فادیا جمعە

بیروت- در جنوب لبنان، به ویژه در روستاها و شهرهای مرزی، بسیاری از زنان به همراه خانواده‌هایشان مجبور به مهاجرت شده‌اند و منابع امرار معاش خود را از دست داده‌اند. ویرانی تنها خانه‌ها و محله‌های مسکونی را در برنگرفته است، بلکه باغ‌ها و بستان‌های درختان زیتون که شاهرگ حیات این مناطق آسیب دیده به حساب می‌آیند را نیز در بر گرفته است.

زنان جنوب لبنان از لحاظ تاریخی همواره مبارز و تحمل‌پذیر بوده‌اند و شرایط سخت و طاقت‌فرسای زندگی را متحمل شده‌اند، به ویژه آن دسته که در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. برخی از آنان در برداشت محصولات زیتون فعالیت می‌کنند، برخی باغ‌هایی را از مالکان اجاره نموده و امرار معاش می‌کنند و گروهی نیز در تهیه ملات و بهره‌برداری از گیاهان دارویی و عطری مشغول به فعالیت هستند.

مساحت قابل توجهی از اراضی کشاورزی در اثر آتش‌سوزی‌های ناشی از به کارگیری گلوله‌های فسفری ممنوعه بین‌المللی توسط اسرائیل، دچار خسارت شده‌اند. این امر در کنار مهاجرت، موجب تشدید رنج و مشقت زنان جنوب لبنان شده است. زنان جنوبی بخش عمده‌ای از نیروی کار در بخش تولید زیتون، از برداشت تا فرآوری و نگهداری درختان را تشکیل می‌دهند.

ودیعه طحینی، ساکن شهر مرزی عیتا شعب در جنوب لبنان که یکی از شهرهای هدف حملات، ویرانی و آوارگی ساکنان بوده است، اظهار داشت: فصل برداشت زیتون امسال با خسارت روبرو شد و پایان یافت ما نه از محصول زیتون و نه از روغن آن، سودی نبردیم. منابع امرار معاش ما به ویژه در زمینه تولید گندم، آسیب دیده است. همچنین فصل برداشت انگور را از دست دادیم.امیدواریم بتوانیم به شهرمان بازگردیم و پس از آن همه‌چیز قابل جبران خواهد بود.

نهاد حرب از اهالی بنت جبیل تأکید نمود: اراضی کشاورزی و فصل برداشت در این منطقه، در اثر بمباران‌ها و آتش‌سوزی‌های اخیر دچار خسارت شدید شده‌اند. کشاورزان قادر به تهیه ملات و تولید روغن نبوده‌اند. همه چیز در اثر درگیری‌های نظامی اخیر صدمه دیده است. کشاورزان پس از ورود به مزارع و باغ‌ها، هیچ چیز حاصل نکرده و مجبور به ترک آن‌ها شده‌اند. وی خاطرنشان کرد که برداشت زیتون و تولیدات زراعی، منبع اصلی گذران زندگی اهالی به شمار می‌رود و متأسفانه امسال این منابع دچار وقفه و اختلال شدید شده است.

زمزم سعید نجیبه، از اهالی شهر مرزی بیت لیف توضیح داد: ما در حال حاضر آواره هستیم و در یک مدرسه در شهر صور اقامت داریم. به دلیل شرایط ناامن، قادر به بازگشت به شهرمان برای برداشت محصول زیتون نبوده‌ایم. همسر عموی من با وجود مخاطرات، به مزارع رفته و مقدار اندکی زیتون برداشت کرده است، ولی متأسفانه ما نتوانسته‌ایم کلیت فصل برداشت را جمع‌آوری و محصول را وارد بازار کنیم.

او افزود: در گذشته ما اقدام به اجاره باغ‌های زیتون می‌کردیم که منبع درآمد ما به ‌شمار می‌رفت، اما امسال به دلیل شرایط پیش آمده، قادر به اجاره هیچ باغی نبوده‌ایم. همچنین، ما یک گاوداری داشتیم که نیمی از آن در جریان درگیری‌های اخیر آسیب دیده است. تعدادی گاو همچنان در اختیار ماست که آن‌ها را نزد افرادی گذاشته‌ایم تا از آن‌ها نگهداری کنند، اما متأسفانه هیچ سود و درآمدی از شیر و فرآورده‌های لبنی به دست نمی‌آوریم. بنابراین می‌توان گفت که جنگ ما را نه تنها از خانه‌هایمان، بلکه از منابع اصلی درآمدمان نیز محروم کرده است.

سهام حمود از اهالی بیت لیف که پس از فوت همسرش، تنها نان‌آور خانواده به‌شمار می‌رود، می‌گوید: من در زمینه‌های کشت توتون، تولید زعتر و همچنین فروش زیتون مشغول به فعالیت بودم، اما اکنون نه زیتونی در دسترس است و نه فصل برداشت توتون فرا رسیده است. ما هیچ فعالیت اقتصادی‌ای انجام نداده‌ایم. همسرم فوت کرده، دخترم بیمار است و باید او را نزد پزشک ببرم. ما در حال حاضر آواره شده‌ایم و در یک مدرسه در شهر صور سکونت داریم و به هر نوع کمکی نیازمندیم، زیرا توان بازگشت به شهرمان را نداریم. فصول برداشت میوه‌هایی مانند هندوانه و زعتر نیز فرا رسیده، ولی متأسفانه قادر به استفاده از آن‌ها نیستیم.

او افزود: ما قادر به ترک محل اقامت فعلی‌مان نیستیم، زیرا بمباران‌های هوایی به طور شبانه‌روزی ادامه دارد. تلفات و خسارات انسانی بسیاری رقم خورده و خانه‌های زیادی ویران شده است. در چنین شرایطی، امکان بازگشت به شهرمان و بررسی وضعیت منابع درآمد و دارایی‌هایمان را نداریم.

نهی الکاظم از اهالی شهر مرزی بستان برکه ریشا گفت: ما دارای باغ‌های زیتون هستیم که برخی در مناطق مرزی واقع شده‌اند و اکنون امکان برداشت از آن‌ها را نداریم. من به تولیدات باغ خانوادگی‌ام وابسته بودم و هر سال حدود ۱۰ گالن روغن زیتون تولید می‌کردم که البته بسته به وضعیت فصل، ممکن بود مقدارش بیشتر یا کمتر باشد. همچنین یک باغ زیتون در روستای یارین اجاره کرده بودم که به همراه خانواده‌ام آن را برداشت می‌نمودیم. سهم خود از روغن را می‌فروختم تا هزینه‌های زندگی و تحصیل فرزندانم را تأمین کنم، اما هنگام شروع درگیری‌ها به بیروت مهاجرت کردیم و فرزندانم را در مدارس آنجا ثبت‌نام نمودم. پس از اعلام آتش‌بس به همراه همسرم به روستای القوزح بازگشتیم، ولی با از سرگیری دوباره حملات هوایی مجبور به ترک مجدد منطقه شدیم."

او گفت: من صاحب یک گله بز بودم که نیمی از آن‌ها طی درگیری‌های اخیر کشته شدند. برخی بزهای باردار نیز سقط جنین کردند. در مجموع حدود ۹۰ رأس از بزهای ما در بمباران‌ها تلف شدند. من مادر پنج دختر و دو پسر هستم، با این شرایط چه باید بکنم؟ پسرم و همسرم در روستای القوزح مانده‌اند و ما در اینجا در مدارس به سر می‌بریم.