فریبا بابایی

کرماشان - ترجیح می‌دهد با هویت مجهول با من مصاحبه کند، وقتی دلیلش را می‌پرسم می‌گوید: «نمی‌دانم، چیز سیاسی‌ای هم قرار نیست بگیم ولی باز به نظرم اینجوری بهتره». به وی می‌گویم نگرانی‌اش را درک می‌کنم و با احترام به تصمیمش از چهرەاش تصویری ثبت نمی‌کنم و نامش پیش من محفوظ می‌ماند. وی که زنی ۳۷ ساله است و به گفتەی خودش از وضعیت مالی مناسبی در خانواده برخوردارند. اکنون مستقل و تنها زندگی می‌کند، اما همچنان حمایت مالی خانواده را دارد و بیشتر به دلیل علاقه به رانندگی و پرهیز از تنهایی و بیکاری تصمیم گرفتە است به مسافرکشی بپردازد. در گفت‌وگوی کوتاهی که باهم داشتیم از تابو بودن مسافرکشی برای زنان، سنت‌شکنی وی، تفکیک جنسیتی مشاغل، میزان امنیت جنسی در کارش و آزارهایی که تجربە کرده است پرسیدیم که پاسخ‌های وی را در زیر خواهیم خواند.

 

«مسافرکشی در روحیه و روابط اجتماعی‌ام تٲثیر مثبت داشته»

ابتدا از وی در خصوص وضعیت کلی زندگی‌اش و اینکه چطور تصمیم گرفتە است به شغل مسافرکشی بپردازد پرسیدیم که او اینگونه پاسخ داد: من ۳۷ دارم، فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد در رشتەی اقلیم‌شناسی هستم. خیلی وقت است که بیکار هستم و از بیکاری در خانه خیلی اذیت می‌شدم، دو سه ماه قبل از عید نوروز امسال وارد اسنپ شدم. دیدم که خیلی خوب است و هم در روحیه، هم در زندگی شخصی‌ام، هم در روابط اجتماعی‌ام تٲثیر مثبت داشت و آن شرایط تکراری و تنهایی‌ و بیکاری‌ام در خانه تغییر کرد و خیلی بهتر شد.

 

«نمی‌شود مرد و زن را جدا کرد»

سپس نظرش را در خصوص تفکیک جنسیتی شغل‌ها و اینکه مسافرکشی به صورت سنتی یک شغل مردانه تلقی می‌شود جویا شدیم که وی عنوان کرد: در مورد شغل‌هایی که از قدیم مردانه و زنانەاش کردەاند، الان خیلی تفاوت کرده است. اکنون توانایی و اعتماد به‌نفس زنان خیلی بالا رفته است. خیلی از زنان هستند که کارهای خیلی سخت‌تری را انجام می‌دهند. مثلا حتی به رانندگی اتوبوس بین‌شهری می‌پردازند، یا مثل من رانندگی را دوست دارند و شاید خیلی بهتر از مردان رانندگی کنند. در این شرایط و زمانه به نظر من نمی‌شود مرد و زن را جدا کرد و تقریبا [توانایی‌هایشان] مثل هم است. در خیلی چیزها شاید توانایی که یک زن دارد خیلی بیشتر از یک مرد باشد.

 

«باید امنیت زنان بیشتر شود»

وی همچنین دربارەی آزارهای کلامی و مزاحمت‌های تلفنی در طول این چند ماهی که به مسافرکشی پرداختە است، توضیح داد: در این مدت [که مشغول کار بودەام] مردان زیادی سوار ماشین شدەاند، خیلی از آنان با احترام و با شخصیت رفتار کردەاند، ولی بعضی از آنها هم که شمارەی من [به دلایل کاری] دستشان افتاده است، شب پیام دادەاند و حرف‌هایی مثل «چه رانندگی خوبی»، «از لایی کشیدنتان خوشم آمد»، «فردا سرویس من می‌شوی»، «فردا می‌آیی من را برسانی» و ... مدتی اینگونه با پیام دادن و تماس گرفتن اذیت می‌کنند ولی در نهایت خسته می‌شوند و دست از مزاحمت برمی‌دارند. باید کمی روی روابط اجتماعی کار شود، امنیت جامعه و امنیت زنان بیشتر شود.

 

«از هیچ چیزی نترسید»

وی در پایان پیامی را خطاب به دیگر زنان به زبان آورد و با این جملات به سخنانش خاتمه داد: در آخر هم خطاب به زنان می‌گویم که از هیچ چیزی نترسند، از پس هر کار و موقعیتی برمی‌آیند و می‌توانند انجامش دهند. هر کاری که دلشان می‌خواهد بلند شوند و انجامش دهند، از هیچ چیزی نترسند چون وقتی بخواهند مطمئنا می‌توانند انجامش دهند.