سیلوا ابراهیم

منبج - نسرین العلی، فعال کمپین مبارزه با خشونت علیه زنان، خشونت سیاسی را خشن‌ترین نوع خشونت علیه زنان می‌داند و می‌گوید نظام زندان و اعدام در ایران، نمونه بارز این خشونت است.

او می‌گوید علی‌رغم وجود قوانین و معاهدات بین‌المللی برای حمایت از زنان، آنها همچنان قربانی خشونت سیاسی هستند، زیرا خود حکومت‌ها عامل خشونت‌اند. حکومت‌ها با توجیهات مذهبی یا دلایل دیگر، قوانینی علیه زنان وضع می‌کنند تا خشونت علیه آنان را قانونی جلوه دهند. به این ترتیب، اعمال خشونت علیه زنان بدون هیچ پیامدی ادامه می‌یابد. این رویه نه تنها در ایران، بلکه در ترکیه، افغانستان و بسیاری کشورهای دیگر نیز دیده می‌شود. در این کشورها زنان از فعالیت در عرصه‌های مختلف منع می‌شوند و هر زنی که این محدودیت‌ها را نپذیرد، با خطر زندان و اعدام روبرو می‌شود.

نسرین العلی، فعال کمپین مبارزه با خشونت علیه زنان در منطقه منبج سوریه، می‌گوید گرچه خشونت علیه زنان اشکال مختلفی چون خشونت اجتماعی و اقتصادی دارد، اما خشونت سیاسی، که کمتر به آن توجه می‌شود، خطرناک‌ترین نوع آن است. او وضعیت ایران را نمونه بارز این خشونت می‌داند: «حکومت ایران علیه فعالان، مدافعان حقوق بشر و روزنامه‌نگاران زن و هر صدای معترضی، خشونت می‌ورزد و حتی در امور شخصی زنان مانند پوشش نیز دخالت می‌کند.«

او تأکید می‌کند: «هر تلاش زنان برای دستیابی به عدالت و حقوق خود، با سرکوب، بازداشت و حتی احکام اعدام پاسخ داده می‌شود. این اقدامات با توجیهات مذهبی صورت می‌گیرد، حال آنکه همگان می‌دانند چنین رفتاری با هیچ اصول اخلاقی و دینی همخوانی ندارد.«

نسرین العلی در ستایش مبارزات زنان ایرانی می‌گوید: «به زنان ایرانی که استوار در راه مبارزه گام برمی‌دارند، درود می‌فرستم. این ایستادگی و مقاومت، با وجود همه سرکوب‌ها، نشان از ایمان راسخ آنها به آرمانشان دارد. آنها به درستی دریافته‌اند که آزادی جامعه در گرو رهایی زنان از قیدوبندهای تحمیلی است.«

او با مقایسه وضعیت ترکیه و ایران می‌افزاید: «نظام حکومتی ترکیه نیز راه ایران را می‌رود. در پس نقاب دموکراسی، زندان‌های ترکیه مملو از زنانی است که قربانی خشونت‌های حکومتی می‌شوند. عملکرد این حکومت چیزی جز دیکتاتوری و استبداد نیست.«

نسرین العلی خروج ترکیه از پیمان استانبول را نشانه دیگری از نقض حقوق زنان می‌داند و می‌گوید: «ترکیه با خروج از پیمان استانبول، که برای حمایت از زنان بود، ماهیت واقعی خود را نشان داد. برخورد خشن با اعتراضات مسالمت‌آمیز مردم به انتصاب قیم‌ها، دستگیری شهرداران منتخب و ضرب و شتم زنان معترض در خیابان‌ها، نقاب از چهره دروغین دموکراسی در این کشور برداشت.«

او با اشاره به تاریخ خونین ترکیه در مناطق اشغالی شمال و شرق سوریه می‌افزاید: «شهرهای اشغال شده، شاهد جنایت‌هایی چون ربودن، تجاوز و قتل زنان هستند. کارنامه سیاه ترکیه در کشتار و بازداشت‌های خودسرانه، گویای همه چیز است.«

نسرین العلی می‌گوید: «حکومت‌های مردسالار، از جمله ایران و ترکیه، به خشونت و سلطه‌گری گرایش دارند، در حالی که زنان خواهان صلح و آرامش‌اند. برای همین است که مناصب رهبری را در انحصار خود نگه داشته و با خشونت به اهداف خود می‌رسند.«

او با اشاره به دستاوردهای زنان در شمال و شرق سوریه می‌گوید: «زنان این منطقه نه تنها داعش را شکست دادند، بلکه در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و دیپلماتیک پیشگام شدند. گسترش فلسفه 'ژن، ژیان، آزادی' به کشورهای مختلف، حکومت ترکیه را به هراس انداخته و می‌کوشد با هدف قرار دادن رهبران زن، این جنبش را خاموش کند.«

نسرین العلی با امید به آینده تأکید می‌کند: «آگاهی‌بخشی و مبارزه مستمر، راه پایان دادن به خشونت است. آزادی امروز ما در منطقه، حاصل مبارزه و فداکاری زنان است.»