، و پرهیز از وسایل نقلیه موتوری برای کاهش آلودگی هوا. همچنین استفاده از پسماندهای کشاورزی برای پخت و پز، مصرف سوخت‌های فسیلی را کاهش می‌دهد.»

این روش‌های ساده اما مؤثر، ضمن تأمین امنیت غذایی خانواده‌ها، به حفظ منابع طبیعی برای نسل‌های آینده نیز کمک می‌کند.

محمودی بر تأثیر مثبت روش‌های ساده زندگی روستایی در حفظ محیط زیست تأکید می‌کند. بازیافت پسماندهای حیوانی و گیاهی، ضمن کاهش تولید دی‌اکسید کربن، به پاکیزگی محیط نیز کمک می‌کند.

مبارکه عانی از روستای سیدی بوزید بر نقش مهم زنان در حفاظت از محیط زیست تأکید می‌کند و می‌گوید فعالیت‌های آنها هیچ آسیبی به منابع طبیعی نمی‌رساند. او می‌گوید: «با شروع فصل برداشت زیتون، شاخه‌های هرس شده را زیر آفتاب خشک می‌کنیم تا در زمستان برای پخت و پز و گرما به جای گاز استفاده کنیم. از کود دام‌هایمان برای تقویت خاک بهره می‌بریم و از پوست و پشم آنها برای ساخت تشک و لباس استفاده می‌کنیم.»

 عانی می‌افزاید که زنان منطقه تنها از مواد طبیعی برای تغذیه و پوشاک بهره می‌برند و با حفاظت از محیط زیست، آینده‌ای پاک را برای نسل‌های بعد تضمین می‌کنند.