گیاه سنبل آبی «Eichhornia crassipes» علی رغم زیبایی اش در پهنه تالاب بین‌المللی انزلی، مدت‌هاست جا خوش کرده و این روزها در حال گسترش و تکثیر است.

گفتنی است سال‌هاست که کارشناسان و فعالان محیط زیست در رابطه با گسترش این گیاه و نابودی کامل تالاب انزلی هشدار می‌دهند، اما بی‌توجهی مسئولان محیط زیست، در این رابطه باعث شده است که هر سال شرایط این تالاب وخیم‌تر شود.

این گیاه غیر بومی علی‌رغم زیبایی اش مشکلات زیست محیطی فراوانی را به وجود می‌آورد، سنبل آبی به دلیل رشد بسیار سریع، سطح وسیعی از رودخانه‌ها و باتلاق‌ها را می‌پوشاند که در این شرایط عبور و مرور شناورها غیر ممکن شده و فعالیت‌های توریستی و تفرجی منطقه مختل می‌شود و می‌تواند تاثیرات مخربی بر ماهیگیری و اقتصاد منطقه داشته باشد.

پوشش این گیاه سبب توقف فتوسنتز و کاهش اکسیژن آب شده و زندگی آبزیانی مثل ماهی‌ها به خطر می‌افتد، رشد آن اثر منفی روی گیاهان و جانوران بومی گذاشته، زیرا این گیاه در محدوده خود اجازه رشد و نمو به هیچ گیاه آبزی دیگری را نمی‌دهد و محیط‌های آبی را کاملاً در تسلط خود می‌گیرد و باعث کاهش تنوع زیستی منطقه می‌شود، سنبل آبی با اکوسیستم سواحل دریای خزر و تالاب‌های ایران سازگار است و می‌تواند موجب کاهش کارایی کانالهای انتقال آب به‌ویژه در آبیاری تناوبی، اتلاف آب، همچنین افزایش هزینه لایروبی شود.

لازم به ذکر است سنبل آبی طبق گزارش برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، بومی آمازون بوده و یکی از بدترین گونه‌های گیاه«علف هرز»، آبی جهان است. این گیاه در سال ۱۳۹۱ برای اولین بار در آب‌بندان عینک رشت مشاهده و پس از آن در برخی منابع آب‌های طبیعی شمال ایران همچون تالاب انزلی گزارش شد.