ابتسام اغفیر

بنغازی- در دنیای پزشکی، که چالش‌ها بسیار زیاد است و زمینه‌های جراحی نیاز به مهارت و صبر زیادی دارد، داستان‌های موفقیت استثنایی برجسته می‌شوند که بر مشکلات غلبه کرده و موانع را شکسته‌اند. از جمله این داستان‌های الهام‌بخش، داستان اولین جراح ارتوپد زن در لیبی است که نه تنها در رشته‌ای که یکی از سخت‌ترین تخصص‌های پزشکی محسوب می‌شود به آرزوی خود رسید، بلکه بیش از ٢۵ سال با ثبات و قدرت راه خود را ادامه داد.

این چالش و سپس علاقه بود که او را به مطالعه سوق داد. سپس تخصص و کار در زمینه جراحی ارتوپدی، دکتر رنده فوزی الدوغیلی، جراح ارتوپد در بیمارستان الجلاء و رئیس بخش ارتوپدی در دانشگاه بین‌المللی، در مورد بیش از ٢۵ سال تجربه خود می‌گوید: از زمانی که در سال چهارم گروه پزشکی می‌خواندم به سمت تخصص ارتوپدی کشیده شدم. چیزی که باعث شد بیشتر روی این تخصص تمرکز کنم زمانی بود که وارد اتاق پزشکان شدم و استاد صادق مخلوف، رئیس بخش جراحی ارتوپدی دانشگاه در آنجا حضور داشت. همه حاضران مرد بودند و بعد به این فکر کردم که چرا یک خانم در این جلسه همراهشان نباشد و از اینجا رویای من این شد که جراح ارتوپد و اولین زنی باشم که این تخصص را دنبال می‌کند.

او اشاره کرد که رویکرد او به این تخصص حول محور این ایده است که چرا همه پزشکان بخش یا متخصصان مرد هستند؟ چرا زن نیستند؟ تعجب کردم که آن زن کجاست؟ «من در دوران تحصیل به موضوع ارتوپدی علاقه مند بودم، چون موضوع زیبایی است و وقتی عمیقاً آن را مطالعه کردم، مطمئن شدم که جز ارتوپدی گزینه دیگری برایم وجود ندارد».

در سال ١٩٩٩ فعالیت خود را در زمینه علمی آغاز کردم و اولین زن در این عرصه در منطقه شرق بودم. من برای پروفسور صادق مخلوف درخواست دادم و خیلی عجیب بود که یک زن بیاید و برای کار در جراحی ارتوپدی اقدام کند. «پس از موافقت استاد صادق، با دادن فرصت فعالیت در این زمینه، تلاش زیادی کردم تا حضورم را در کنار ایشان ثابت کنم. اگرچه هیچ قانونی در دانشگاه و در محل کار وجود ندارد که زنان را از ورود به جراحی ارتوپدی منع کند‌؛ با این حال، زنان به نوعی دوست ندارند وارد این عرصه شوند و شاید به دلیل سختی آن است».

او توضیح داد که کار جراحی ارتوپدی مشابه کار حرفه‌های صنایع دستی است «من از چکش و اره برقی استفاده می‌کردم و با مشکلات زیادی مواجه شدم، از جمله نبود کسی که به شما آموزش دهد». وی با تایید اینکه کارش برای اثبات وجودش بوده است، گفت: من سخت کار می‌کردم و در کارم صادق بودم و به مسئولیت‌ها احترام می‌گذاشتم. تمام این موارد را در طول کار پیش خودم نگه داشتم، زیرا موفقیت یعنی غلبه بر مشکلاتی که در مسیر کار با آن روبه‌رو می‌شوید و از آنها دست نکشید.

همچنین در مورد کارش در بیمارستان جراحی الجلاء که مهمترین بیمارستان بنغازی محسوب می‌شود و موارد اورژانسی را از حوادث مختلف دریافت می‌کند، گفت: من با اقشار مختلف جامعه و آسیب‌های مختلف آنها سر و کار دارم، همه قبول دارند که من یک جراح ارتوپد هستم و کار آنها را بدون آزار و اذیت و ناراحتی انجام می‌دهم، زیرا در این زمینه سخت تخصص دارم و موارد سخت را درمان می‌کنم.

وی زنان را به ورود به تخصص‌هایی که مختص مردان بود، مانند جراحی ارتوپدی، تشویق کرد. زمانی که وارد این تخصص شدم، هیچ زنی وجود نداشت و این چالشی بود که برای اثبات شایستگی خود در آن انجام دادم. پس از آن درب ورود برای زنان دیگر به این تخصص باز شد و از آنجا با پزشکان متخصص سرشناس شروع کردیم». او همچنین امیدوار است که زنان نیز در بخش اورولوژی تخصص داشته باشند، زیرا این بخش هنوز به مردان محدود شده است.

او توضیح داد که به عنوان عضوی از هیئت مدیره انجمن ارتوپدی لیبی انتخاب شده است و این انتخاب در همایشی که انجمن در شهر درنا برگزار کرده بود، صورت گرفت و به عنوان رئیس بخش ارتوپدی دانشگاه بین المللی پزشکی انتخاب شدم. همچنین برای عضویت در انجمن پزشکی ورزشی در بنغازی نامزد شدم.

وی تصریح کرد که کنفرانس‌های علمی تخصصی نقش عمده‌ای در توسعه پزشکان دارند. اساس توسعه، عشق به یک موضوع است و از آنجا که عشق به موضوع بر همه مشکلات غلبه می‌کند، «پزشکی در درجه اول یک حرفه بشردوستانه است».

وی در خصوص امکان دستیابی به درمان‌های جدید از طریق تحقیقات، اشاره کرد که هنوز به این مرحله نرسیده است، «ما در لیبی هنوز به مرحله خلاقیت نرسیده‌ایم، اما مدام در حال توسعه و پیشرفت هستیم به ویژه، با حضور در کنفرانس‌های علمی که از طریق آن اطلاعات به روزی به دست می‌آوریم».

وی تاکید کرد که توسعه و ارائه تحقیقات علمی خوب، به تلاش خود دکتر بستگی دارد که پیام‌هایی است که از یک پزشک به پزشک دیگر منتقل می‌شود و هر بار ممکن است کسی بیاید و شانس بهتری نسبت به قبل از خود داشته باشد و به نتایج جدیدی برسد.